Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε καλεσμένος ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης και αναφέρθηκε τόσο στη σχέση αγάπης και μίσους που έχει με το μπάσκετ αλλά και τον ρατσισμό που δέχτηκε.
Ο big Sofo παραδέχτηκε πώς τα πρώτα χρόνια δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με το μπάσκετ σε σημείο να βαριέται να πηγαίνει στο γήπεδο παρότι έπαιζε σε σχετικά μεγάλη ομάδα.
«Έπαιζα με τους φίλους μου μπάσκετ, έτυχε να με δουν και μου είπαν να πάω στον Ηρακλή. Είχα περάσει και από άλλες ομάδες αλλά δεν μου άρεσε. Δεν με τραβούσε κάτι. Είχα καλούς προπονητές στον Ηρακλή Καβάλας και καλούς φίλους. Ο πρώτος προπονητής ερχόταν έξω από το σπίτι να με πάρει και εγώ δεν ήθελα, κοιμόμουν. Την πρώτη φορά που έπαιξα μπάσκετ είχαμε φτάσει σε συζήτηση ότι θα πάρω μεταγραφή, ότι θα παίζω Α1. Δεν υπήρχε λόγος να φτάσουμε στο σημείο αυτό όντας 13 ετών.
Πιστεύω ότι στα 13 μου δεν ήταν η θέση μου να βρίσκομαι με τους άντρες. Σε μικρή ηλικία θες να βρίσκεσαι με τους φίλους σου! Μέχρι ενός σημείου με αντιμετώπιζαν σαν παιδί αλλά όταν ήμουν 15 χρονών ήταν η πρώτη φορά που άκουσα κανονικό “χώσιμο”. Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω. Ειδικά όταν βρέθηκα στα 15 μου, είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με κάποιους από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους. Με είχαν καλέσει στην Εθνική και ήταν από τα πιο σημαντικά άτομα που έχω γνωρίσει. Ο πατέρας μου ήταν στο Καμερούν για δουλειές και ό,τι έχω μάθει να συμπεριφέρομαι ως άντρας και ως άνθρωπος, το έχω μάθει από τα παιδιά. Ήταν σαν να αντικατέστησαν την πατρική φιγούρα. Έχω μάθει πολλά μαθήματα από αυτούς!».
«Έχω μια περίεργη σχέση με το μπάσκετ. Αγάπη – μίσους! Όταν ακούς τα μπινελίκια σου και τυχαίνει να μην έχεις παίξει καλά, υπάρχει μια οργή, ένας θυμός. Το κακό είναι πώς δεν ξέρεις ποτέ από πού έρχεται, δεν το καταλαβαίνεις. Αναρωτιέσαι μέσα σου ότι δεν έπαιξες καλά γιατί δεν είσαι καλά μέσα σου ή φταίνε όλοι οι άλλοι; Όταν είσαι μικρός δείχνεις κατευθείαν με το δάχτυλο τους άλλους. Με τους συναθλητές μου δεν είχα κανένα θέμα ποτέ.
Στο γήπεδο κάποια συνθήματα δεν έχουν θέση αλλά συμβαίνουν. Δέχτηκα ρατσισμό και για το χρώμα αλλά όχι τόσο όσο να φανεί. Την πρώτη φορά που πάτησα στο γήπεδο δέχτηκα ρατσισμό. Πιστεύω ότι με προστάτεψαν οι συμπαίκτες μου».
