Τέμπη – Ανδρέας Αλικανιώτης: «Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι οι σπαραχτικές κραυγές των ανθρώπων γύρω μου»
Τηλεόραση

Τέμπη – Ανδρέας Αλικανιώτης: «Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι οι σπαραχτικές κραυγές των ανθρώπων γύρω μου»

Τέμπη – Ανδρέας Αλικανιώτης: «Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι οι σπαραχτικές κραυγές των ανθρώπων γύρω μου»

Η ανάρτησή του στο Instagram

Ο Ανδρέας Αλικανιώτης είναι ένας από τους επιζώντες του δυστυχήματος στα Τέμπη που παρά τους δικούς του τραυματισμούς προσπάθησε να σώσει όσους περισσότερους επιβάτες μπορούσε.

Χαρακτηρίστηκε ως ήρωας εκείνης της μοιραίας βραδιάς αφού δεν υπολόγισε ούτε τις φωτιές ούτε τα συντρίμμια που υπήρχαν.

«Βούτηξε» στην πύρινη λαίλαπα για να μπορέσει να σώσει τους επιβάτες που κινδύνευαν και που ήταν ανήμποροι να βγουν έξω.

Στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram προχώρησε μια ανάρτηση που είναι «γροθιά» στο στομάχι με τις μνήμες να είναι ακόμη νωπές.

Η ανάρτησή του

«Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όσο -καθαρά από τύχη- ζω. Το μυαλό μου με γυρνάει συνεχώς πίσω στις αποπνικτικές στιγμές που το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι την μυρωδιά του καπνού να μου κλέβει δευτερόλεπτο στο δευτερόλεπτο την ανάσα, τις σπαραχτικές κραυγές των ανθρώπων γύρω μου που μου στοιχειώνουν το κεφάλι και την αγωνία που βιώσαμε όλοι μας προσπαθώντας να ξεφύγουμε βοηθώντας ο ένας τον άλλον, από τον πύρινο εφιάλτη.

Αν με ρωτάτε, το «μαζί» και η αλληλεγγύη ήταν αυτά που με κράτησαν σώας τας φρένας και μου ξεκλείδωσαν μια εσωτερική δύναμη που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα ότι είχα. Κι αν για έναν λόγο καταφέρνω να κοιμηθώ τα βράδια, εκείνα τα βράδια που όσο κι αν νιώθω ευγνώμων που σώθηκα με τρώνε ταυτόχρονα οι ενοχές, είναι γιατί έκανα ο,τι μπορούσα για να σώσω μαζί μου κι άλλους συνανθρώπους μου που δεν ήταν τόσο ψύχραιμοι όσο εγώ. Μακάρι να είχαν σωθεί όλοι, να μην θρηνούσαμε σήμερα καμία ψυχή, μακάρι να μην συνέβαινε ποτέ, μακάρι να ξυπνήσω μια μέρα και να καταλάβω ότι όλο αυτό ήταν απλώς ένας εφιάλτης. Ξέρω όμως ότι δυστυχώς δεν είναι και το μόνο που μπορώ να κάνω όσο μαθαίνω να ζω με αυτό, είναι να ευχαριστώ τον Θεό που σήμερα είμαι ζωντανός και να του ζητάω να προσέχει πάντα τις ψυχές των ανθρώπων που έφυγαν τόσο άδικα. Οι σκέψεις μου είναι με τις οικογένειες των θυμάτων και εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να αποδοθεί άμεσα δικαιοσύνη. Το χρωστάμε ως κοινωνία και είναι το ελάχιστο για να απαλύνουμε έστω και λίγο τον πόνο τους και να ηρεμήσουν αυτές οι ψυχές. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ!».

Διαβάστε επίσης

Τέμπη – Αντώνης Κανάκης: «Είναι μια βαριά επέτειος! Κάτι πολύ ισχυρό μπήκε στην ψυχολογία και την ψυχή μας»