Στο Live News μίλησε η μητέρα του 29χρονου Δημήτρη Μασαλή που ήταν ένα από τα θύματα του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Ο 29χρονος ήταν ο μηχανοδηγός της εμπορικής αμαξοστοιχίας που μέχρι και σήμερα υπάρχουν ερωτήματα για το τι μετέφερε στα βαγόνια.
Η κ. Σταυρούλα ξεσπά και μιλά για πρώτη φορά για όσα βίωσε η ίδια αλλά και όσα αφήνονται να εννοούνται για το τρένο που επέβαινε ο γιος της.
«Μαζί με το άλλο παιδί, γιατί ήταν δύο παιδιά μέσα σε αυτή την αμαξοστοιχία. Ήταν ο Δημήτρης που οδηγούσε εκείνη τη στιγμή και ο Σπύρος Βούλγαρης που δεν ήξεραν απολύτως τίποτα από όσα διαδραματίστηκαν τη μοιραία στιγμή. Ο Δημήτρης είχε γυρίσει την προηγούμενη μέρα και ειδοποιήθηκε να κατέβει να ανεβάσει το εμπορικό. Γινόταν πανικός λόγω τριημέρου, δεύτερη φορά ανέβηκε καπάκι στη Θεσσαλονίκη για να κατεβάσει το εμπορικό χωρίς να είναι στο κανονικό του δρομολόγιο. Επειδή είναι η πρώτη φορά που βγαίνω και μόνοι μας παλεύαμε με τους εφιάλτες μας, επειδή δεν αναφέρθηκαν τα παιδιά ποτέ. Δεν ήταν τρένο φάντασμα, ήταν ένα νόμιμο τρένο που είχε μέσα δύο παιδιά. Το παιδί μου ήταν 29 χρονών, πτυχιούχος, με γλώσσες. Εκπαιδεύτηκε έναν ολόκληρο χρόνο, έναν χρόνο επίσης ήταν με επιτήρηση έξω και τρία χρόνια ήταν άψογος στη δουλειά του και είχε προταθεί να γίνει εκπαιδευτής. Ήταν κι αυτά παιδιά λοιπόν! Σε καμία περίπτωση δεν γνώριζαν οι γονείς αυτά που έμαθε και ο υπόλοιπος κόσμος. Και το άλλο παιδί ήταν τελειόφοιτος και τριτοετής του Πολυτεχνείου.
Παιδιά με γνώσεις, σημαντικά και θα είχαν μέλλον. Ο Δημήτρης παραιτήθηκε από μεγάλη εταιρεία στην Αλεξανδρούπολη για να πάρει αυτή τη δουλειά και τον πίεζα εγώ για να τον έχω κοντά μου. Πονάμε! Αν αισθάνονται οι γονείς που τα έβαλαν στον τρένο, εμείς που τα είχαμε κάθε μέρα γιατί να μην ξέρουμε; Ο Δημήτρης μου μιλούσε για το πόσο αυτόματα μηχανήματα είχαν, μου μιλούσε για το πετάλι του νεκρού. Και λέγαμε “πού φτάσαμε; Τι πολιτισμός ήταν αυτός;”. Δευτερόλεπτα πριν από τη σύγκρουση είχε χρησιμοποιήσει το πετάλι. Πού ήξερε ο καθένας τι δούλευε και τι δεν δούλευε στον συγκεκριμένο συρμό. Καταλαβαίνετε ότι είχαμε τις απορίες και έχουμε! Δεν υπάρχει κανένα λάθος στη διαδρομή της. Τύψεις για τους άλλους δεν έχω γιατί το παιδί μου ήταν ένα από τα θύματα. Δεν ήταν από την άλλη πλευρά. Χίλιες φορές ευχήθηκα ότι αν τα δύο αυτά παιδιά ήταν στην επιβατική, υπήρχε μια ελπίδα ίσως τους γλιτώναμε τους ανθρώπους. Είναι αδύνατο να γινόταν αυτό αν το παιδί μου ήταν στο τιμόνι της επιβατικής. Ένας άνθρωπος 60 χρονών στο σταθμαρχείο, άλλος ένας 60 χρονών στο τιμόνι. Για όνομα!».
