Συγκλόνισε στη συνεδρίαση της εξεταστικής για την τραγωδία στα Τέμπη η πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών των θυμάτων, Μαρία Καρυστιανού για όσα είπε για το τραγικό δυστύχημα.
Η κατάθεσή της ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη και πώς όχι αφού στα Τέμπη έχασε την 20χρονη κόρη της, Μάρθη Ψαροπούλου.
Στην αρχή της κατάθεσής της, μιλώντας όρθια έκανε δραματική έκκληση για απόδοση ευθυνών, ενώ έκανε λόγο για «κρατικό έγκλημα» και «απόπειρα συγκάλυψης των ευθυνών», αφήνοντας αιχμές για την κυβέρνηση και τον πρώην υπουργό μεταφορών. Χαρακτήρισε «προσβλητικό» και «ντροπιαστικό» να κατηγορείται ο νεκρός μηχανοδηγός για το πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας και, τέλος, διερωτήθηκε, αν όλοι πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών, τελικά ποιος φταίει γι’ αυτή την τραγωδία.
«Δε βρίσκομαι σε έναν χώρο δικαστηρίου, όπως θα περίμενα, αλλά ενώπιον βουλευτών οι οποίοι θα πρέπει να αποφασίσουν, αν θα παραπεμφθούν οι ένοχοι υπουργοί στη δικαιοσύνη ή όχι. Αυτό σε εσάς μπορεί να φαίνεται μία φυσιολογική διαδικασία, όταν υπάρχει κάτι μεμπτό που αφορά ένα πολιτικό πρόσωπο αλλά, για ένα τέτοιο έγκλημα σε μένα, και στους περισσότερους, αν όχι όλους τους Έλληνες πολίτες, αυτό είναι μη κατανοητό και ύποπτο. Και για να μπορέσετε να καταλάβετε πώς νιώθουμε, θέλω να έρθετε, για πολύ λίγο, στη θέση μας. Να χάσετε το πιο αγαπημένο πρόσωπο», είπε, ιδιαίτερα φορτισμένη.
«Ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να βρεις το παιδί σου τραυματισμένο;»
«Με βλέπετε μόνη μου εδώ, όμως δίπλα μου στέκονται 57 νεκροί και 180 τραυματίες» και συμπλήρωσε ότι «κάποια στιγμή σε λάθη πρέπει να υπάρχει τιμωρία». «Αν δεν υπάρχει σε ένα τέτοιο έγκλημα πότε θα υπάρξει; Όσο έχουμε πόνο έχουμε άλλη τόση επιθυμία και δύναμη έχουμε για να παλέψουμε για τα παιδιά μας που σκοτώθηκαν. Για μας το νόημα και ο σκοπός της ζωής έχουν τον θάνατο των παιδιών μας».
«Να φτάσουμε στο σημείο – μηδέν, εκεί που τα βαγόνια ακόμη κάπνιζαν. Να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να περιμένουμε ν’ ακούσουμε το όνομα στη λίστα των τραυματιών – ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να βρεις το παιδί σου τραυματισμένο; Από το να το’ χεις νεκρό. Κανένας σαν να μην το ζήσει ποτέ αυτό. Να περιμένουμε για την ταυτοποίηση, και μετά το χάος» είπε δακρυσμένη αναβιώνοντας τις τραγικές στιγμές που έζησε.
