Ένα εν πολλοίς άγνωστο περιστατικό επίθεσης εναντίον του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου έρχεται ξανά στο φως με αφορμή την παραίτησή του από τη θέση του και τις φήμες που περιβάλλουν το πρόσωπό του. Ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε εξομολογηθεί το 2017 στη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα και στο Down Town την επίθεση που δέχτηκε με μαχαίρι μέσα στο σπίτι του, το 2002. Τότε είχε κινδυνεύσει να χάσει τη ζωή του καθώς μαχαιρώθηκε από άγνωστο στην πλάτη μέσα στο σπίτι του στην Κυψέλη. Κατάφερε να συρθεί μέχρι έξω όπου τον είδαν οι περίοικοι και κάλεσαν ασθενοφόρο.
Ο ηθοποιός βρέθηκε στην Εντατική του «Σωτηρία» και τελικά επέζησε.
Μιλώντας για το περιστατικό το περιέγραψε ως εξής:
«Τότε πράγματι κινδύνευσε η ζωή μου. Ήμουν χύμα στο πάτωμα του σπιτιού μου. Ετοιμοθάνατος. Ξαφνικά κατάλαβα ότι άνθρωποι της γειτονιάς που δεν τους έδινα καμία σημασία, είχαν μαζευτεί γύρω μου και μου φάνηκαν πολύ όμορφοι. Βυθιζόμουν στον θάνατο και τους έβλεπα: ήταν ωραίοι, παντού γύρω μου υπήρχαν ωραία χρώματα. Τελικά γλίτωσα γιατί είχα τεράστια θέληση να ζήσω. Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες γι αυτή την ιστορία, δεν ξέρω τις λεπτομέρειες που ίσως κάποιος ήθελε να ακούσει, ξέρω όμως ότι κινδύνευσε χοντρά η ζωή μου. Με το που βγήκα από την Εντατική πήγα σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου Σωτηρία. Έξω από το παράθυρο είδα ένα δέντρο και είπα: “Τι ωραίο χρώμα που είναι το πράσινο, τι ωραία που είναι η ζωή”! Απλώς εκτίμησα τη ζωή αλλιώς. Μου κόστισαν περισσότερο θάνατοι κοντινών μου προσώπων, παρά το γεγονός ότι κόντεψα εγώ να πεθάνω. Έμαθα πάντως ότι η ζωή όπως και να ‘ναι είναι πολύ ωραία».
«Aς μου τύχει η καψούρα και ας πάει στον διάολο η αξιοπρέπεια»
Στην ίδια συνέντευξη ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις του για τον έρωτα, το σεξ, την καψούρα και την αγάπη.
«Αν εξαιρέσεις το κεφάλαιο του έρωτα που για μένα είναι πολύ σημαντικό, πάντα σκέφτομαι το θέατρο» είχε πει.
«Ο έρωτας είναι κίνητρο, καύσιμο, τα πάντα. Ένα εύφλεκτο υλικό είναι ο έρωτας που κρατάς στα χέρια σου. Μπορεί με αυτό να κινήσεις ένα ολόκληρο αυτοκίνητο ή να πάθεις μια ανάφλεξη και να καείς».
Έχετε καεί πολλές φορές;
Ο έρωτας με έχει κάνει πολλές φορές ρόμπα. Χωρίς έρωτα είμαι σε μαρασμό. Δεν μπορώ να δημιουργήσω. Δεν μπορώ καν να καταστρέψω γιατί και αυτό μια δημιουργία είναι. Στη δική μου ζωή, ο έρωτας παίζει σχεδόν καταστρεπτικά σημαντικό ρόλο.
Έχετε καταστραφεί στο όνομα ενός έρωτα; Έχω καταστρέψει ολόκληρη παράσταση για χάρη ενός έρωτα. Έπαιζα χωρίς να δώσω καμιά σημασία στον ρόλο μου, μου ΄χε πάρει ο έρωτας τα μυαλά. Έχω κάνει και το άλλο βέβαια: ανέβασα ολόκληρη παράσταση μόνο και μόνο εξαιτίας ενός μεγάλου έρωτα.
Τι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να τον ερωτευθείτε;
Έχω ερωτευθεί μόλις, τρεις φορές στη ζωή μου. Ο έρωτας τον οποίο περιγράφω εγώ θυμίζει αρκετά τον έρωτα των Αρχαίων Ελλήνων, των οποίων είμαι οπαδός. Εννοώ ότι δεν αρκεί μια εικόνα για να ερωτευθείς, πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο που σε φτιάχνει. Μόνο έτσι έχει διάρκεια. Αλλιώς είναι ένας ενθουσιασμός, ένα πυροτέχνημα.
Άρα ο πραγματικός έρωτας είναι σπάνιος;
Για μένα ο έρωτας είναι μια μάχη, μια πορεία προς τη φωτιά. Όταν υπάρχει πραγματικός έρωτας, είναι πραγματική και η φωτιά. Σε καίει, σε ζεσταίνει, σε τραβάει, ζεις μ΄ αυτό αλλά πας προς τον ήλιο. Ξέρεις ότι ο ήλιος καίει -θα σε κάψει και ΄σενα- αλλά πας. Το ίδιο συμβαίνει και στον έρωτα. Ξέρεις ότι μάλλον θα καταστραφείς, δεν το θέλεις, δεν το επιδιώκεις αλλά λες «παιδιά συγγνώμη εγώ θα πάω. Με τραβάει τόσο πολύ το φως». Πες μου ποια πολιτική, ποιο σύστημα, ποιοι κοινωνικοί αγώνες μπορούν να σταθούν μπροστά στον έρωτα; Μπροστά σ΄ αυτή την «τεράστια διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών» που έλεγε και ο Ελύτης; Αυτός που πάει προς το φως του έρωτα και ας ξέρει ότι θα καεί- αυτός είναι ο αληθινός Τσε Γκεβάρα. Αν με ρωτάς, θα ήθελα να είμαι ένας Τσε Γκεβάρα του έρωτα.
Γνωρίσατε ποτέ κάποιον τέτοιον;
Ο πατέρας μου (σ.σ. Τάσος Λιγνάδης, κριτικός θεάτρου, ερευνητής, ιστορικός) γάμ…ε τη ζωή και την υγεία του για τον έρωτα. Αυτά τα λίγα λεπτά χαράς όταν συναντιούνται δύο σώματα ή δύο βλέμματα μπορούν να σου γαμ…ν χρόνια ζωής. Κατά τη γνώμη μου βέβαια, δεν στα γαμ…ε. Στα γονιμοποιούν. Είναι η ίδια πράξη αλλά αν υπάρξει γονιμοποίηση, κάτι βγήκε.
Τελικά στον έρωτα την χάνεις την αξιοπρέπειά σου;
Aς μου τύχει η καψούρα και ας πάει στον διάολο η αξιοπρέπεια. Αν πρέπει να την διατηρήσεις είναι γιατί λειτουργεί αφροδισιακά. Είναι αφροδισιακό δηλαδή, να κάνεις τον δυνατό. Για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε όμως, όταν ο Σοφοκλής έχει γράψει στην «Αντιγόνη» ότι «αυτός που παθαίνει έρωτα, τρελαίνεται». Καψουρεύτηκα και θα κοιτάξω την αξιοπρέπεια; Τι λέτε ρε; Δεν με ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια. Με ενδιαφέρει να είμαι ερωτευμένος.
«Ο έρωτας -πέρα από την κουτσομπολίστικη διάθεση- είναι κάτι το σημαντικό για όλους. Επίσης νομίζω ότι ο έρωτας είναι ακόμη, ταμπού. Όπως ταμπού θεωρείται και το σεξ και ας είμαστε στο 2017 και ας το παίζουμε άνετοι» δήλωνε λίγο παρακάτω στη συνέντευξή του.
Είχατε δηλώσει παλαιότερα, εθισμένος στο σεξ. Μετανιώσατε γι΄ αυτήν την δήλωση;
Νομίζω ότι είπα το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο: «ναι μ΄αρέσει το σεξ». Τώρα αν εθισμός σημαίνει «χτυπάω ενέσεις» δεν είμαι εθισμένος. Μ΄αρέσει το σεξ αλλά όχι ως φαστφουντάδικο. Θα έλεγα καλύτερα ως καλή κουζίνα. Σε ποιον δεν αρέσει το σεξ; Μόνο το cyber sex θεωρώ θλιβερό. Λυπάμαι τη νέα γενιά γι΄ αυτήν την εικονική πραγματικότητα. Χάνεται η καύ…α. Γνωρίζεις τη σάρκα μέσα από εικόνες αντί να πας να την κυνηγήσεις, να την πιάσεις. Είναι σαν να έχεις δει θάλασσα με πολλές λεπτομέρειες αλλά μόνο μέσω ίντερνετ, σαν να έχεις κολυμπήσει εικονικά. Μην πεις στον άλλον «έλα να μιλήσουμε για έρωτα». Πες του «έλα να κάνουμε έρωτα».
Εντυπωσιάζομαι που μιλάτε τόσο ανοιχτά για κάποια θέματα – ταμπού, όπως λέτε και εσείς.
Αν δεν ήμουν ηθοποιός και αν δεν ήμουν σ΄ αυτήν την ηλικία, δεν θα στα έλεγα. Θα σου απαντούσα «με ενδιαφέρει η Τέχνη μου». Δεν θέλω να πουλάω τσάμπα μαγκιά σίγουρα δεν θα μιλούσα έτσι, αν δεν είχα φτιάξει το στάτους που έχω σήμερα. Έχω φτάσει όμως, σε μια ηλικία που ακόμη και να κατ…ήσω πάνω στη σκηνή θα πουν «μμμ τι τόλμη ο Λιγνάδης».
