Μια συγκλονιστική εξομολόγηση έκανε η Ελένη Δήμου στο περιοδικό People και τη Γεωργία Χαλκιά.
Η ερμηνεύτρια μίλησε για το ξύλο που έχει φάει μικρή, επειδή ήθελε να ασχοληθεί με το τραγούδι, τον άνδρα της ζωής της Άκη Γκολφίδη, τη σκοτεινή πλευρά του καλλιτεχνικού χώρου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και την καριέρα της.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στον Σταυρό. Ήξερα τι ήθελα στη ζωή μου από την κοιλιά της μάνας μου. Όμως ο πατέρας και ο αδελφός μου ήταν κάθετοι. Έχω φάει ξύλο από τον αδελφό μου για να αλλάξω μυαλά, μου έχει σκίσει ρούχα και ο πατέρας μου φώναζε. Αλλά ήμουν πολύ επίμονη. Παρ’ όλα αυτά, είχα σύμμαχο τη μητέρα μου, ίσως είδε τον εαυτό της σε μένα. Ίσως μέσα από εμένα εκπλήρωνε ένα όνειρό της, αφού είχε και εκείνη πολύ ωραία φωνή, και έτσι με πήγαινε κρυφά στο ωδείο», ανέφερε .
Η εξομολόγηση για τον σύζυγό της Άκη Γκολφίδη
«Γνωριζόμασταν χωρίς να έχουμε βρεθεί. Η αγαπημένη μου κουνιάδα άκουγε συνεχώς το “Πάρε, πασά μου” και τον εκνεύριζε. “Τι σου αρέσει απ’ αυτό το πράγμα και το ακούς όλη μέρα;” της έλεγε. “Μου αρέσει το τραγούδι και η τραγουδίστρια” του απαντούσε εκείνη. Τον Άκη δεν τον συμπαθούσα. Σκεφτόμουν ότι είναι τόσο καλός που ωραιοποιεί τις φωνές στο στούντιο. Το 1985 θα πηγαίναμε με την παρέα μου στη συναυλία του James Brown. Δυστυχώς, λίγες ημέρες πριν ο κοινός μας φίλος και μουσικός, ο Γιώργος Τσελεπίδης, σκοτώθηκε. Ήταν σαν αδελφός μου. Έπαιζε με τον Γιώργο Χατζηνάσιο τότε στο Παγκράτι κι εγώ με τον Γιώργο Μαρίνο στη Μέδουσα. Μετά τη δουλειά βγαίναμε όλοι μαζί και όπου κι αν πηγαίναμε μας έδιωχναν από τα πολλά γέλια. Αυτό το παιδί λες και ήξερε ότι θα φύγει, ήθελε συνεχώς χαρές. Είδα τον Άκη στην κηδεία, αλλά δεν μιλήσαμε. Την ημέρα της συναυλίας πήγα μόνη “Θα πάω όπως σχεδιάζαμε και θα τραγουδήσω στη μνήμη του” σκέφτηκα. Εκείνη την ημέρα η μόνη γνωστή φυσιογνωμία που συνάντησα ήταν αυτή του Άκη, αλλά και του Βλάση Μπονάτσου, ενώ όλοι μαζί καταλήξαμε για φαγητό. Εκείνη την εποχή ήταν ερωτευμένος μαζί μου ένας γνωστός δημοσιογράφος. Τυχαία στο ίδιο μαγαζί καθόταν και εκείνος με μια κοπέλα. Μου έστειλε λουλούδια στο τραπέζι με ένα κορίτσι και του απάντησα μέσω εκείνης “τον ευχαριστεί πολύ ο άντρας μου”. Πώς μου ήρθε; Μετά πια ο Άκης Γκολφίδης έγινε ο άντρας μου. Μας έφερε κοντά αυτός ο θάνατος. Μας ένωσε», αποκάλυψε η ερμηνεύτρια.
Ο σκοτεινός κόσμος των καλλιτεχνών και ο ερωτισμός της
«Πίσω από τη λάμψη υπάρχει αγωνία, ανασφάλεια, ίντριγκα. Δεν είμαστε μια κοινωνία καλλιτεχνών αγγελικά πλασμένη, δεν αγαπιόμαστε, όπως νομίζει ο κόσμος. Καθένας κοιτά το επαγγελματικό του συμφέρον γιατί έτσι είναι η φύση της δουλειάς. Άπειρες φορές έχω δεχθεί άσεμνες προτάσεις. Είναι κολακεία για μια γυναίκα να αρέσει, όμως υπάρχουν όρια», τόνισε.
«Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μου έλεγε πως μέσα από τα τραγούδια καταλαβαίνεις έναν άνθρωπο. Ήμουν μια χειραφετημένη γυναίκα που εξέπεμπε ταπεραμέντο. Τα τραγούδια μου αντέχουν στον χρόνο γιατί καταγράφουν μια αλήθεια και οι νέοι που έρχονται τα τραγουδούν με τέτοιο πάθος σαν να βγήκαν σήμερα, ούτε καν χθες! Αισθανόμουν και αισθάνομαι πολύ ερωτική, τραγουδάω για τον έρωτα σαν να σ’ το ψιθυρίζω στο αυτί», εξομολογήθηκε.
« Έχω οικονομικό πρόβλημα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, όχι τώρα»
«Δεν έχουν σήμερα δυνατότητες ώστε να καταγραφεί το έργο τους. Τα μουσικά talent shows έχουν κατακλύσει τον χώρο, όμως στην πραγματικότητα δεν συμβάλλουν στον μουσικό πολιτισμό. Πού είναι αυτά τα παιδιά που είχαν βγει από παλαιότερα shows; Τους αναζητάς και είναι στα σπίτια τους. Κάποιος με ρώτησε “Ούτε αν είχες οικονομικό πρόβλημα δεν θα πήγαινες;”. “ Έχω οικονομικό πρόβλημα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, όχι τώρα” του απάντησα. Θα το έκανα μόνο εάν είχα τη βεβαιότητα ότι κάποια ταλέντα θα κάνουν καριέρα. Είμαι πιστή στην άποψή μου και γι’ αυτό γίνομαι δυσάρεστη. Όμως κάποιος πρέπει να πει τα πράγματα όπως είναι» επισημαίνει και καταλήγει πως «η προχειρότητα, οι σχεδόν ανύπαρκτες παραγωγές, το γδύσιμο και όχι το ντύσιμο των τραγουδιστριών προσβάλλουν το ελληνικό τραγούδι», δήλωσε η Ελένη.
Ο θάνατος του Μαχαιρίτσα και η ολοκληρωμένη ζωή της
«Μεγαλώνοντας σου δημιουργεί έναν φόβο η ιδέα του θανάτου. Οι καλλιτέχνες στην πραγματικότητα δεν φεύγουν. Φεύγει η ύλη, αλλά το έργο τους ποτέ», τόνισε.
Στις 9 Σεπτεμβρίου έφυγε από τη ζωή ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Τι θυμάται από τον εκείνον; «Τον αγαπούσα και πίστευα πολύ στο ταλέντο του. Φεύγοντας από τη Minos συναντήθηκα με τον Μάκη Μάτσα και του είπα “Φεύγω, κύριε Μάτσα. Έχετε όμως έναν σπουδαίο τραγουδιστή και δεν τον έχετε αξιοποιήσει”. Με κοιτάει. “Τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα” κι έφυγα. Ήταν σπουδαίος δημιουργός. Δεν απαλύνεται ο πόνος της απώλειας, όμως είναι ευλογία να φύγεις στον ύπνο σου. Κάθε φορά που συναντιόμασταν είχαμε αγκαλιές χαράς. Ο Γιάννης Ζουγανέλης ξέρει πόσο τον αγαπούσα», ανέφερε.
«Δεν μου λείπει τίποτα σε αυτή τη ζωή. Έφτιαξα ένα όνομα όπως εγώ ήθελα. Δεν συμβιβάστηκα. Έζησα και ζω ελεύθερη. Στην εξοχή με την οικογένεια και τα κατοικίδιά μου. Στον προσωπικό μου παράδεισο», είπε η ερμηνεύτρια.
