Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» και τη Φανή Πλατσατούρα παραχώρησε ο Γιώργος Παπαγεωργίου, που απολαμβάνουμε αυτή την περίοδο στη νέα σειρά του Mega «Σκοτεινή θάλασσα».
Ο ηθοποιός μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, τη σταδιοδρομία του στο θέατρο αλλά και για τις γυναίκες της ζωής του, τη μητέρα του, Φιλαρέτη Κομνηνού, και τη σύζυγό του, Δανάη Μιχαλάκη.
Φαντάζομαι πως μαζί με τις τηλεοπτικές προτάσεις απέρριψες και κάποια καλά χρήματα.
Ναι, έχω χάσει πολλά χρήματα από τα «όχι» που είπα στην τηλεόραση. Εντάξει, τι να κάνουμε; Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο είχε πει πως με αυτά τα «όχι» χτίζεις καριέρα. Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει το «αργά». Δεν μπορώ τα πράγματα στη δουλειά να γίνονται γρήγορα και έντονα. Το γρήγορο συνήθως συνοδεύεται από μια προχειρότητα και αν είσαι κάπως τελειομανής, αρχίζει και σε ενοχλεί. Λες «τι φάση; Εγώ δεν μπήκα εδώ πέρα για να κάνω πράγματα στο πόδι και να φύγω». Είναι σαν να βγω έξω για φαγητό. Θα προτιμήσω να πάρω ένα καλό κρασί και να το ευχαριστηθώ. Δεν θέλω απλά μια ρετσίνα για να μεθύσω.
Είναι και τα 40 μια κρίσιμη ηλικία για τον άντρα καθώς καλείται να πάρει σοβαρές επαγγελματικές αποφάσεις;
Ναι, ίσως είναι και ηλικιακό το θέμα. Δεν ξέρω…
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη. Ότι τα αγόρια μένουν για πάντα αγόρια.
Καλά, αυτό πολλές φορές λειτουργεί ως άλλοθι για να μπορεί ένας άντρας μέχρι τα 50 να κάνει μ*λ#κίες. Δεν είμαι πολύ υπέρ αυτής της νοοτροπίας. Όταν, για παράδειγμα, είσαι σε μια ερωτική σχέση, δεν είναι κάπως εγωιστικό να λες boys will be boys;. Είναι μια δικλίδα ασφαλείας για να μην αναλάβεις τις ευθύνες σου ως ενήλικα, ως ανθρώπου που μετά θα γίνει πατέρας και θα πρέπει να στηρίξει το σπίτι του στις δύσκολες στιγμές. Άρα όχι, δεν μπορείς να είσαι ένας έφηβος, μονίμως στην κοσμάρα του. Είναι άλλο το «δεν μαυρίζω την ψυχή μου και δεν εγκαταλείπω το χιούμορ μου» κι άλλο το «λειτουργώ εγωιστικά και κοιτάω την πάρτη μου γιατί πάντα θα βρίσκεται κάποιος να με συγχωρεί». Πρέπει να αλλάξει τελείως ο τρόπος που μεγα – λώνουν τα αγόρια. Γιατί τα αγόρια πατροπαράδοτα μεγαλώνουν λίγο πιο κακομαθημένα.
Μια και συζητάμε για social media και τεχνολογία, κάνεις αναζήτηση για τον εαυτό σου στο Διαδίκτυο συχνά; Και αν ναι, με ποιο σχόλιο που σε αφορά έχεις γελάσει πολύ;
Ωραία ερώτηση. Κοίταξε, δεν το κάνω και συνέχεια, αλλά όταν το κάνω, συνήθως δεν βλέπω άσχημα σχόλια. Βέβαια, λατρεύω να διαβάζω αρνητικά σχόλια στο YouTube για τραγούδια μου. Είναι ευφάνταστα. Ας πούμε, κάτω από το τραγούδι Η ζωή μου είναι σκατά που είχαμε πει με τον Σπύρο Γραμμένο ένας έγραφε: «Τι να πω, ρε μάγκες; Άμα βγαίνει μεροκάματο, μπράβο». Ή ένας άλλος μας έβριζε λέγοντας «είστε οι ξεφτίλες της ελληνικής κοινωνίας. Ο Χατζιδάκις θα ντρεπόταν για εσάς».
Πηγαίνοντας στα προσωπικά, η χρονιά που πέρασε ήταν ιδιαίτερη για σένα αφού, μεταξύ άλλων, παντρεύτηκες με την ηθοποιό Δανάη Μιχαλάκη. Τι είδες αλήθεια σε εκείνη και είπες «θέλω να ζήσω μαζί της για πάντα»;
Πιστεύω στο «για πάντα» και όταν τη γνώρισα αυτό που με έκανε να πιστέψω στο δικό μας «για πάντα» ήταν η καλοσύνη που είδα μέσα της. Πέραν του ότι είναι όμορφη, ένα κορίτσι με τρόπους, που ταίριαξαν τα γούστα μας και, κυρίως, το χιούμορ μας, διέκρινα σε εκείνη μια αθωότητα και μια καλοσύνη που με έκαναν να την ερωτευτώ και σταδιακά να την αγαπήσω. Για μένα ιδανική γυναίκα είναι αυτή που αντέχει να είναι ο εαυτός της. Και η Δανάη είναι αυτή η γυναίκα. Και να σου πω κάτι; Παρότι της ήρθε μια έντονη και απότομη επιτυχία (σ.σ. με τις Άγριες μέλισσες του ΑΝΤ1), δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο. Είναι το ίδιο κορίτσι που γνώρισα, με το ίδιο χιούμορ, κι αυτό σπανίζει.
Αν δεν απατώμαι, γνωριστήκατε σε ένα μπαρ όπου σε σέρβιρε;
Ναι, εργαζόταν ως σερβιτόρα και ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει τη δουλειά του ηθοποιού. Τέσσερις μήνες μετά τη γνωριμία μας, μου λέει: «Θα πάω σε μια οντισιόν για μια σειρά και ό,τι γίνει». Ήμασταν διακοπές στην Κίμωλο όταν την ενημέρωσαν πως πέρασε στη δεύτερη φάση και εκεί αναρωτηθήκαμε «λες;». Η Δανάη ισχυρίζεται ότι της έφερα γούρι, εγώ δεν είμαι σίγουρος αν πιστεύω σε αυτά αλλά είδα να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου ένα παραμύθι: Από το πουθενά ένα κορίτσι να παίρνει με την αξία του μια δουλειά που της άλλαξε την καριέρα.
Το γεγονός πως τον τελευταίο καιρό έχει έρθει έντονα στο προσκήνιο η προσωπική σου ζωή πώς το διαχειρίζεσαι; Είναι κάτι που ενδεχομένως σου προκαλεί μια αμηχανία;
Προσπαθώ να το διαχειρίζομαι με ψυχραιμία. Θέλω όσο μπορώ να το διατηρώ σε χαμηλούς τόνους και λίγο πιο ιδιωτικά. Παρατηρώ όμως πως αυτό είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι φανταζόμουν. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπήκα σε αυτή τη δουλειά για να προμοτάρω τον εαυτό μου, ούτε δίνω μια συνέντευξη για να νιώσω celebrity. Το κάνω είτε για να μιλήσω για τη δουλειά μου είτε για να μεταφέρω κάποιες κοινωνικοπολιτικές μου απόψεις μήπως και επηρεάσω θετικά κάποιον που θα τη διαβάσει. Έτσι το βλέπω και έτσι το έβλεπα πάντα. Δεν είχα ποτέ απωθημένο να γίνω διάσημος.
