Μια εξομολογητική συνέντευξη έδωσε η χρυσή Ολυμπιονίκης της ιστιοπλοΐας, Σοφία Μπεκατώρου, που μίλησε στην Εβίτα Τσιλοχρήστου και το Marie Claire.
H αθλήτρια αποκάλυψε ότι έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης από παράγοντας του αθλητισμού ενώ εξήγησε και τους λόγους που το δημοσιοποιεί.
«Κάτι που βίωσα στον ελληνικό αθλητισμό και το οποίο θα ήθελα να θίξω και θα έπρεπε να μην υπάρχει, είναι το πώς συμπεριφέρονται κάποιοι παράγοντες, κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν θέση ισχύος κι έρχονται σε συνεχή επαφή με τα παιδιά. Δυστυχώς εγώ βίωσα σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση από παράγοντα, σε ηλικία που ήμουν ενήλικη, 21 ετών» είπε.
«Είπα ένα όχι, το οποίο ο άλλος δεν το σεβάστηκε και από πλευράς μου δεν έγινε ένα ξέσπασμα, ώστε να μπορέσω να κάνω τη δική μου επανάσταση στη δεδομένη χρονική στιγμή.
Τώρα χρόνια μετά, έχοντας δυο παιδιά και σκεπτόμενη ότι αντίστοιχα κάποια άλλα παιδιά θα βρεθούν στη θέση μου, παίρνω το θάρρος να μιλήσω γι’ αυτό, γιατί νομίζω ότι τέτοιου είδους άνθρωποι θα έπρεπε να είναι απομακρυσμένοι από τον χώρο του αθλητισμού, να μην τους δίνεται κανένα βήμα. Είναι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κατάχρηση 100% της εξουσίας τους και είναι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν τον αθλητισμό επικίνδυνο.
Κι επειδή οι ίδιοι είναι επικίνδυνοι και όχι ο αθλητισμός, πρέπει να είναι εκτός αυτού του χώρου» εξήγησε.
«Ήταν ένας άνθρωπος που θα έβρισκα στη ζωή μου συνέχεια»
«Βρισκόμασταν σε αποστολή στο εξωτερικό και όταν συνέβη αυτό, ο τρόπος που με πλησίασε δεν με έβαλε ποτέ σε υποψία ότι θα μπορούσε κάτι διαφορετικό να συμβεί. Του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, δεν φοβόμουν να μείνω μόνη μαζί του ή δεν σκεφτόμουν αν με συνόδευε στο ξενοδοχείο που μέναμε όλοι μαζί, ν’ αρνηθώ. Δεν είχα κάποια τέτοια υποψία. Επομένως δεν είχα άμυνες.
Όταν κάποια πράγματα ξεπέρασαν το όριο που θεωρούσα εγώ επιτρεπτό, επειδή κινήθηκε μέσω του χιούμορ, που στην αρχή λες εντάξει, μήπως δεν είναι αυτό που νομίζω… Αλλά όταν άρχισε να ξεπερνά τα όρια και του ζήτησα να σταματήσει, εκείνος ουσιαστικά μ’ έκανε ν’ αμφιβάλλω γι’ αυτό που ζω, λέγοντάς μου: “Μα δεν είναι τίποτα, δεν συμβαίνει κάτι, δεν σημαίνει κάτι.” Εκείνη την ώρα ήταν πολύ περίεργο το συναίσθημα. Όταν αργότερα προσπάθησα να τον απωθήσω με τη συμπεριφορά μου, διότι στο μυαλό μου οι μόνοι δυο τρόποι που είχα να αμυνθώ ήταν… Ο ένας ήταν να τον απωθήσω ερωτικά έτσι ώστε να καταλάβει ότι δεν ανταποκρίνομαι. Δεν λειτούργησε.
Ο άλλος τρόπος που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι πραγματικά θα πλακωνόμασταν στο ξύλο κι ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να αμυνθώ πλέον. Ήταν κάτι το οποίο με τρόμαζε, γιατί ήταν ένας άνθρωπος που θα έβρισκα στη ζωή μου συνέχεια, λόγω του ότι είχα βάλει κάποιους στόχους κι αυτό μ’ έφερνε συνέχεια σε πολύ δύσκολη κατάσταση, σχεδόν ασφυκτική με αποτέλεσμα, ν’ απορρίψω αυτή την επιλογή.
Κι εφόσον δεν λειτούργησε και η άλλη άμυνα που είχα, δυστυχώς συνέβη το μοιραίο για μένα γεγονός, το οποίο δεν μοιράστηκα με τους συναθλητές μου, διότι όχι μόνο ντρεπόμουν αλλά ήμουν πολύ θυμωμένη και με τον εαυτό μου».
Γιατί μίλησε δημόσια;
«Απλώς θα ήθελα με αυτή την πράξη μου σήμερα, που μιλάω γι’ αυτό πρώτη φορά δημόσια, να περιοριστεί και να εξαφανιστεί, διότι δεν έχει καμία υπόσταση σε κανέναν χώρο που κυκλοφορούν παιδιά, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να είναι μακριά, είναι άρρωστοι στο μυαλό και κάθε κορίτσι που έχει βιώσει – με όποιο τρόπο – μια σεξουαλική παρενόχληση, μια σεξουαλική κακοποίηση, ψυχολογική βία… Κάποιον που υποδεικνύει ότι πρέπει να κάνεις κάτι και να σιωπήσεις όταν θεωρείς ότι οι άλλοι έχουν ξεπεράσει το όριο, πρέπει να σταματήσει.
Γιατί οι γυναίκες έχουμε φωνή, έχουμε δικαιώματα. Δεν μπορεί ο άλλος να μας εκμεταλλεύεται και να εκμεταλλεύεται το ρόλο του. Κι επιτέλους να μη νιώθουμε ενοχές, ούτε όταν λέμε όχι, ούτε όταν υπάρχουμε σε ένα χώρο που είναι ανδροκρατούμενος.
Πρέπει να μπορούμε να λειτουργούμε χωρίς άγχος, με τον εαυτό μας έτσι όπως είμαστε, με τα χαρακτηριστικά μας και να κάνουμε την ενέργεια για την οποία βρισκόμαστε σε αυτό τον χώρο. Δεν έχει καμία σχέση το ότι είμαστε γυναίκες».
