Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας η Καλομοίρα «άνοιξε» την καρδιά της στον Γιάννη Πουλόπουλο και το περιοδικό ΟΚ! για τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή της, που δεν είναι άλλος από αυτόν της μητέρας.
Η τραγουδίστρια, που λατρέψαμε όλα αυτά τα χρόνια για τη γλυκύτητα, το νάζι και την αυθεντικότητα του χαρακτήρα της, ζει τα τελευταία χρόνια στην Αμερική όπου και μεγάλωσε με τον σύζυγό της, τον επιχειρηματία, Γιώργο Μπούσαλη, με τον οποίο έχουν φέρει στον κόσμο τρία υπέροχα παιδιά, τα δίδυμα, Νίκο και Δημήτρη, 9 ετών, και την 5χρονη Αναστασία.
Τα πλασματάκια αυτά είναι όλη της η ζωή και μέσα από εκείνα παραδέχεται πως καθημερινά γίνεται ολοένα και καλύτερος άνθρωπος.
Πώς νιώθεις κάθε φορά που πλησιάζει η Γιορτή της Μητέρας;
Λατρεύω αυτή τη μέρα! Νιώθω ευγνώμων που είμαι η μητέρα των παιδιών μου. Είναι η χαρά της ζωής μου. Είναι μια πολύ γλυκιά μέρα, που μπορώ να τη γιορτάσω με τη μητέρα μου, την πεθερά μου και την αδελφή μου. Αυτή την ημέρα την αγαπώ και για έναν άλλο λόγο. Διότι το 2018 κυκλοφόρησε το τραγούδι μου Mommy loves you, που είναι αφιερωμένο στα τρία μου παιδιά. Έγραψα τους στίχους και τη μουσική μαζί με τον Κωνσταντίνο Παντζή σε αυτό το τραγούδι, που οπτικοποιήθηκε με πλάνα από τη βάφτιση της κόρης μου Αναστασίας. Τα έσοδα διατίθενται για τις ανάγκες του σπουδαίου έργου της ανεξάρτητης μη κυβερνητικής οργάνωσης Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος.
Ποιο είναι το πιο όμορφο δώρο που σου έχουν κάνει τα παιδιά σου;
Κάθε τέτοια μέρα τα αγόρια μου, ο Νίκος και ο Δημήτρης, και η κορούλα μου, η Αναστασία, μου φτιάχνουν ζωγραφιές. Συνήθως μου γράφουν «Ευτυχισμένη η Γιορτή της Μητέρας» και την ημερομηνία για να θυμάμαι πότε το ζωγράφισαν. Έχω όλες τις ζωγραφιές που έχουν κάνει από τότε που ήταν πολύ μικρά. Είναι ο προσωπικός μου θησαυρός. Μία φορά έφτιαξαν ένα μεγάλο πόστερ με τα αποτυπώματα από τις παλάμες τους. Βούτηξαν τις παλάμες τους σε χρώμα και τις πάτησαν, με την καθοδήγηση του Γιώργου (σ.σ. του συζύγου της) στο χαρτί. Αυτό ομολογώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μου έχουν κάνει και μου αρέσει να βλέπω πόσο μικρά ήταν τα χεράκια τους τότε. Το πόστερ βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην κουζίνα για να μου θυμίζει πως όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι πάντα τα μωρά μου.
Είσαι η τυπική Ελληνίδα μητέρα, που είναι υπερπροστατευτική με τα παιδιά της;
Απόλυτα! Είμαι συνέχεια από πάνω τους και χρειάζομαι ακόμα δουλειά στο να τους δίνω χώρο για να μαθαίνουν ορισμένα πράγματα από μόνοι τους. Σήμερα ο Νίκος είχε αγώνα ποδοσφαίρου. Κάποια στιγμή έχασε την μπάλα και οι συμπαίκτες του τον αποθάρρυναν. Με το που το είδα έτρεξα κατευθείαν προς το μέρος του, γιατί καταλάβαινα ότι θα στενoχωριόταν, και προσπάθησα να τον παρηγορήσω για να τον κάνω να αισθανθεί καλύτερα. Ο Γιώργος με έπιασε και μου είπε: «Καλομοίρα, πρέπει να μάθει να χειρίζεται μόνος του κάποιες καταστάσεις» και το κατάλαβα γιατί ξέρω ότι υπερβάλλω. Απλά δεν μπορώ να ελέγξω πάντα τον εαυτό μου, γιατί δεν θέλω να βλέπω τον γιο μου λυπημένο, αν και ξέρω ότι αυτό είναι αδύνατο. Νομίζω ότι είναι το μητρικό ένστικτο που οδηγεί όλες τις μαμάδες να τρέχουν για να λύσουν τα προβλήματα των παιδιών τους.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι αντιδράς ακριβώς όπως έκανε με εσένα η μητέρα σου;
Ναι, βέβαια. Ειδικά όταν πρέπει να ταΐσω τα παιδιά μου, γίνομαι ακριβώς όπως η μητέρα μου! (Γελάει.) Αναρωτιέμαι αν χόρτασαν κι αν έφαγαν αρκετά λαχανικά. Ακόμα και για το αν ήπιαν αρκετό νερό ανησυχώ. Ξέρω ότι είναι ανόητο, αλλά κάθε πρωί κυνηγάω τα παιδιά μου και τα ρωτάω αν έφαγαν όλο το πρωινό τους και αν ήπιαν τον χυμό τους. Είναι κάτι που το έκανε πάντα η μητέρα μου και το επαναλαμβάνω κι εγώ.
Ποια είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που σου έχουν κάνει;
Η δυσκολότερη ερώτηση ήταν «Μαμά, από πού έρχονται τα παιδιά;». Δεν τους έδωσα ευθεία απάντηση σε αυτό. Στην αρχή τούς έστειλα να ρωτήσουν τον πατέρα τους. Εκείνος τους είπε πως «Όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται, θέλουν να κάνουν οικογένεια και να αποκτήσουν παιδιά», χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Όταν με ξαναρώτησαν, γιατί προφανώς αυτή η απάντηση δεν τα κάλυψε, τους είπα ότι έρχονται από την κοιλίτσα της μαμάς. Μετά άλλαξα θέμα και, δόξα τω Θεώ, δεν ρώτησαν κάτι παραπάνω. (Γελάει.)
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δάκρυσες από συγκίνηση με κάτι που είπαν ή έκαναν τα παιδιά σου;
Ήταν την προηγούμενη εβδομάδα, όταν η Αναστασία φόρεσε τη στολή ποδοσφαίρου για τον πρώτο της αγώνα. Έβαλα τα κλάματα γιατί συνειδητοποίησα ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν είναι πια μωρό. Χαίρομαι πολύ, αλλά ταυτόχρονα λυπάμαι γιατί καταλαβαίνω ότι ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα.
Ποιο είναι το πιο χρήσιμο μάθημα που σου έδωσαν τα παιδιά σου;
Ότι ένας γονιός πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση. Όταν έχεις παιδιά, δεν μπορείς να χάνε-σαι στις σκέψεις σου ή να ασχολείσαι με το κινητό σου γιατί πρέπει να έχεις πάντα την προσοχή σου στραμμένη σε εκείνα. Κάθε φορά που τα παιδιά μου μου μιλάνε ή με ρωτάνε κάτι, σταματάω ό,τι κάνω, δίνω πολλή προσοχή και νοιάζομαι πραγματικά για αυτό που θα μου πουν. Τα παιδιά μου με έμαθαν να είμαι πάντα παρούσα και ελπίζω ότι με έκαναν καλύτερη μαμά και άνθρωπο γενικότερα.
