Στο περιοδικό People και τον Μαρίνο Βυθούλκα μίλησε η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, με αφορμή την ταινία “Ευτυχία” που βγαίνει στους κινηματογράφους.
Η εμβληματική ηθοποιός στάθηκε ιδιαίτερα στη σχέση της με τον Μηνά Χατζησάββα, μία βαθιά φιλία, που διακόπηκε με την αιφνίδια απώλεια του ηθοποιού.
“Έχω βιώσει χωρισμούς και απώλειες φίλων, απώλειες που γράφουν μέσα σου και σε σημαδεύουν ως άνθρωπο» εξομολογείται.
«Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που έφυγε ο Μηνάς. Η σχέση μας ξεκίνησε από το πρώτο έργο που έπαιξα στην Αθήνα το 1983, στο θέατρο Αεικίνητο , που το είχε στήσει ο Κώστας Αρζόγλου. Η αγάπη μας με τον Μηνά ήταν ακαριαία. Πορευτήκαμε μαζί και παίξαμε σε πολύ σημαντικά έργα. Ήμασταν σαν οικογένεια και πηγαίναμε διακοπές. Ο Κώστας Φαλελάκης ήρθε στη ζωή μας το 1991. Και τα 25 χρόνια της σχέσης τους τα ζήσαμε μαζί. Ύστερα από την απώλεια του Μηνά, ο καλύτερός μου φίλος είναι ο Κώστας. Ο Κώστας είναι ένα υπέροχο παιδί και η σχέση τους με τον Μηνά ήταν καταπληκτική και ζηλευτή. Υπήρχε απίστευτη αρμονία, αγάπη, ήθος και ποίηση στη σχέση τους. Πηγαίναμε μαζί σινεμά και σε παραστάσεις στο θέατρο. Πολλές φορές καθόμασταν στο σπίτι τους και μας έφτιαχνε φαγητά ο Κώστας, που είναι εξαιρετικός μάγειρας. Η απώλεια του Μηνά ήταν για μένα ένα τεράστιο χτύπημα. Και ύστερα έφυγαν και άλλοι δικοί μου άνθρωποι, όπως ο σεναριογράφος Γιώργος Μιχαηλίδης, ο σκηνοθέτης Κώστας Κουτσομύτης αλλά και ο σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας» λέει με συγκίνηση.
Με τον καλό της φίλο και σύντροφο του Μηνά Χατζησάββα, Κώστα Φαλελάκη
“Ήμουν πάντα επιφυλακτική με την τηλεόραση”
«Από το ξεκίνημά μου ήμουν πάντα επιφυλακτική με την τηλεόραση. Κληρονόμησα αυτή τη νοοτροπία που υπήρχε στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Παρόλο που δεν δούλεψα στο Θέατρο Τέχνης , η δασκάλα μου, η Μάγια Λυμπεροπούλου, είχε αυτή τη νοοτροπία. Το θέατρο αντιμετωπιζόταν ως πιο σοβαρή τέχνη. Την τηλεόραση την έβλεπαν περισσότερο ως ένα μέσο ψυχαγωγίας, με πιο ελαφρά σενάρια. Εμείς ήμασταν δοσμένοι στο θέατρο και το καλό σινεμά. Τη δεκαετία του ’80 έκανα ταινίες με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Βασίλη Βαφέα και αργότερα με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη. Η τηλεόραση ήταν ένα Μέσο με το οποίο έπρεπε να είσαι προσεκτικός. Τα σενάρια ως επί το πλείστον δεν ήταν καλά και οι παραγωγές είχαν μια ευτέλεια. Οπότε, δεν θέλαμε με τίποτα να είμαστε κομμάτι αυτού του χώρου. Δεν μετάνιωσα για τίποτα από αυτά που έκανα στην τηλεόραση, διότι οι επιλογές μου ήταν πολύ συνειδητές. Όλες οι δουλειές που έκανα στην τηλεόραση ήταν μεταφορές λογοτεχνίας. Οι συγκεκριμένες παραγωγές γίνονταν με κινηματογραφικούς όρους. Ήταν εξαιρετικές, με πολύ καλούς σκηνοθέτες, συντελεστές, ηθοποιούς και προσεγμένα σενάρια. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που μου πρότεινε συνεργασία ο Κώστας Κουτσομύτης έκανα έναν μήνα να του απαντήσω για τη συμμετοχή μου στον Κίτρινο Φάκελο στον ΑΝΤ1. Έπρεπε να το συζητήσω με τους θεατρικούς συνεργάτες και δασκάλους μου, μήπως μου κάνει κακό το να πάω εκεί. Τελικά, μόνο καλό μου έκανε, γιατί ο κόσμος με έμαθε μέσα από τις σειρές. Στο θέατρο είναι περιορισμένο το κοινό που έρχεται. Επιπλέον, είδα κι εγώ τον εαυτό μου στην τηλεόραση και είχα την ευκαιρία να δω τα λάθη μου και να μελετήσω τις αδυναμίες μου. Αυτό μου έκανε καλό και με βοήθησε να εξελιχθώ υποκριτικά» λέει με ειλικρίνεια.
“Δεν έχω προδώσει ποτέ τον εαυτό μου”
Η ηθοποιός εξηγεί ότι δεν συμβιβάστηκε ποτέ στις τηλεοπτικές της επιλογές και ότι μόνο η οικονομική ανάγκη θα την έκανε να επιλέξει κάτι που δεν θα της άρεσε.
«Καμία πρόταση δεν ήταν του είδους της τηλεόρασης που θα ήθελα να κάνω. Μερικές αρχές από το θέατρο τις κρατάω ακόμα. Ήμουν πολύ συγκεκριμένη από την αρχή της καριέρας μου. Είχα στόχους και ερεθίσματα αλλά και το background από τους δασκάλους μου. Ήμουν παιδί της Μεταπολίτευσης: Ξαφνικά είχαμε απίστευτα ερεθίσματα στον χώρο της μουσικής. Είχαμε τη δυνατότητα να ακούσουμε Μίκη Θεοδωράκη, απαγορευμένα τραγούδια, μελοποιημένη ποίηση. Βλέπαμε καλό σινεμά. Όλα αυτά διαμόρφωσαν την αισθητική και τις πνευματικές μου ανάγκες. Αυτό έχει χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια και δεν θα μπορούσα ξαφνικά να κάνω ένα πισωγύρισμα. Θα ήταν μια προδοσία και στις δικές μου τις αρχές αλλά και στον κόσμο που με παρακολουθεί. Δεν έχω προδώσει ποτέ τον εαυτό μου. Μόνο αν ήμουν σε πολύ μεγάλη οικονομική ανάγκη, ίσως να έκανα κάποιον συμβιβασμό. Αλλά και πάλι, θα μου στοίχιζε πολύ» τονίζει.
«Δουλεύω πολύ. Χειμώνα, καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά. Δεν έχω την πολυτέλεια να διεκδικώ ελεύθερο χρόνο, διότι αν δεν δουλέψω, δεν θα μπορώ να επιβιώσω. Δεν έχω καμία προσωπική περιουσία, δεν κληρονόμησα τίποτα από τους γονείς μου και δεν έχω άλλους πόρους».
Μιλάει όπως και τα υπέρογκα ποσά που έχουν ακουστεί ως αμοιβές τηλεοπτικών ηθοποιών.
«Αυτό ίσως να συνέβη στις πολύ εμπορικές σειρές. Στις σειρές που εγώ επέλεγα, που ήταν σειρές εποχής, οι αμοιβές δεν ήταν καθόλου υπερβολικές» ξεκαθαρίζει.
“Δεν είμαστε παντρεμένοι, δεν έχουμε παιδιά και δεν έχουμε εξαρτήσεις τέτοιου τύπου”
«Οι σύντροφοί μου ήταν ως επί το πλείστον μέσα από τον χώρο. Οπότε γνώριζαν πολύ καλά τα δεδομένα και ήταν υποστηρικτικοί. Σαφώς και υπήρξαν τριβές, γι’ αυτό και κάποιες σχέσεις άντεξαν στον χρόνο και κάποιες άλλες όχι. Όλες, όμως, οι εμπειρίες είναι πολύτιμες. Είτε είναι καλές είτε κακές, έχεις να πάρεις και να μάθεις κάτι. Με τους περισσότερους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου –και εννοώ τις σοβαρές μου σχέσεις– εξακολουθούμε να έχουμε επαφές. Είμαστε φίλοι. Έχω πάει σε γάμο πρώην μου. Όπως είπα και πριν, ανήκω σε μια γενιά στην οποία η σεξουαλική απελευθέρωση ήταν ένα ζητούμενο. Και ο σεβασμός στην ελευθερία του άλλου ήταν επίσης ένα ζητούμενο, από την άποψη πως κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Αυτό ήταν το μότο των πρώτων νεανικών μου χρόνων», λέει.
«Αισθάνομαι πλήρης και νιώθω τυχερή γι’ αυτό. Ως προσωπικότητα έδινα πράγματα και σεβόμουν τον άλλο. Επίσης, ήμουν διακριτική και ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου το αίσθημα της ζήλιας. Όταν ένας άνθρωπος μου προκαλούσε ζήλια, έπαυα να τον εκτιμώ. Και όταν μου συνέβαινε αυτό το πράγμα, κάτι ράγιζε μέσα μου».
Τα τελευταία χρόνια είναι ζευγάρι με τον ηθοποιό Κρις Ραντάνοφ.
Με τον σύντροφό της, Κρις Ραντάνοφ
«Είμαι σε μια σχέση εδώ και πολλά χρόνια. Η σχέση μας βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη και την αλληλοστήριξη. Αυτό μου δίνει ένα πλαίσιο ελευθερίας και εμπιστοσύνης. Ξέρω ότι είμαστε μαζί γιατί θέλουμε να είμαστε μαζί. Δεν είμαστε παντρεμένοι, δεν έχουμε παιδιά και δεν έχουμε εξαρτήσεις τέτοιου τύπου. Εάν λοιπόν θέλουμε έναν άλλο άνθρωπο, απλώς θα χωρίσουμε. Και μπορεί να προκύψει. Τίποτα δεν είναι εσαεί στη ζωή και όλα μπορούν να συμβούν».
