Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μίλησε στη Φανή Πλατσατούρα και το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στο πλαίσιο φωτογράφισης για την παράσταση «Το σώσε» που σκηνοθετεί και ανεβαίνει στο Παλλάς.
«Μου αρέσει πολύ να σκηνοθετώ, να φτιάχνω παραστάσεις και να λέω ιστορίες που εμένα προσωπικά με αγγίζουν. Αλλά έχει αρχίσει να μου δημιουργείται η επιθυμία να μην παίζω για την περίφημη “ολόκληρη σεζόν”, που αρχίζει τον Οκτώβριο και τελειώνει την Κυριακή των Βαΐων. Θέλω να μπορώ να έχω λίγο παραπάνω χρόνο για την προσωπική μου ζωή, τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Πλέον το όνειρό μου όταν γυρίζω στη σκηνή δεν είναι οι μεγάλοι ρόλοι. Με ενδιαφέρει κυρίως να βρίσκομαι σε συνεργασίες με αυτό που ονομάζω εγώ «τους φίλους μου». Δηλαδή με τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεννοηθείς καλά και θα αισθανθείς χαρά που θα ανέβεις μαζί τους στη σκηνή να παίξεις μπαλίτσα. Μου αρέσει να βλέπω να περνάμε ωραία την μπάλα ο ένας στον άλλο. Στην κωμωδία αυτό γίνεται πολύ καθαρό γιατί υπάρχουν οι μπαλιές και το καλάθι, που είναι κάθε φορά το αστείο που θα φέρει το γέλιο. Αυτή λοιπόν την αίσθηση της ομαδικότητας την έχω ανάγκη και αυτή με φτιάχνει στη σκηνή. Αν δεν έχω αυτήν, βαριέμαι».
«Η τηλεόραση καταρχήν εμπορικό προϊόν. Από τη φύση του είναι δεσμευμένο το Μέσο να μπορεί να είναι κερδοφόρο ή να μη δημιουργεί καταστροφή. Εκεί όμως ανοίγει μια ολόκληρη συζήτηση για το τι σημαίνει «έχω έναν τηλεοπτικό σταθμό» και αν είναι το ίδιο με το «έχω ένα κατάστημα που πουλάει παπούτσια». Κατά τη γνώμη μου δεν είναι το ίδιο. Όποιος διαθέτει κάποιου τύπου μικρόφωνο, νομίζω ότι έχει και κάποιου τύπου ευθύνη. Σιγά σιγά η ελληνική τηλεόραση αναβαθμίζεται. Ειδικά τώρα που οι Έλληνες θεατές παρακολουθούν διεθνείς πλατφόρμες, είναι δύσκολο να συνεχίσει η ελληνική παραγωγή να προμηθεύει σίριαλ κακής ποιότητας».
Μιλώντας για τον εαυτό του και την προσωπική του ζωή αποκάλυψε την ηλικία του.
«Είμαι 52 χρόνων, είναι φυσικό να παρατηρώ μεγάλες αλλαγές πάνω μου. Δεν με τρομάζει όμως ως ηλικία, αισθάνομαι πολύ καλά. Ωστόσο, ακόμη και τώρα έρχονται κυρίες και μου λένε «από τα νέα παιδιά εσείς μας αρέσετε» και αναρωτιέμαι «ποια νέα παιδιά;». Θα έλεγα πως η ηλικία έχει επιδράσει μάλλον θετικά πάνω μου. Σαν να καθαρίζει λίγο το μυαλό. Είσαι πιο ήρεμος με τα πράγματα που μπορείς να κάνεις, έχεις αποδεχτεί τα πράγματα που μάλλον δεν μπορείς να κάνεις και σίγουρα νιώθεις πιο κατασταλαγμένος.
Πλέον έχω αρχίσει να αθλούμαι λίγο περισσότερο. Κάνω μια σειρά από σπορ, από ποδηλασία μέχρι κωπηλασία, και τα κάνω αρκετά έντονα. Στον ελεύθερο χρόνο μου μου αρέσει να φτιάχνω μικρά πράγματα μέσα στο σπίτι, όπως να βάψω τους τοίχους, τις καρέκλες ή να ξύσω την πόρτα. Πιάνουν τα χέρια μου σε αυτά. Και επειδή είμαι πολύ σχολαστικός –οι φίλοι μου με λένε “ψείρα”–, μπορεί για να διαλέξω ένα χρώμα για την ψάθινη μπαμπού καρεκλίτσα να μου πάρει και τέσσερις μέρες. Όχι από αναποφασιστικότητα, αλλά από την επιθυμία να κάνω την απόλυτα σωστή επιλογή για μένα.
Κάτι ακόμη που με έμαθε η ηλικία μου είναι ότι πολλές φορές κάνουμε το λάθος αν αισθανθούμε ότι είμαστε καλοί σε κάτι, να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί και σε κάτι άλλο ή και σε όλα. Υπάρχει κάτι που οι ειδικοί ονομάζουν “ο κύκλος των ικανοτήτων”, που είναι το πεδίο αυτό μέσα στο οποίο ένας άνθρωπος έχει ικανότητες. Και είναι καλό μεγαλώνοντας να ξέρεις ποιος είναι ο κύκλος των ικανοτήτων σου. Ειδικά σε μια εποχή όπου όλοι νομίζουμε πως είμαστε όλα: Δηλαδή είμαστε ό,τι είμαστε αλλά είμαστε και πανδημιολόγοι και εγκληματολόγοι και διεθνολόγοι και, φυσικά, δικηγόροι. Στην Ελλάδα πάντα ήμασταν δικηγόροι.
Στην προσωπική μου ζωή είμαι –και είμαστε– πολύ καλά (σ.σ. τα τελευταία χρόνια είναι ζευγάρι με τη Χρυσή Βαρδινογιάννη). Οπότε δεν έχω κανέναν λόγο να κάνω έναν γάμο και μαζί έχω και όλους τους λόγους να το κάνω».
