Στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιώργο Πράσσινο, μίλησε ο Μιχαήλ Βαρθακούρης για την πρώτη του έκθεση φωτογραφίας, τους γονείς του και τη σχέση με τον αδερφό του Νικόλα.
Μέσα Αυγούστου παρουσίασες στην Πάρο τη δεύτερη έκθεση φωτογραφίας σου. Η πρώτη ήταν τον περασμένο Φεβρουάριο στην Αθήνα.
Ναι, παρουσίασα την έκθεση «ONIrON». Ο τίτλος είναι ένα λογοπαίγνιο μεταξύ του «onion» (κρεμμύδι) και πρόσθεσα ένα «r» για να τονίσω το ονειρικό του θέματος.
Πρόκειται για μια έκθεση που φωτίζει διάφορα επίπεδα της ζωής μου – όπως τα στρώματα του κρεμμυδιού. Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφικά μου δρώμενα των τελευταίων χρόνων.
Αυτή τη φορά δεν ασχολήθηκες μόνο με τη γυναίκα και τη θάλασσα.
Όντως, η πρώτη μου έκθεση είχε τίτλο «Πλην πυρός» από το τρίπτυχο «πυρ – γυνή – θάλασσα». Έχω μάθει να σέβομαι τη γυναίκα και τη θάλασσα στον απόλυτο βαθμό.
Έχοντας μεγαλώσει σε νησί, ζω στη θάλασσα. Θυμάμαι ακόμη το «Σάμινα» που βυθίστηκε εδώ, στη γνώριμη για μας θάλασσα, ή το «Ποσειδών» που πρόλαβε να βγάλει τον κόσμο και, ευτυχώς, το ρυμούλκησαν μέσα στο λιμάνι χωρίς να βυθιστεί. Σκέφτομαι κάτι που μου είχε πει κάποιος παλιά: «Δεν έχει άσχημη πλευρά η θάλασσα. Τη βρίζουμε, αλλά φταίει ο αέρας».
Επίσης, σέβομαι τη γυναίκα. Από τη μητέρα μου το έχω μάθει, κυρίως παρατηρώντας τον ακέραιο χαρακτήρα της, τον τρόπο που μεγάλωσε δύο παιδιά, το γεγονός ότι δεν το έχασε στιγμή, οπότε όλα αυτά με έκαναν να σκέφτομαι έτσι.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Από μικρά η μητέρα μου μας έβγαζε φωτογραφίες. Στο σπίτι έχουμε αμέτρητες φωτογραφίες και φιλμ. Ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ πιο σοβαρά.
Αυτό προέκυψε με την πρώην κοπέλα μου όταν πήρα μια καλή φωτογραφική μηχανή και ξεκινήσαμε να παίζουμε για να μάθουμε. Τότε οι φίλοι μου μου έλεγαν «τι ωραίες φωτογραφίες βγάζεις», «έχεις μάτι εσύ!», «το έχεις» και άρχισα να το σκέφτομαι.
Με τα χρόνια δούλευα και σε websites όπου έκανα φωτορεπορτάζ. Θυμάμαι που πηγαίναμε με τη φίλη μου, την Όλγα, και βρίσκαμε local heroes στον δρόμο, τους φωτογράφιζα και η Όλγα τούς έπαιρνε συνέντευξη.
Αργότερα έκανα και μόδα, έχω βοηθήσει και σε βιντεοκλίπ κάποιες μπάντες, μέχρι που πήρα και ένα drone.
Από τα αδέλφια σου φαντάζομαι ότι είσαι πιο κοντά με τον Νικόλα.
Με τον Νικόλα δεν είμαστε μόνο αδέλφια. Είμαστε φίλοι, μέντορας, γιος και μπαμπάς ο ένας για τον άλλο. Ό,τι σχέση υπάρχει στον πλανήτη εμείς την έχουμε. Είναι σαν το άλλο μου μισό.
Ανταλλάσσετε γνώμες για τις δικές σας μορφές έκφρασης;
Συνεχώς. Μου βάζει να ακούω πρώτος τα τραγούδια που γράφει. Ο Νικόλας έχει το παράπονο ότι δεν ασχολήθηκα με τη μουσική ώστε να μοιραζόμαστε και αυτή την πλευρά.
Επίσης, αθλούμαστε μαζί, πάμε για τρέξιμο, βγαίνουμε έξω και έχουμε περάσει απίστευτες ώρες να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Νικόλας μιλάει τόσο καλά αγγλικά: τα βιντεοπαιχνίδια και οι Simpsons που μας έβαζε να βλέπουμε ο Χάρης.
Για ποια καλλιτεχνική εικόνα των γονιών σου είσαι περήφανος;
Για το επίπεδο που έχουν κρατήσει, που δεν ξεπουλήθηκαν. Για το γεγονός πως ήταν πάντα για την Τέχνη τους, την πρόσεχαν περισσότερο και από τον εαυτό τους. Τη σεβάστηκαν απόλυτα.
Σου λείπει η μητέρα σου από την ελληνική τηλεόραση;
Ναι, πολύ. Θα ήθελα να τη βλέπω στην τηλεόραση. Έφυγε στο αποκορύφωμα της καριέρας της, πριν κουράσει τον κόσμο. Συναντώ κόσμο που μου λέει πως τους λείπει, αλλά εμένα με ενδιαφέρει να είναι χαρούμενη η ίδια, όπως και είναι.
Μεγαλώσατε σε ένα σπίτι με διάσημους γονείς, αλλά και επίσης μεγάλα ονόματα δίπλα σας. Ποια εικόνα θυμάσαι;
Αυτά τα χρόνια είναι πολύ πίσω. Θυμάμαι να μου λέει η μητέρα μου πως με νανούριζε η Μαρινέλλα. Δεν ξέρω και πολλούς να τους νανουρίζει η Μαρινέλλα. Έχει τον απόλυτο σεβασμό μου, όπως και τα άλλα ιερά τέρατα που γνωρίζουν οι γονείς μου.
Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου στα 40;
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε εύχομαι στα 40 μου να ζούμε όλοι, να έχει τελειώσει ο κορονοϊός. Να έχω δώσει στους γονείς μου εγγόνια, να κάνω τη μαμά γιαγιά, γιατί ο μπαμπάς είναι ήδη παππούς. Τα χρωστάμε όλα στους γονείς, καλά και κακά.
