«Ραγίζει καρδιές» η Δόμνα Μιχαηλίδου: «Έχασα τον πατέρα μου. Τον πατέρα μου που μου έδινε τον στόχο…»
Ελλάδα

«Ραγίζει καρδιές» η Δόμνα Μιχαηλίδου: «Έχασα τον πατέρα μου. Τον πατέρα μου που μου έδινε τον στόχο…»

«Ραγίζει καρδιές» η Δόμνα Μιχαηλίδου: «Έχασα τον πατέρα μου. Τον πατέρα μου που μου έδινε τον στόχο…»

Συγκινεί Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων με την ανάρτησή της για την απώλεια του πατέρα της

Μεγάλο πλήγμα ήταν για τη Δόμνα Μιχαηλίδου ο θάνατος του πολυαγαπημένου της πατέρα.

Ο Αριστείδης (Άρης) Μιχαηλίδης αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τον τελευταίο καιρό αλλά από το πλευρό του δεν έφυγε ποτέ η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων παρά το ιδιαίτερα βεβαρημένο πρόγραμμά της .

Η Δόμνα Μιχαηλίδου αποχαιρέτησε τον πατέρα της με μία κοινή τους φωτογραφία και συγκινητικά λόγια στο Instagram στα οποία φαίνεται πόση αδυναμία του είχε.

«Έχασα τον πατέρα μου.
Τον πατέρα μου που μου έδινε τον στόχο σε μικρά, μικρότερα, μεγάλα και μεγαλύτερα.
Τον πατέρα μου που ήταν δύσκολος στα εύκολα και εύκολος, δοτικός, υπεύθυνος στα δύσκολα.
Τον πατέρα μου, πυξίδα ήθους, μέτρο αισθητικής, φάρο αξιών και γνώσης.
Τον πατέρα μου με την κριτική του σκέψη – σε σημείο αφοπλισμού! – την αγάπη του για το ωραίο. Για τα βιβλία, τη μουσική, τις τέχνες.

Η κρίση του. Αυτή μου λείπει ήδη. Η ίδια κρίση που συχνά μου έπεφτε αφόρητα βαριά, που με ταλαιπωρούσε βράδια ατελείωτα αλλά που σχημάτιζε τη δική μου πιο δίκαιη, πιο ενημερωμένη, πιο ζυγισμένη κρίση.

Η παρουσία του είναι παντού. Στα γυαλιά του που είναι οδυνηρά ορατά ακόμα και χωρίς το πρόσωπό του, στα βιβλία του που αναρριχώνται σε κάθε επιφάνεια του σπιτιού, στους δίσκους του που στοίβαζε μανιωδώς στο πάτωμα.

Μόνο τον ουρανό να φοβάσαι. Να φοβάσαι μην πέσει στο κεφάλι σου.
Έτσι με μεγάλωσε. Με αφοβία και γερό αίσθημα ευθύνης. Σπουδαία κληρονομιά για ένα κορίτσι.

Για τους ανθρώπους που έχουν τον καρκίνο στο σώμα τους να παλεύουν μέχρι την τελευταία στιγμή.
Για τους ανθρώπους που έχουν τον καρκίνο στην οικογένειά τους να τους χαίρονται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Για τους ανθρώπους που φροντίζουν και βοηθούν όλους όσοι παλεύουν με αυτό το τέρας και το πιο βαθύ, ζεστό ευχαριστώ δεν φτάνει.

Σε όλους τους ανθρώπους του Ευαγγελισμού η μητέρα μου και εγώ θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες».