Η λατρεία του για τη μουσική ήταν έκδηλη από μικρή ηλικία, καθώς μόλις στα 9 του χρόνια αγόρασε το πρώτο του δισκάκι 45 στροφών. Έκτοτε, o Ποσειδώνας Γιαννόπουλος θυμάται να δίνει όλο του το χαρτζιλίκι για να προσθέτει δίσκους στη συλλογή του.
Η καλλιτεχνική του τάση τον οδήγησε σε σπουδές αρχιτεκτονικού σχεδίου και διακόσμησης καθώς όπως παραδέχεται στο Ζnews.gr: «Η οικογένειά μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να με στείλει να σπουδάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο».
Ξεκίνησε να δουλεύει από τα 16 στις Βρυξέλλες όπου ζούσε.
«Εργαζόμουν παράλληλα με το σχολείο. Έχω κάνει πολλές δουλειές. Θυμάμαι ότι όταν δεν έφταναν τα λεφτά στο σπίτι, έβγαινα στην αντίστοιχη «Πατησίων» των Βρυξελλών και σε όποια βιτρίνα μαγαζιού έβλεπα γαλλική εκδοχή του “ζητείται νέος”, έμπαινα μέσα και ρώταγα τι ψάχνουν κι ότι σίγουρα μπορώ να το κάνω».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Είχα το σύνδρομο της επιβίωσης. Δεν μπορούσα να κάνω όνειρα»
Μετά το πέρας των στρατιωτικών του υποχρεώσεων και αδυνατώντας εκείνη την εποχή να βρει εργασία που να σχετίζεται με τη διακόσμηση, στράφηκε στη μεγάλη του αγάπη. Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι μέχρι να βρεθεί στα ραδιοφωνικά στούντιο, πέρασε από τους δημοσιογραφικούς διαδρόμους της Ελευθεροτυπίας:
«Ξεκίνησα το 1987. Ήμουν βοηθός του Γιώργου Μαύρου. Ήταν υπέροχο γιατί εκείνη την εποχή είχα την ευκαιρία να συναντώ στα γραφεία της εφημερίδας τα ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας. Στο διπλανό γραφείο καθόταν ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο Φρέντυ Γερμανός, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έρχονταν συχνά για να παραδώσουν τα κείμενά τους, ενώ στους διαδρόμους συναντούσα τον Χρήστο Τεργόπουλο. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα. Ένα χρόνο μετά μπήκα στο ραδιόφωνο», θυμάται ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και συνεχίζει:
«Την περίοδο που ετοίμαζαν τον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό, τον Top FM 92,3, έφτιαξα στο σπίτι μου έναν πιλότο και τους τον πήγα. Τους άρεσε πολύ, με προσέλαβαν αμέσως και μου έδωσαν εκπομπή. Στην αρχή ήμουν πολύ ψαρωμένος. Σκέψου ότι η πρώτη μέρα που έκανα ραδιόφωνο συνέπεσε με την πρώτη μέρα της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα. Ήταν Μάιος του 1988. Ακριβώς 32 χρόνια πριν».
Δεν άργησε να πάρει το κολάι παρόλο που όπως εξομολογείται σε καμία περίπτωση δεν φανταζόταν την πορεία που ακολούθησε.
«Η ζωή μου ήταν μια μόνιμη μάχη. Έπρεπε να κοπιάζω συνεχώς και για τα πάντα. Γι’ αυτό το λόγο δεν έκανα ποτέ μακρινά όνειρα. Είχα μόνο το σύνδρομο της επιβίωσης. Δεν τολμούσα να κάνω όνειρα. Ήταν κάτι το προχωρημένο, επομένως είμαι ευγνώμων για την όλη πορεία μου».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Έχει τύχει να πετάξω άνθρωπο έξω από το στούντιο»
Χιλιάδες ώρες μπροστά σε ένα μικρόφωνο, καλλιτεχνικές συναντήσεις και αμέτρητες συνεντεύξεις. Μεταξύ των συνεντευξιαζόμενων ξεχωρίζει τη Δήμητρα Γαλάνη ως μια από τις πιο πολύπλευρα ευχάριστες παρουσίες, ενώ χαρακτηρίζει τον Μιχάλη Ρακιτζή ως έναν από τους πιο δύσκολους συνομιλητές.
«Ο Μιχάλης ήταν ο άνθρωπος που του έκανες μια ερώτηση με πολλά σκέλη και μπορεί να έπαιρνες την απάντηση “ίσως”», δηλώνει γελώντας. Σεβόμενος το επάγγελμά του δεν δεχόταν να του βάζουν όρους. «Υπήρχαν κάποιοι λαϊκοί τραγουδιστές που όταν ερχόταν στην εκπομπή είχαν το στιλ “πόσα τραγούδια θα βάλεις από το νέο μου δίσκο;’”. Λες και κάναμε κάποια αγοραπωλησία. Εξαιτίας αυτού έχει τύχει να πετάξω άνθρωπο έξω από το στούντιο».
Λέει τα πράγματα με το όνομά τους και αυτό είναι κάτι που κάνει το κοινό που τον παρακολουθεί να τον λατρεύει. «Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που δεν με γουστάρουν. Όταν είσαι ειλικρινής όμως συμβαίνει και αυτό».
Συχνά ασκεί κριτική σε πρόσωπα. Πότε όμως επί προσωπικού. Μιλώντας για την Ελένη Μενεγάκη που είχε βρεθεί στο παρελθόν στο «στόχαστρό» του εξηγεί:
«Είμαι αντικειμενικός. Η Ελένη υπήρξε και είναι σημαντική. Είτε μου άρεσε εμένα, είτε όχι. Η εκπομπή της άλλωστε δεν απευθυνόταν σε εμένα ως τηλεθεατή. Ως σοβαρός επαγγελματίας δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι η συγκεκριμένη γυναίκα είναι ταλαντούχα, έχει άστρο, είναι πανέξυπνη επιχειρηματίας και έχει γράψει ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στον χώρο της ελληνικής τηλεόρασης. It’s a fact».
«Δεν αποδέχομαι τον ρόλο των παπάδων»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Οδυσσέα Μητσόπουλο για την εκπομπή «Μεσημέρι με τον Γιώργο Λιάγκα», εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του σχετικά με τον πόλεμο που δέχτηκε ο Νίκος Οικονομόπουλος για τις δηλώσεις του περί της Θείας Κοινωνίας.
Ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος βάζει τα πράγματα στη θέση τους:
«Εγώ δεν θα πήγαινα να κοινωνήσω αν και πιστεύω. Κι αυτό γιατί έχω μια ειδική θεώρηση για τον ρόλο των παπάδων. Δεν αποδέχομαι τον ρόλο τους. Για εμένα είναι περιττοί μεσάζοντες μεταξύ εμού και του Θεού. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι αντιδημοκρατικό να σχολιάζεις τόσο επιθετικά κάποιον που εμπιστεύεται τη Θεία Κοινωνία και η πίστη του τον κάνει να μην φοβάται να πάει να κοινωνήσει μετά από λεπρό».
Ανταπαντώντας του ότι πρόκειται για ανθρώπους που ασκούν επιρροή σπεύδει να διευκρινίσει: «Τόσο ο Νίκος όσο και η Μαρία Σολωμού δε νομίζω ότι φέρουν κάποια ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Λένε την άποψή τους και δικαίωμά τους. Δεν είναι γιατροί, ούτε λοιμωξιολόγοι για να αναρωτηθούμε “πώς μπόρεσαν να το πουν αυτό, έχουν ευθύνη μην επηρεάσουν τον κόσμο”».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Όταν λέω την άποψή μου, τη λέω έντονα, καυστικά»
Πιστεύοντας ακράδαντα ότι όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται τον ρωτάω αν ενοχλήθηκε που στη σάτιρά του ο Νίκος Μουτσινάς εξέφρασε την απορία του σχετικά με αυτό.
«Καλώς ή κακώς, θεωρούμαι γνώστης και ειδικός σε κάποια πράγματα και μου ζητάνε συνεντεύξεις εδώ και 30 χρόνια, υποθέτω επειδή κάποιοι ενδιαφέρονται για τις απόψεις μου. Σε αυτές, όταν μιλάω περί καλλιτεχνικών και μιντιακών θεμάτων, αναφέρομαι πάντα στην καλλιτεχνική ή την επαγγελματική υπόσταση των προσώπων που σχολιάζω. Δεν θίγω ποτέ κάποιον επί προσωπικού. Δεν σχολιάζω ποτέ αν κάποιος είναι «καλός» ή «κακός». «Ωραίος» ή «άσχημος». «Καλοντυμένος» ή «κακοντυμένος». Σε όποιον δεν αρέσουν οι απόψεις μου, ή ο τρόπος που τις εκφράζω, ή η φάτσα μου, μπορεί απλά να προσπερνάει και τις απόψεις μου και εμένα. Το να με λέει όμως επανειλημμένα -εμμέσως πλην σαφώς- «σκληρό» ή «κακό» άνθρωπο στην εκπομπή του χωρίς ουσιαστικά να με ξέρει σε προσωπικό επίπεδο, κρίνοντας με από μία συνέντευξη 5 ή 10 λεπτών, είναι τουλάχιστον επιπόλαιο.
Το να αναρωτιέται επιπλέον δημόσια αν “πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις” μου φαίνεται αντιδημοκρατικό, όταν εμπλέκει δε σε αυτό και το live κοινό, μου φαίνεται και επικίνδυνο. Αν έλεγε κάτι τέτοιο δημόσια ο Γιώργος Λιάγκας θα ζήταγαν το κρέμασμά του στο Σύνταγμα».
«Η ελληνική κοινωνία παραμένει βαθύτατα συντηρητική»
Τέλος σχετικά με τη δήλωση του ότι δεν ήθελε στη ζωή του να αποκτήσει παιδί καθώς δεν μπορεί να του προσφέρει το τυπικό μοντέλο οικογένειας, τον ρωτάω αν αυτό τον κάνει να τάσσεται κατά της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
«Σε καμία περίπτωση. Όχι απλά δεν είμαι αντίθετος αλλά θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν και το κάνουνε. Όσοι θέλουν να υιοθετήσουν ή να αποκτήσουν παιδί μέσω παρένθετη μητέρας καλά κάνουν. Εγώ μίλησα για προσωπικά για εμένα και μόνο, ότι δεν θα το αποφάσιζα γιατί θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι τόσο απελευθερωμένη όσο νομίζουμε. Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι παραμένει το ίδιο συντηρητική. Απλά τα ομοφοβικά σχόλια πλέον τα σκέφτονται διπλά και τριπλά πριν τα πούνε. Ακριβώς λοιπόν επειδή θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία παραμένει βαθύτατα συντηρητική και ανέτοιμη να αποδεχτεί διαφορετικά οικογενειακά μοντέλα, πιστεύω ότι αν έφερνα στη ζωή ή υιοθετούσα ένα παιδί, που θα είχε γονέα ομοφυλόφιλο, ή δύο γονείς του ίδιου φύλου ή οποιαδήποτε διαφορετική version οικογένειας από αυτή που προτάσσει το παραδοσιακό μοντέλο, θα του δημιουργούσε κατά την άποψή μου πρόβλημα. Αυτή η δήλωσή μου και κυρίως η παραδοχή των σεξουαλικών μου προτιμήσεων, προκάλεσε αρκετό κράξιμο σε comments δημοσιογραφικών sites και αυτό ακριβώς για εμένα είναι άλλη μία επιβεβαίωση της άποψης μου περί κοινωνίας που παραμένει συντηρητική».
