Στο ένθετο Τύπος Tv και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Θεοδωροπούλου παραχώρησε συνέντευξη η Αναστασία Στυλιανίδη και μίλησε για την απόφασή της να ασχοληθεί με την υποκριτική και τις δυσκολίες που αντιμέτωπισε.
Φανταζόσουν πάντα τον εαυτό σου ηθοποιό;
Και να και όχι. Το θέατρο και το παιχνίδι της σύνθεσης και της αφήγησης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ήταν κομμάτι της ζωής μου από παιδί. Απλώς, δυσκολεύτηκα να κάνω το παιχνίδι επάγγελμα. Να αναλάβω το κόστος αυτής της απόφασης. Και, ανά στιγμές, ακόμη δυσκολεύομαι. Δεν νομίζω ότι αυτή η δυσκολία θα εξαφανιστεί ποτέ. Πρόκειται για βαθιές ανασφάλειες και πεποιθήσεις που δεν ξεριζώνονται εύκολα. Απλώς, τώρα, μεγαλώνοντας αποδέχομαι περισσότερο το γεγονός ότι ιδιοσυγκρασιακά ανήκω σε εκείνον τον τύπο ανθρώπου που μεταβολίζει την πραγματικότητα επινοώντας δικές του ιστορίες ή αφηγούμενος ιστορίες άλλων.
Η διαδρομή ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα ή υπήρχαν δυσκολίες μέχρι να κατακτήσεις το όνειρο;
Κατακτιούνται τέτοιου είδους όνειρα; Δεν νομίζω ότι είναι στη φύση τους. Παρ’ όλα αυτά, είμαι πολύ ευγνώμων για το ότι κατάφερα τελικά να βιοπορίζομαι «παίζοντας». Αλλά είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη ότι αυτό το παιχνίδι, που από μικρή με κινητοποιούσε και με συμπλήρωνε, προϋποθέτει έναν διαρκή αγώνα που σου θυμίζει συνέχεια ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Σε καμία περίπτωση η μέχρι τώρα διαδρομή μου δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Αυτό, όμως, πέρα από την τεράστια δυσαναλογία προσφοράς και ζήτησης στον κάδο μας, οφείλεται και στις προσωπικές μου επιλογές. Πάντως, είμαι πολύ τυχερή που μέχρι τώρα έχω συναντηθεί με ανθρώπους που και με ενέπνευσαν και με εμπιστεύτηκαν. Δεν ήταν αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί.
