Ένα από τα φαβορί του J2US είναι ο Γιάννης Σεβδικαλής και η Σοφία Κουρτίδου αφού κάθε φορά η ερμηνεία τους είναι άκρως ανατριχιαστική.
Το τηλεοπτικό ζευγάρι που είναι ζευγάρι και στη ζωή παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον Πάνο Τσουκάρα και μιλούν για όλα!
Ζευγάρι στη ζωή, ζευγάρι και στο J2US. Μπορείτε να διαχωρίσετε το προσωπικό κομμάτι από το επαγγελματικό;
Σοφία: Με τον Γιάννη είμαστε ομάδα. H επικοινωνία μας είναι φανταστική σε όλα τα επίπεδα. Ο ένας υποστηρίζει πάντα τον άλλο. Δεν διαχωρίζουμε το κομμάτι της ζωής με της δουλειάς. Απλά με το σόου προστέθηκε περισσότερη μουσική στη ζωή μας, την οποία αγαπάμε πολύ και οι δύο. Είμαστε, νομίζω, εκρηκτικός συνδυασμός.
Γιάννης: Αγαπούσα το τραγούδι από μικρός αλλά δεν το κυνήγησα ποτέ. Από παιδί τραγουδούσα σπίτι, χόρευα – η μουσική ήταν η κρυφή μου αγάπη. Δεν με έγραψαν ποτέ οι γονείς μου σε κάποιο ωδείο, ούτε εγώ είχα εκφράσει αυτή την επιθυμία. Μάλλον αγνοούσα ότι δεν χρειάζεται να είσαι καλός σε κάτι για να το κυνηγήσεις, αρκεί να σου αρέσει.
Πώς έγινε η πρώτη σας γνωριμία;
Σοφία: Εγώ προσέγγισα τον Γιάννη για να κάνουμε μια συνέντευξη στο κανάλι μου στο YouTube, θεωρώ ότι είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους. Συναντηθήκαμε λοιπόν και επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη, καταλήξαμε να δίνουμε φως ο ένας στη ζωή του άλλου πολύ γρήγορα. Ο έρωτάς μας ήταν αναπόφευκτος.
Γιάννης: Η γνωριμία μας οφείλεται στην ανιδιοτέλεια της Σοφίας. Όπως της λέω πολλές φορές: «Στο λεξικό δίπλα στη λέξη “ανιδιοτέλεια” γράφει το όνομά σου». Προσπαθεί πάντα να δίνει βήμα σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι έγινε και με εμένα. Με τη Σοφία νιώθουμε ότι είμαστε από πάντα μαζί.
Πότε και πώς συνέβη το ατύχημα;
Γιάννης: Τον Οκτώβριο του 2012. Ήμουν 21. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, βρισκόμουν στο Γκάζι και πήγαινα να διασχίσω τη φυλασσόμενη διάβαση του τρένου στην Ιερά Οδό και Κωνσταντινουπόλεως. Δεν ακουγόταν τίποτα, δεν κόρναρε ποτέ ο οδηγός του συρμού, ο φύλακας που υπήρχε στη διάβαση δεν ήταν έξω από το φυλάκιο, όπως όφειλε, δεν υπήρχαν σημάνσεις και προστατευτική μπάρα που να μου εμποδίζει τη διέλευση. Επίσης, στο σημείο εκείνο η ορατότητα για τους πεζούς ήταν ελλιπής γιατί ήταν στροφή και είχε πολλά δέντρα. Όλα αυτά έχουν αποδειχτεί από το δικαστήριο. Κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά και ενώ περπατούσα για να περάσω τις γραμμές γύρισα το κεφάλι μου και είδα το τρένο στα αριστερά μου. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο συρμός έτρεχε με τη διπλάσια ταχύτητα από το επιτρεπόμενο όριο. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Με χτύπησε, με πέταξε κάποια μέτρα μπροστά πάνω στις γραμμές και με έσερνε περίπου για 20 μέτρα, μέχρι τελικά να σταματήσει.
Είχες τις αισθήσεις σου;
Γιάννης: Δεν τις έχασα ούτε μία στιγμή. Όταν σταμάτησε ο συρμός, σκεφτόμουν: «Είμαι ζωντανός. Από τι έζησα μόλις;». Αμέσως άρχισα να σέρνω το σώμα μου έξω από τις ράγες και εκεί είδα ότι και τα δύο μου πόδια ήταν σε άθλια κατάσταση. Κατάλαβα ότι ήταν πολύ σοβαρά τα πράγματα. Ευτυχώς ήρθαν δυο-τρία άτομα που βρίσκονταν σε κάτι κοντινά μαγαζιά και μου είπαν:
«Μην ανησυχείς, είδαμε τα πάντα. Έχουμε καλέσει ήδη ασθενοφόρο». Μου έδωσαν νερό και με βοήθησαν να μη χάσω, όσο γινόταν, την ψυχραιμία μου. Ήταν απίστευτο σοκ, αλλά το μόνο που με ένοιαζε ήταν να σωθεί η ζωή μου. Το ότι βγήκα από τις γραμμές του τρένου ζωντανός ήταν θαύμα.
Σοφία, τι είναι ο Γιάννης για σένα στη ζωή σου;
Σοφία: Ο Γιάννης είναι το αγαπημένο μου οτιδήποτε. Ο ιδανικότερος σύντροφος, φίλος. Η απόλυτη αγάπη άνευ όρων που αξίζει να τη ζει ο καθένας. Για εμάς αγάπη είναι και αυτά τα μικρά που κάνουμε ο ένας για τον άλλο καθημερινά. Κανείς δεν πρέπει να κρύβει την αγάπη του. Εμείς τη βροντοφωνάζουμε και έτσι θα έπρεπε να κάνουμε όλοι για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Για σένα, Γιάννη, τι ρόλο έχει η Σοφία στη ζωή σου;
Γιάννης: Θα δανειστώ έναν στίχο από τραγούδι της Σοφίας «η αγάπη δεν έχει φρένα και αξίζει στον καθένα». Με τη Σοφία καθημερινά λέμε ο ένας στον άλλο “σ’ αγαπώ”». Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξεις την αγάπη σου. Ας πούμε, στο κομμάτι της αναπηρίας μου, η Σοφία καθημερινά θα με βοηθήσει να κάνω ό,τι χρειάζομαι, που θα το έκανα και μόνος μου ούτως ή άλλως, αλλά με τη βοήθειά της γίνεται πιο γρήγορα. Είναι πάντα εκεί για να με διευκολύνει. Είναι σημαντικό να είσαι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που συναντά μια άλλη ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να αποφασίζετε να πορευτείτε μαζί στη ζωή. Είμαστε ο ένας όχι το άλλο μισό του άλλου αλλά το άλλο ολόκληρο.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη στα περίπτερα
