Αντίνοος Αλμπάνης: Η συγκλονιστική μαρτυρία του για τον καρκίνο – «Το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από τη ζωή ή αν θα συνεχίσω να ζω»
Ελλάδα

Αντίνοος Αλμπάνης: Η συγκλονιστική μαρτυρία του για τον καρκίνο – «Το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από τη ζωή ή αν θα συνεχίσω να ζω»

Αντίνοος Αλμπάνης: Η συγκλονιστική μαρτυρία του για τον καρκίνο – «Το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από τη ζωή ή αν θα συνεχίσω να ζω»

«Όταν έβλεπα τους άλλους να υπερπροσπαθούν καταλάβαινα ότι τα πράγματα μάλλον δεν είναι τόσο καλά για εμένα»

Ο ηθοποιός Αντίνοος Αλμπάνης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας» και κατέθεσε τη δική του μαρτυρία για τον καρκίνο.

«Το τελευταίο που σκέφτεσαι είναι το πώς να σταθείς απέναντι στους άλλους. Έχεις ανάγκη να βρουν οι γύρω σου τρόπο να σε χειριστούν ώστε να μη νιώσεις άσχημα. Με ρωτάει κόσμος πώς μπορεί να προσεγγίσει ανθρώπους που νοσούν από καρκίνο. Απάντηση δεν υπάρχει, κάθε ασθενής είναι διαφορετική προσωπικότητα», είπε ο Αντίνοος Αλμπάνης.

«Όταν έβλεπα τους άλλους να υπερπροσπαθούν καταλάβαινα ότι τα πράγματα μάλλον δεν είναι τόσο καλά για εμένα. Ο ίδιος ασθενής δείχνει τι έχει ανάγκη και είναι καλό οι άνθρωποι που είναι γύρω του να τον ακούν. Όποτε χρειάζεται βοήθεια ένας ογκολογικός ασθενής, θα τη ζητήσει. Αν του την παρέχουμε χωρίς να την έχει ανάγκη, νιώθει ανήμπορος. Ο ασθενής έχει ανάγκη να νιώσει κατανόηση, η έλλειψη ψυχραιμίας κάνει τον ασθενή να μη νιώθει πολύ καλά», είπε ο αγαπημένος ηθοποιός.

«Αλλάζει όλη η ζωή σου, στενεύει ο χρονικός ορίζοντας»

«Είναι δύσκολη η στιγμή που μαθαίνεις τι έχεις, εγώ το απέφυγα, δεν το ανακοίνωσα στην οικογένεια ή τους φίλους μου, παρά μόνο όταν είχε περάσει ένα χρονικό διάστημα. Αλλάζει όλη η ζωή σου, και ό,τι είχες δεδομένο μέχρι εκείνη τη στιγμή, στενεύει ο χρονικός ορίζοντας. Πρέπει να εκπαιδεύουμε την ψυχή και το μυαλό μας για το αν μας συμβεί κάτι τέτοιο», περιέγραψε ο Αντίνοος Αλμπάνης σχετικά με την προσωπική του εμπειρία με τον καρκίνο.

«Για εμένα το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από τη ζωή ή αν θα συνεχίσω να ζω. Τέσταρα τις δυνάμεις μου. Δε διέκοψα την εργασία μου, ό,τι είχα προγραμματίσει να κάνω το έκανα, με μεγαλύτερη δυσκολία και κόπο. Επέλεξα να κάνω αυτό γιατί αυτό είχα ανάγκη. Ήθελα και οι γύρω μου να με αντιμετωπίσουν έτσι. Πέρασα από τη διαδικασία που νόμιζα ότι είμαι αυτάρκης και ότι μπορώ να διαχειριστώ μόνος μου ό,τι συνέβαινε, αλλά και από το αντίθετο. Είναι πολλές οι στιγμές που λυγίζεις. Το θέμα είναι ο ασθενής να το περνάει όσο πιο ανάλαφρα γίνεται. Δεν πρέπει οι γύρω του να υποδεικνύουν στον ασθενή δικούς τους γιατρούς και δικές τους μεθόδους», είπε.