Αργύρης Πανταζάρας: «Η τηλεόραση αποφεύγει ηθοποιούς, αν κρίνεις πόσους μη ηθοποιούς χρησιμοποιεί κατά καιρούς σε σειρές»
Ελλάδα

Αργύρης Πανταζάρας: «Η τηλεόραση αποφεύγει ηθοποιούς, αν κρίνεις πόσους μη ηθοποιούς χρησιμοποιεί κατά καιρούς σε σειρές»

Αργύρης Πανταζάρας: «Η τηλεόραση αποφεύγει ηθοποιούς, αν κρίνεις πόσους μη ηθοποιούς χρησιμοποιεί κατά καιρούς σε σειρές»

Όσα είπε για τη σχέση του με τη Σίσσυ Τουμάση αλλά και στη «διαμάχη» ανάμεσα σε τηλεόραση και ηθοποιούς του «σοβαρού ρεπερτορίου» στο περιοδικό ΟΚ!

Ο Αργύρης Πανταζάρας ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του απάντησε στον Γιώργο Πράσινο και το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» γιατί άργησε να παίξει στην τηλεόραση, αναφέρθηκε στη «διαμάχη» ανάμεσα σε τηλεόραση και ηθοποιούς του «σοβαρού ρεπερτορίου» ενώ μίλησε ανοιχτά και για την προσωπική του ζωή.

Στην τηλεόραση «άναψες» το φως με «Tο κόκκινο ποτάμι». Ακολούθησαν οι «Άγριες μέλισσες», πέρσι ο «Σασμός» και τώρα «Ο Παράδεισος των κυριών» στον Alpha. Γιατί άργησες να παίξεις στην τηλεόραση;

Όταν βγήκα, δεν είχε ούτε δουλειές στην τηλεόραση ούτε και κανέναν ρόλο για πιτσιρικά. Επίσης, πέντε μεγάλα ονόματα έτρωγαν την πίτα και τους πιτσιρικάδες τούς έπαιζαν οι 40άρηδες. Μην ξεχνάς επίσης πως το 2010 δεν είχε τίποτα η τηλεόραση. Ήταν εποχή μνημονίου, οι εταιρείες παραγωγής είχαν εξαφανιστεί ή είχαν μετακομίσει στην Κύπρο και άλλες είχαν κηρύξει πτώχευση. Κάποιος μπορεί να μη δουλεύει στην TV επειδή δεν έχει ρόλο για εκείνον. Αφού τώρα έχει ρόλο για μένα, τώρα θα παίξω. Δηλαδή τι; Να θέλω να παίξω τον μπάρμπα στα 22 μου; Ή να θέλω να παίζω τον μαθητή σχολείου με σάκα στα 30 μου; Όχι. Θέλω τα πράγματα να γίνονται στην ώρα τους. Θέλεις έναν μεγάλο, πάρε έναν μεγάλο, θέλεις πιτσιρικά, πάρε έναν πιτσιρικά. Εγώ λέω «πάρτε καλούς ηθοποιούς στις σωστές θέσεις με γκάμα και πειθαρχία και θα δείτε πως θα αλλάξουν όλα».

Δίνεις την αίσθηση πως χαλάρωσες με την τηλεόραση – πριν από Το κόκκινο ποτάμι και τις «Άγριες μέλισσες» ήταν άλλο το στυλ σου. Αποφάσισες πως δεν ήθελες τη σοβαροφάνεια;

Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι συμμαθητές μου που βρίσκω από το Γυμνάσιο μου λένε πως ακόμη μοιάζω με εκείνον που ήμουν τότε. Μου αρέσει το γέλιο, το χιούμορ, η αγκαλιά, η αγάπη, η οξύτητα της σκέψης και η ειλικρίνεια. Να έχεις επαφή με την αυτογνωσία και ευσυνειδησία. Η σοβαρότητα δεν έχει καμία σχέση με τη σοβαροφάνεια. Επίσης, το τι εντύπωση έχει ο καθένας για τον άλλο δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα, ούτε θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε σε κάποια θέματα σοβαροί, σε άλλα αυστηροί, σε άλλα χαλαροί, γελαστοί ή σφιγμένοι, ανάλογα με τη συνθήκη. Λογικό δεν είναι; Και στον οδοντίατρο χαλαρός πάω, αλλά η ψυχή μας το ξέρει πόσο χαλαροί είμαστε. Σε κάθε περίοδο της ζωής σου δεν γελάς με τα ίδια ανέκδοτα, ούτε γοητεύεσαι από τα ίδια πράγματα. Η σοβαρότητα με την οποία κάνω τη δουλειά μου όμως δεν έχει μειωθεί, ούτε η χαρά με την οποία δίνομαι στη μάχη. Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Μπορεί ένα διάστημα να τα δώσεις όλα για έναν ρόλο και να κλειστείς στην έρευνα και μπορεί μετά να θέλεις να χορεύεις και να τρολάρεις τον κόσμο, όπως ο Άντονι Χόπκινς πρόσφατα.

Τα τελευταία χρόνια οι ηθοποιοί του σοβαρού ρεπερτορίου επιλέγουν την τηλεόραση, κάτι που απέφευγαν μέχρι τώρα.

Νομίζω πως κανείς δεν την αποφεύγει. Μάλλον η τηλεόραση αποφεύγει ηθοποιούς, αν κρίνεις πόσους μη ηθοποιούς χρησιμοποιεί κατά καιρούς σε σειρές. Αυτό σε ένα αυστηρό περιβάλλον δεν θα το επέτρεπαν. Ας πούμε, στην Αμερική τα σωματεία ηθοποιών θα είχαν καταγγείλει την παραγωγή. Αυτός μπορεί να ήταν ένας σοβαρός λόγος που πολλοί ηθοποιοί είχαν αποστροφή στην τηλεόραση. Εμένα δεν ιδρώνει το αυτί μου με αυτή την υποτιθέμενη διαμάχη. Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, ο Μπραντ Πιτ, η Τζένιφερ Λόρενς και γενικά πετυχημένοι οσκαρικοί, αναγνωρισμένοι και πάμπλουτοι πλέον ηθοποιοί ξεκίνησαν από την τηλεόραση, παιδικές σειρές, ταινίες, από οποιαδήποτε σαχλαμάρα μπορεί να φανταστεί κανείς. Κανείς δεν έχει πρόβλημα που ο Φασμπέντερ έκανε τον Hunger και μετά όλα τα X-Μen. Ακόμη και ο Αλ Πατσίνο έχει κάνει χαζοκωμωδίες.

Δίπλα από το όνομά σου ακούγονται λέξεις όπως «κορυφαίος», «ο καλύτερος της γενιάς του». Ξέρω πολλούς νέους ηθοποιούς που λένε «θέλω να γίνω Πανταζάρας». Σε αγχώνει αυτό;

Είναι παλαβοί, για αυτό! Γιατί να με αγχώνει; Εσάς πρέπει να αγχώνει που θα γίνουμε πολλοί. (Γελάει.) Είναι γοητευτικό και μόνο σαν σκέψη. Καταλαβαίνω τι λες, αν και δυσκολεύομαι να σε πιστέψω ότι ομολογεί κάποιος τέτοια πράγματα. Κι εγώ αν έλεγα στον Πολ Νιούμαν ή τον Αλ Πατσίνο «θέλω να γίνω σαν εσένα», είμαι σίγουρος πως θα έλεγε «κάνε ό,τι σε φωτίσει η Παναγία, παιδί μου». Ο καθένας είναι μοναδικός και πρέπει να γίνει αυτό για το οποίο προορίζεται να γίνει. Να βρει το δικό του μονοπάτι και να το διανύσει υπομονετικά και με διάθεση. Όταν κάνεις μια ευχή, έχεις ένα πρότυπο ή μια προσδοκία, πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς και αυτά που τη συνοδεύουν. Ναι, ξέρω, όλοι θέλουν να γίνουν Μάρλον Μπράντο. Ρωτάω, όμως, θα ήθελαν να ζήσουν τη ζωή του; Να αντέξουν το κάρμα του; Τη σχέση με τον πατέρα του, την απώλεια του παιδιού του και πόσες άλλες μικροστιγμές που συνοδεύει ο μύθος του καθενός; Εύχομαι οι νέοι φίλοι ηθοποιοί να γίνουν αυτό που τους κάνει να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και με τους άλλους, να είναι ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους, να ρίχνονται τίμια στη δουλειά, να θαυμάζουν τους συνεργάτες τους, να αγαπάνε τον άνθρωπο και αν θέλουν να γίνουν «σαν τον Πανταζάρα», να επενδύσουν πολύ στους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους, που τους στηρίζουν, τους συνεφέρνουν, τους προσγειώνουν και τους χαμογελούν. Τότε ίσως φτιάξουμε έναν θίασο από ωραία πνεύματα.

Στην προσωπική σου ζωή έχεις κάνει έναν ωραίο «θίασο» για δύο με την ηθοποιό Σίσσυ Τουμάση. Είναι για σένα η σκηνή ένας χώρος που έρχονται δύο άνθρωποι πιο κοντά;

Όχι. H σκηνή είναι για επαγγελματίες με όρια, που σέβονται ο ένας τον άλλο, την προσωπική του ζωή, τη διάθεση και την κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας. Αλίμονο κάθε φορά που καλούμαστε να διεκπεραιώσουμε σχέσεις στο θέατρο και στα γυρίσματα να έρχεσαι πιο κοντά με τον άλλο. Θέλω να πω ότι δεν είναι προϋπόθεση να έρθεις κοντά.

Πρόσφατα ανέβασες και μια φωτογραφία με τη σύντροφό σου από το ταξίδι σας στην Ιταλία. Το κάνατε αυθόρμητα ή ένιωσες πίεση και σκέφτηκες «άντε να ποστάρουμε μια φωτογραφία μαζί»;

Ξέρεις είναι άλλο να κρύβεσαι, άλλο να το φωνάζεις κι άλλο να κάνεις ότι δεν συμβαίνει. Εγώ δεν κάνω τίποτα από αυτά. Απλώς όταν κάποιος είναι στη ζωή σου και είναι ο άνθρωπός σου, δεν βγάζει κανένα νόημα να παίζεις τον ανήξερο. Δεν είναι ευγενικό. Το να μοιράζεσαι μια προσωπική στιγμή επειδή το επιθυμείς είναι όμορφο. Δεν είναι υποχρεωμένος κανένας ούτε να εξηγήσει ούτε να αναλύσει. Ο καθένας ας γιορτάσει τη ζωή και τις στιγμές του όπως καταλαβαίνει και όπως του αρέσει. Έχει αλλάξει η μόδα! Κάποτε το έπαιζαν όλοι ελεύθεροι και ανήξεροι. Εμένα μου αρέσει που όλοι στο Χόλιγουντ είναι αγκαλιά με το ταίρι τους. Η Ζεντάγια, η πιτσιρίκα σταρ, είναι αγκαλιά με τον Τομ Χόλαντ, ο Τιμοτέ Σαλαμέ με την Τέιλορ Ράσελ, ο Ράιαν Ρέινολντς ανεβάζει με τη γυναίκα του τόσο τρυφερές στιγμές. Είναι ελπιδοφόρο που πλέον είναι της μόδας η αγάπη και η συντροφικότητα. Τους ρωτάει κανείς γιατί το έκαναν;