Δάκρυσε η Χριστίνα Λαμπίρη για την απώλεια των γονιών της: «Όσο μεγαλώνεις σου λείπουν περισσότερο…»
Ελλάδα

Δάκρυσε η Χριστίνα Λαμπίρη για την απώλεια των γονιών της: «Όσο μεγαλώνεις σου λείπουν περισσότερο…»

Δάκρυσε η Χριστίνα Λαμπίρη για την απώλεια των γονιών της: «Όσο μεγαλώνεις σου λείπουν περισσότερο…»

Όσα είπε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μεγαλώνοντας μόνη την κόρη της

Τη Χριστίνα Λαμπίρη συνάντησε η Ζωή Κρονάκη από την εκπομπή «Μαμά-δες» η οποία μίλησε για την κόρη της και τη δύσκολη εποχή μετά τη γέννησή της που εξαιτίας του χωρισμού της αναγκάστηκε αμέσως να επιστρέψει στη δουλεία της.

«Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει η τηλεόραση, μου λείπει η δουλειά μου. Όσο με θυμάμαι δουλεύω. Από τα 25 που απέκτησα την κόρη μου δουλεύω» είπε και αναφέρθηκε στη συνέχεια στο πώς πάσχισε να συνδυάσει τη μητρότητα με την καριέρα της αναγκαστικά αφού προτού γεννήσει είχε ήδη χωρίσει από τον σύζυγό της.

«Ήταν ο πρώτος γάμος, ήταν έρωτας και όλα έγιναν με μία εξαιρετική ταχύτητα. Παντρευτήκαμε, χωρίσαμε, γεννήσαμε μέσα σε έναν χρόνο».

«Όταν χώρισα, ήμουν έγκυος και είχα τρομοκρατηθεί όμως είχα τους γονείς μου, τους γονείς και την αδερφή μου. Χρειάστηκε αμέσως να μπω στην αγορά εργασίας. Δεν είχα την πολυτέλεια καθόλου να ευχαριστηθώ τη μικρή ηλικία της Μαρίσας όσο πρέπει να ευχαριστιέται κανείς το μεγάλωμα του παιδιού του.

Αν δεν είχα τους γονείς μου υποστήριξη δεν θα είχα κάνει αυτή την καριέρα. Μαζί τους δεν είχα τις έγνοιες για το πώς είναι η μικρή και αν έχει διαβάσει για να πάει αύριο στο σχολείο».

Η δημοσιογράφος αναφέρθηκε και στις κρίσεις πανικού που είχε την τελευταία της χρονιά στην τηλεόραση και που την οδήγησαν να αποτραβηχτεί από τα φώτα.

«Είχα ισχυρές κρίσεις πανικού όπως και την τελευταία μου χρονιά στην τηλεόραση γι΄αυτό και ολοκλήρωσα αυτή την προσπάθεια».

Η Χριστίνα Λαμπίρη συγκινήθηκε ιδιαίτερα όταν αναφέρθηκε στην απώλεια των δύο γονιών της.

«Είμαι ορφανή και από τους δύο. Μου λείπουν πάρα πολύ. Όσο μεγαλώνεις σου λείπουν περισσότερο κι επειδή έχω την πολυτέλεια να σκέφτομαι τώρα γιατί όταν δουλεύεις το μυαλό είναι “σούπα”.

Τους σκέφτομαι έντονα και θυμάμαι στιγμές. Ο μπαμπάς μου είχε συγκλονιστικά χέρια μου περνάνε οι εκφράσεις του και η μαμά μου. Αυτή είναι η σωστή ροή της ζωής. Εκεί δεν έχουμε άποψη. Το τέλος υπάρχει» κατέληξε.