Έρρικα Πρεζεράκου: Μπήκε για πρώτη φορά σε φουσκωτό μετά το ατύχημά της – «Ξαφνικά μου αναδύθηκε ένας φόβος…»
Ελλάδα

Έρρικα Πρεζεράκου: Μπήκε για πρώτη φορά σε φουσκωτό μετά το ατύχημά της – «Ξαφνικά μου αναδύθηκε ένας φόβος…»

Έρρικα Πρεζεράκου: Μπήκε για πρώτη φορά σε φουσκωτό μετά το ατύχημά της – «Ξαφνικά μου αναδύθηκε ένας φόβος…»

Η φωτογραφία και όσα έγραψε

Σε φουσκωτό μπήκε για πρώτη φορά μετά το τρομακτικό της ατύχημα πέρσι το καλοκαίρι η Έρρικα Πρεζεράκου.

Η αθλήτρια αποφάσισε να κάνει μια μικρή απόδραση μέχρι τη Τζια και μαζί της είχε την αγαπημένη της σκυλίτσα, Snow.

Με post της περιέγραψε πώς ένιωσε και αν της ήρθαν μνήμες από τις τραγικές στιγμές που έζησε πέφτοντας στη θάλασσα και προσπαθώντας να σωθεί από τις προπέλες του φουσκωτού, που τελικά της έκοψαν ένα δάχτυλο του χεριού.

«Χθες για πρώτη φορά αποφάσισα να ξαναμπώ σε σκάφος μετά το ατύχημα πέρυσι το καλοκαίρι.

Πήγαμε μια βόλτα στην Τζία με τον φίλο Κωνσταντίνο.  Μια επιλογή που με έκανε να νοιώθω ασφάλεια γιατί γνωριζόμαστε από παιδιά και ξέρω πόσο έμπειρος οδηγός είναι. Κάθισα λοιπόν στο πίσω μέρος του φουσκωτού, ακριβώς μπροστά από τις μηχανές με τις προπέλες.

Το σκάφος ξεκίνησε. Είχε κρύο και αρκετό αέρα, έτσι τύλιξα τη Snow σαν μωρό με μια πετσέτα και την είχα αγκαλιά γιατί την ένιωσα να κρυώνει.

Το σκάφος ξεκίνησε η πορεία σταθερή μα σαν να είχε λίγο κύμα και αρκετό αέρα. (Παλιά αυτό θα μου φαινόταν «υπέροχες συνθήκες»).

Ξαφνικά μου αναδύθηκε ένας φόβος ότι λόγω αέρα θα μου φύγει η Snow πίσω και θα πέσει στην θάλασσα και θα την πετσοκόψουν οι προπέλες .

Σοκαρίστηκα με την σκέψη μου μιας και συνήθως κάνω πιο αισιόδοξες σκέψεις. Την έσφιξα λοιπόν τη Snow καλά στην αγκαλιά μου, tην κοίταξα στα μάτια και της λέω με συγκίνηση μα και με μια εσωτερική δύναμη «είσαι ασφαλής καρδούλα μου, δεν θα αφήσω ποτέ ξανά κανέναν και τίποτα να σε πειράξει».

Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν μιλούσα στη Snow αλλά στη μικρή Έρρικα μέσα μου που φοβόταν και που ήθελε να νοιώσει προστασία και ασφάλεια. Και καθώς είπα αυτά τα λόγια έτσι αβίαστα, ηρέμησαν κάπως και τα μέσα μου.

Φίλοι μου, μετά το ατύχημα δεν είχα μετατραυματικό στρες μα να που την κατάλληλη στιγμή αναδύθηκε ο φόβος.

Δεν γνωρίζω να σας πω αν η σχέση μου με την θάλασσα θα καταφέρει να είναι ποτέ η ίδια όπως παλιά, όμως την υπόσχεση μου στη μικρή Έρρικα (Snow ) θα την τηρήσω με ευλάβεια μέχρι να νοιώσει ξανά ασφάλεια».