Πρόσωπο «δυνατό, «άκαφτο» παρότι την έχουμε δει σε ρόλους στην τηλεόραση, η Κόρα Καρβούνη θα συζητηθεί πολύ με τον ρόλο της στη νέα σειρά του Alpha «Αυτή η νύχτα μένει» τη νέα σεζόν.
Η ηθοποιός μίλησε στον Γιώργο Πράσινο και το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα με τα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» και είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για εκείνην!
Μεγαλώνοντας ανησυχείς για τους ρόλους που θα σου προτείνουν;
Όχι, καθόλου. Θέλω να παίζω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα, και μάλιστα ρόλους μεγάλης ηλικίας. Δεν θέλω να κάνω πράγματα στο πρόσωπο που θα το αλλοιώσουν. Φρέσκια θέλω να δείχνω, όχι άλλη. Αυτά θα μου στερήσουν να παίξω ρόλους μεγαλύτερων γυναικών. Θέλω να υπάρχει φυσικότητα στη γήρανση του ηθοποιού. Επίσης, θέλω να γεράσω κανονικά.
Οι δύο προηγούμενες τηλεοπτικές χρονιές κατέρριψαν αυτό που τόσα χρόνια λέγαμε «ποιοτικοί» και «εμπορικοί» ηθοποιοί.
Αυτοί οι διαχωρισμοί είχαν ξεκινήσει από άλλους, όχι από τους ηθοποιούς. Ήμουν πάντα κατά αυτής της ταμπέλας γιατί όλοι κάνουμε το ίδιο πράγμα, προσπαθούμε να ψυχαγωγήσουμε το κοινό με τον καλύτερο τρόπο. Η στροφή που έχει γίνει είναι ότι συμμετέχουν σε τηλεοπτικές σειρές ηθοποιοί που δεν τους έχει γνωρίσει το μη θεατρόφιλο κοινό. Είναι κάτι που ξεκίνησε με τις Άγριες μέλισσες. Είναι όμορφο να μπορείς να δεις τόσους καλούς ηθοποιούς κάθε βράδυ στην τηλεόρασή σου.
Θα είχες πρόβλημα να παίξεις με διαφορετικού ύφους και ρεπερτορίου ηθοποιούς, όπως, για παράδειγμα, τον Μάρκο Σεφερλή ή τη Βίκυ Κάβουρα;
Γιατί να με ενοχλήσει; Κάνουν κάποια διαφορετική δουλειά; Εμένα με ενδιαφέρει να είναι καλοί συνάδελφοι και καλοί άνθρωποι.
Το βαφτιστικό σου όνομα είναι Κόρα Μέι. Έχεις ξένη καταγωγή;
Γεννήθηκα στην Ελλάδα και το όνομά μου το πήρα από την Αμερικανίδα γιαγιά μου, το μισό σκέλος του οποίου είναι ελληνικό. Σημαίνει «η κόρη του Μάη» και εννοούν την Περσεφόνη – στα αρχαία, στη δωρική διάλεκτο, είναι η κόρη. Μη νομίζεις, και στην Αμερική είναι σπάνιο, είναι παλιακό όνομα, δεν το χρησιμοποιούν πλέον.
Ήταν Αμερικανός ο πατέρας σου;
Ναι, και αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα. Στα 20 του ήρθε στην αμερικανική βάση στα Γιαννιτσά αντί να πάει στο Βιετνάμ – εδώ κληρώθηκε να έρθει. Αγάπησε την Ελλάδα και λίγο αργότερα γνώρισε τη μητέρα μου στο Κολωνάκι. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έκαναν τη Βικτωρία και εμένα, που είμαστε δίδυμες.
Πριν από 11 μήνες, τον έχασες… Πώς διαχειρίστηκες την απώλειά του;
Ήταν το πιο βαθύ πένθος που έχω βιώσει. Ακόμα το βιώνω. Δεν φεύγει εύκολα. Όταν χάνεις γονιό, νομίζω ότι η ζωή σου επαναπροσδιορίζεται, συνειδητοποιείς τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι. Σπαταλιόμαστε με ανούσια πράγματα. Επανασυντονίστηκα με το τι είναι η ζωή μου, αλλά και τι είναι σημαντικό και τι όχι. Είναι μεγάλη απώλεια. Λόγω του πένθους, που ήταν πολύ έντονο, έβγαλα κάτι σαν εσωτερικό έρπη στο στόμα, που ούτε οι γιατροί μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν. Υπήρχε αντίδραση στο σώμα μου από τη μεγάλη θλίψη. Ήταν ένα ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Πολλοί μου είπαν «μπορείς να μη στενοχωριέσαι τόσο;». Αλλά δεν γινόταν. Όταν αντιδρά το σώμα, είναι καλό. Σου δίνει ένα μήνυμα, να αντιμετωπίσεις κάτι, όχι για να το ξεχάσεις, αλλά για να συνεχίσεις.
Με τη δίδυμη αδελφή σου μοιάζετε;
Μοιάζουμε. Είμαστε ομοζυγωτικά δίδυμα, ίδιο φύλο, από τον ίδιο σάκο.
Ισχύει αυτό που λένε, πως ό,τι νιώθει η μία νιώθει και η άλλη, ακόμα κι αν είσαι στην άλλη άκρη της γης;
Νομίζω ότι δεν ισχύει αυτό που περιγράφεις. Ισχύει, όπως ισχύει για όλα τα αδέλφια που έχουν μεγαλώσει μαζί και είναι αγαπημένα. Όπως συμπονάς και συναισθάνεσαι τον αδελφό σου εσύ, έτσι κι εγώ. Το ιδιαίτερο των διδύμων είναι ότι μεγαλώνουν μαζί ταυτόχρονα και βιώνουν παράλληλα όλες τους τις ηλικίες. Είναι σαν να έχεις τον καλύτερό σου φίλο μες στο σπίτι.
Πριν από πολλά χρόνια σε είχα δει να κυκλοφορείς στον δρόμο με ηλεκτρικό πατίνι. Ήσουν από τις πρώτες και μου είχε κάνει εντύπωση. Συνεχίζεις ακόμη;
Το νοίκιαζα. Δεν είμαι να οδηγώ τίποτα. Μου αρέσει η ταχύτητα και είμαι οξύθυμη. Για αυτό δεν οδηγώ τίποτα. Όταν βιαζόμουν με το πατίνι, είχα 100 ατυχήματα. Ήμουν απρόσεκτη. Οπότε, το άφησα. Ευτυχώς, μένω στο κέντρο, κοντά στο Μουσείο, και με διευκολύνει γιατί είναι όλα δίπλα μου. Όταν τελειώνω από τα θέατρα, πάω σπίτι με τα πόδια. Μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη και όλο αυτό ήταν δύσκολο –χωρίς αυτοκίνητο και μηχανή– και αντιοικονομικό να παίρνω κάθε βράδυ ταξί.
Ξέρουμε πολύ λίγα για την προσωπική σου ζωή. Αυτό που ξέρουμε όμως σίγουρα είναι ότι είσαι σταθερός άνθρωπος!
Γιατί να γνωρίζετε περισσότερα; Εγώ ξέρω τα δικά σας; Αστειεύομαι. Δεν είναι ότι γνωρίζετε λίγα, αλλά δεν ασχολείται και κανείς. Όντως, είμαι άνθρωπος αρκετά σταθερός. Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, ακόμα και οι καλές.Μ ε αναστατώνουν. Έχω την τύχη να έχω γνωρίσει έναν σπουδαίο άνθρωπο στη ζωή μου, με τον οποίο είμαστε αρραβωνιασμένοι. Δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα γιατί είμαστε ράκη οικονομικά. Κατά την πανδημία ζούσαμε με το επίδομα. Έτσι, δεν μπορέσαμε να κάνουμε γάμο. Παρ’ όλα αυτά, πάντα λέω «ο άντρας μου» όταν αναφέρομαι στον Παναγιώτη.
