Συνέντευξη στην εφημερίδα Real Life και τη δημοσιογράφο Νίκη Κώτσου παραχώρησε ο Θάνος Αλεξανδρής, ο οποίος μεταξύ άλλων έκανε αναφορά στη χρυσή εποχή της «νύχτας» και στη συνεργασία του με τον Γιώργο Μαρίνο.
Είσαι ο άνθρωπος που έχει γυρίσει όλα τα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας και της επαρχίας την χρυσή εποχή. Τι θυμάσαι πρώτα, όταν σε ρωτά κανείς;
Πρώτα θα σας πω τι δεν με ρωτάνε, αλλά υπάρχει σαν δεύτερη τους σκέψη και το έχουν υπαινιχθεί μερικοί δημοσιογράφοι…. Όσοι αγνοούν το παρελθόν μου – και είναι εύλογο – πιστεύουν ότι η επαφή μου με τη νύχτα ήταν κατάληξη, έπειτα από μια θριαμβευτική εκκίνηση και, επειδή τα έφερε έτσι η ζωή, ακολούθησα τη μοίρα μου… Αυτό θα ήταν ένα ωραίο σενάριο που θα ικανοποιούσε το κοινό αίσθημα, ότι το δυστυχισμένο για να επιβιώσει έμπλεξε στα πλοκάμια των παραβατικών ανθρώπων και για την επιβίωση πήρε τον κακό τον δρόμο. Η αλήθεια δεν είναι καθόλου έτσι. Έκανα τεράστια επιτυχία πλάι στον Γιώργο Μαρίνο, πήρα θεατρικό βραβείο από τη συμμετοχή μου στο «Να η ευκαιρία» και δέχθηκα πρόταση από τον Γιώργο Κατακουζινό να υποδυθώ τον εραστή του Μανιάτη στην ταινία «Άγγελος». Όμως, παρασυρμένος από τη μαγεία του χώρου, χάνομαι ξαφνικά σε ένα ονειρικό ταξίδι και, αν θα ξαναρχόμουν στη ζωή, θα ήταν το μόνο που θα ήθελα να ξαναζήσω… Τι θυμάμαι περισσότερο; Τι μεθόδους που επινοούσαν οι τραγουδίστριες για να παραγγέλνονται σαμπάνιες, πιάτα και λουλούδια και ότι τις περισσότερες φορές ήταν ευφυέστατες και ξεπερνούσαν την φαντασία των φυσιολογικών ανθρώπων.
Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Γιώργο Μαρίνο;
Η πρώτη μου εμφάνιση έγινε στο σπουδαιότερο μαγαζί της Αθήνας, δίπλα σε έναν καλλιτέχνη που οι πάντες ονειρεύονταν συνεργασία μαζί του. Όταν είδα στην πρεμιέρα όλους τους σημαντικούς της τέχνης και των γραμμάτων αγκαλιά με τον πολιτικό κόσμο, έκλαιγα από συγκίνηση. Υπερταλαντούχος, δαιμόνιος, επαναστάτης αλλά ταυτόχρονα πολύ σκληρός συνεργάτης. Ο Γιώργος Μαρίνος σε αποθέωνε και την ίδια στιγμή μπορούσε να σε ξεφτιλίσει και να σε ρίξει στα πατώματα. Όταν συστηθήκαμε, μου είπε: «Έχεις το ωραιότερο επώνυμο, αλλά το Θανάσης μού ηχεί εφιαλτικά».
