Παγκόσμια Ημέρα Ζώων σήμερα και οι απανταχού φιλόζωοι celebrities τίμησαν τους καλύτερούς τους φίλους με αναρτήσεις στα social media.
Το περιοδικό OK! με αφορμή την περίσταση φιλοξένησε στο τεύχος του Σαββάτου γνωστά πρόσωπα της showbiz που μάς σύστησαν τα κατοικίδιά τους όλο καμάρι.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΑΓΚΑΚΗ
«Είχα πάντα γάτες στη ζωή μου. Όταν ήμουν μικρή, δεν με άφηναν να πάρω σκύλο μέσα στο διαμέρισμα. Μου έλεγαν ότι θα είναι πολύ δύσκολο. Το μόνο που μου επέτρεψαν από την ηλικία των 7 είναι να έχω γάτα, ως πιο εύκολο ζώο στην καθημερινότητα. Η Μουντζούρα μπήκε στη ζωή μου τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν είχα χάσει τον προηγούμενο γάτο μου, που έφυγε σε ηλικία 14 ετών. Τη βρήκα στη ρόδα του αυτοκινήτου μου έξω από το σπίτι. Πήγα να ξεκινήσω και όρμησαν από ένα μαγαζί παραδίπλα και μου λένε ”μη φύγετε, υπάρχει ένα γατάκι”. Ήταν σαν μουντζούρα και ήταν και μουντζουρωμένο. Εξού και το όνομα. Πλέον στο σπίτι έχω και τον Μπούλη που βλέπετε στη φωτογραφία. Ήταν ο γάτος του μπαμπά μου. Γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2016. Η επιθυμία μου ήταν να ζήσει με τον μπαμπά μου για να του κάνει παρέα. Έγιναν αυτοκόλλητοι και έζησαν μαζί μέχρι πέρσι που έφυγε ο πατέρας μου. Δεν θα μπορούσα να τον αφήσω ή να τον δώσω κάπου γιατί ήταν ο αγαπημένος του φίλος. Η Μουντζούρα και ο Μπούλης πέρασαν ζόρικα μεταξύ τους. Άφησα τον Μπούλη έναν χρόνο σχεδόν στο άδειο σπίτι του πατέρα μου και πήγαινα καθημερινά να τον ταΐσω. Αυτό έγινε διότι η πρώτη επαφή μεταξύ τους ήταν πολύ δύσκολη. Τον έφερα πια στο σπίτι μας τον Φεβρουάριο και το πρώτο εξάμηνο το περάσαμε με κλειστές πόρτες, διαχωριστικά κάγκελα και κανένα αποτέλεσμα. (Γελάει.) Κάποια στιγμή τους άνοιξα και πλέον ανέχονται ο ένας τον άλλο υποχρεωτικά. Η μεγάλη αντίδραση είναι από τη δική μου που είναι γυναίκα, πιο μικρή, πιο νευρική και πιο έντονη. Ο άλλος είναι χοντρούλης, ήρεμος και μαλακός. Φοβάμαι ότι θα πουν ότι γίνομαι γεροντοκόρη με τις γάτες, αλλά είναι η ισορροπία μου…».
ΝΑΤΑΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
«Η αγάπη μου για τα ζώα ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Με θυμάμαι 3 ετών να τρέχω πίσω από τα σκυλάκια και τα γατάκια στον Πόρο όπου έκανα διακοπές στο σπίτι της θείας μου. Θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή να έχω είτε γατιά είτε σκυλιά. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει στη ζωή μου ο Μίκυ και η Νουνού. Ο Μίκυ είναι 14 χρόνων, μου τον χάρισαν το 2007 και τον έχω από πολύ μωρό. Τη Νουνού την υιοθέτησα πέρσι από το καταφύγιο A Little Shelter. Πρόκειται για μια σκυλίτσα αδεσποτούλα που ζούσε στα Τρίκαλα. Πέρασε μια ταλαίπωρη εγκυμοσύνη γιατί γέννησε τα κουταβάκια της στον δρόμο. Την έφεραν στην Αθήνα μαζί με τα μωρά της, τα οποία υιοθετήθηκαν αμέσως. Τη μαμά όμως που κουτσαίνει δεν την έπαιρνε κανείς. Την πήρα εγώ με μεγάλη χαρά. Είναι 2 χρόνων. Είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Η Νουνού επειδή έχει μεγαλώσει στον δρόμο τα πάει πολύ καλά με όλα τα ζώα. Ο Μίκυ δεν συμπαθεί καθόλου τις γάτες. Είναι πολύ αστείο γιατί βλέπεις ένα τοσοδούλικο σκυλάκι να κυνηγάει γάτες που είναι μεγαλύτερες από εκείνον. Μεταξύ τους έχουν μια περίεργη σχέση. Θα μπορούσα να πω ότι ο Μίκυ την ανέχεται καθώς μετά από τόσα χρόνια μπήκε στη ζωή του ένα σκυλί που κατά κάποιον τρόπο μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Όταν μένουν οι δυο τους, είναι πιο ήσυχοι. Αυτός είναι εγωιστής, ζηλιάρης και φωνακλάς, αυτή είναι πιο τρυφερή, ήσυχη και πολύ γλυκιά. Τα σκυλιά για εμένα είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Και η επαφή με τα ζώα είναι η σπουδαιότερη μορφή δοτικότητας».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΥΓΓΑΡΕΖΟΣ
«Όταν ήμασταν μαζί με την Ιλένια (σ.σ. Ουίλιαμς), επειδή έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα, είχα στο μυαλό μου να βρούμε ένα σκυλάκι. Εκείνη την περίοδο είχε γεννήσει η σκυλίτσα μιας φίλης μου, της ζήτησα λοιπόν να πάρουμε ένα. Της το έκανα δώρο και θυμάμαι ότι η Ιλένια έβαλε τα κλάματα από το αίσθημα ευθύνης που ένιωσε. Ήξερε τι σημαίνει να έχεις ένα σκυλάκι γιατί είχε από μικρή κατοικίδια. Εγώ είχα άγνοια κινδύνου. Όταν λοιπόν πήγα να δω τα σκυλάκια, ο Κούπερ δεν δινόταν για υιοθεσία γιατί θα τον έπαιρνε η γιαγιά της φίλης μου. Όταν πήρα την κοπέλα, μου λέει ”έχει μείνει ένα θηλυκό”. Πήγα να το πάρω αλλά ήρθε κατευθείαν πάνω μου ο Κούπερ. Εμένα μου είχαν πει “μην πάρεις αυτό που θα έρθει πάνω σου γιατί θα σε κάνει ό,τι θέλει”. Ήταν ο πιο ατίθασος και ο πιο ζωηρός. Στην οικογένεια τον φώναζαν Ταλιμπάν. Όταν ήρθε πάνω μου, μου λένε “ο Ταλιμπάν κάνει σαν τρελός. Άντε πάρ’ τον”. Και έτσι μου τον έδωσαν. Μου είπαν κιόλας ότι επειδή είναι πολύ ζωηρό σκυλί η γιαγιά δεν θα μπορούσε να τον κουλαντρίσει. Η πρώτη εικόνα που έχω είναι να τον βάζω μέσα σε ένα Mini Cooper που μου είχαν δώσει ως αντικατάσταση στο αυτοκίνητό μου – γι’αυτό και τον βγάλαμε Κούπερ. Με το που τον έβαλα στα πόδια μου, έκλαψε επειδή τον πήρα από τη μαμά του. Αυτό το κλάμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ο Κούπερ είναι φίλος μου, συγκάτοικός μου, ό,τι πιο κοντινό σε εμένα. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι ατσούμπαλος. Και το κακό είναι ότι και εγώ είμαι ατσούμπαλος. Μπαίνει σε έναν χώρο και τα σπάει όλα με την ουρά του που πάει δεξιά και αριστερά. Φυσικά, όπως όλα τα λαμπραντόρ, έχει επίσης τρομερό θέμα με το φαγητό και τα μπαλάκια. Βέβαια, αν τεθεί θέμα “φαγητό ή μπαλάκι”, επιλέγει το δεύτερο!»
Διαβάστε περισσότερα στο okmag.gr.
