Μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό “Λοιπόν” παραχώρησε ο Παναγιώτης Πετράκης.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τις πίκρες που έχει βιώσει από σχέσεις του στο παρελθόν, για το αν του λείπει η τηλεόραση αλλά και για δύστροπους συναδέλφους με τους οποίους δεν έχει κανένα σκοπό να ξανασυνεργαστεί ουδέποτε στο μέλλον.
-Βλέπουμε περιπτώσεις ηθοποιών που καταλαμβάνουν θέσεις σε πάνελ εκπομπών, ψυχαγωγικών ή σε και ρόλο παρουσιαστή. Αυτό είναι κάτι που σου αρέσει;
Τα όρια αυτών των επαγγελμάτων είναι ασαφή. Πάντα ένας ηθοποιός παρουσίαζε τηλεπαιχνίδια ή εκπομπές στην τηλεόραση, γιατί άπτεται της έκθεσης στον κόσμο και της δυνατότητάς του ν’ αυτοσχεδιάσει, να διασκεδάσει, να ψυχαγωγήσει, οπότε δεν είναι κάτι ξένο προς την ιδιότητά του. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το τι πρέπει να επαγγέλλεται κάποιος που μπαίνει κριτής σ’ ένα talent show. Γιατί δεν πρέπει να είναι ηθοποιός; Ειδικά εκεί που κρίνεται το ταλέντο των ανθρώπων. Επαγγελματίες κριτές δεν υπάρχουν, εκτός αν βάλουμε κριτικούς θεάτρου στο πάνελ, αλλά ποιον θ’ αφορά και θα ενδιαφέρει η γνώμη τους, αν δεν είναι ένας αγαπητός και λαοφιλής καλλιτέχνης;
-Σου λείπει η τηλεόραση;
Δεν μου λείπει η τηλεόραση, μ’ έχει υπερκαλύψει το θέατρο, είμαι πολύ γεμάτος έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα. Όχι ότι δεν αγαπώ την τηλεόραση, την αγαπώ πολύ, είναι μία εντελώς διαφορετική διεργασία υποκριτική για εμένα, αλλά θα έρθει όταν πρέπει. Έχω αρχίσει να εμπιστεύομαι περισσότερο τη βούληση του Θεού, ο οποίος ξέρει πότε πρέπει να σου στείλει και τι πρέπει να σου στείλει, το σωστό καιρό.
-Τι δεν θα ήθελες να ξανασυμβεί στη ζωή σου;
Συνεργασίες με δύστροπους και μίζερους ανθρώπους. Στη δουλειά μου θέλω να κάνω με γενναιόδωρους, αισιόδοξους και χαμογελαστούς ανθρώπους, που μέσα τους έχουν αγάπη.
-Σου έχουν συμβεί στο παρελθόν τέτοιες συνεργασίες;
Ναι, βέβαια, έχει τύχει να μου συμβούν και κάνουν τη δουλειά πολύ δύσκολη, δεν είναι ωραίο. Με τον άνθρωπο που μου δημιουργεί πρόβλημα δεν θα συνεργαζόμουν πάλι, κι είναι 2-3 άνθρωποι που δεν θα ήθελα να συνεργαστώ. Βρίσκω τον τρόπο να μπορέσω να ελιχθώ, γιατί είμαι καλόβολος, ώστε να μπορώ να μένω «αλώβητος». Δεν θέλω να μου δυσκολεύουν τη ζωή. Πέρα από το αντικείμενο της δουλειάς, οι συνάδελφοι, το έμψυχο περιβάλλον, αρχίζει να έχει πολύ περισσότερη σημασία για μένα απ’ ό,τι ο ρόλος.
-Το «ταμείο» της επαγγελματικής πορείας σου έχει «ρίξει» την προσωπική ζωή σου;
Η προσωπική μου ζωή δεν ήταν ποτέ το μεγάλο μου φόρτε. Δεν τα πήγα ποτέ καλά με τα προσωπικά μου, οπότε έριξα το βάρος πολύ περισσότερο στη δουλειά μου, από εκεί έπαιρνα πολλή ικανοποίηση, επιβεβαίωση, θαυμασμό, αγάπη, πράγματα τα οποία δεν έλαβα έτσι, απλόχερα, στην προσωπική μου ζωή. Ίσως κι εγώ, σαν «παιδάκι πληγωμένο», να στράφηκα και να έριξα το βάρος περισσότερο στην επαγγελματική μου ζωή… Ίσως σ’ αυτό να συνεχίσω να επενδύω, όλα τ’ άλλα έχουν μείνει πίσω.
-Δεν βρήκες τον άνθρωπο που ενεργοποίησε δίπλα σου πράγματα;
Όχι, τα προσωπικά μου, μου έδιναν περισσότερο απογοητεύσεις και λύπες… Οπότε, όχι… Δεν είμαι κλειστός, δεν έχω ρίξει ρολά, αλλά δεν περιμένω και πολλά. Όμως, έχω βρει τη γαλήνη και τις ισορροπίες με τον εαυτό μου, τη χαρά να μπορώ να είμαι καλά μόνος μου. Θέλει αναζήτηση…