Ο Χρήστος Βασιλόπουλος και η σύντροφός του, Σάρα Κόνερ φωτογραφήθηκαν για λογαριασμό του περιοδικού ΟΚ! στην Ελλάδα όπου έκαναν τον πρώτο τους ταξίδι μετά τη γέννηση του γιου τους, Απόλλωνα.
Μίλησαν στον Γιώργο Πράσινο για τη ζωή τους στο Λος Άντζελες, τη συγκινητική βάφτιση του γιου τους στη Μεσσηνία και το ενδεχόμενο να ζήσουν στην Ελλάδα καθώς η Αμερική είναι μια επικίνδυνη χώρα.
Είναι το πρώτο σας οικογενειακό ταξίδι στην Ελλάδα;
Χρήστος: Ναι, είναι το πρώτο ταξίδι μας στην Ελλάδα με τον Απόλλωνα. Γεννήθηκε μέσα στην πανδημία, πριν από δύο χρόνια, οπότε τώρα καταφέραμε να ταξιδέψουμε με ασφάλεια.
Σάρα: Για μένα είναι η πέμπτη μου φορά στην Ελλάδα, μια χώρα που έχω αγαπήσει πολύ. Ήμουν αρκετά αγχωμένη σε αυτό το ταξίδι καθώς θα ήταν η πρώτη φορά που θα κάναμε 17 ώρες πτήσης με το παιδί. Είχα μπει σε διάφορα blogs που δίνουν συμβουλές σε νέες μητέρες, αλλά ευτυχώς, επειδή η πτήση ήταν βραδινή, ο Απόλλων κοιμήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της.
Χρήστος: Ήρθαμε στην Ελλάδα για να κάνουμε τη βάφτιση του Απόλλωνα και να δει ο ίδιος τη χώρα του.
Σάρα: Η βάφτιση ήταν συγκινητική για εμάς – αν και ήταν δύσκολο για μένα, γιατί τον έβλεπα να κλαίει και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω. Σέβομαι τα έθιμα της χώρας σας και της θρησκείας σας. Δυστυχώς, οι δικοί μου δεν μπόρεσαν να έρθουν, αλλά ήταν η οικογένεια και όλοι οι φίλοι του Χρήστου μαζί μας. Ο Χρήστος έχει μια υπέροχη οικογένεια και είναι όπως όλοι οι Έλληνες που έχω γνωρίσει, ζεστοί, ευγενικοί, φιλόξενοι, μια ανοιχτή αγκαλιά.
Χρήστος: Ήταν πολύ συγκινητικό και για μένα, καθώς πήγαμε στα μέρη που μεγάλωσα, στο χωριό, στη Χώρα Μεσσηνίας, στις παραλίες που πήγαινα μικρός, συναντήσαμε ανθρώπους που με ξέρουν σαράντα χρόνια, του έδειξα το σπίτι μας, τη συκιά στη σκιά της οποίας περνούσα τα μεσημέρια μετά το πρωινό μπάνιο και τρώγαμε καρπούζι ή όταν κάναμε ντους μετά τη θάλασσα στην αυλή με το λάστιχο. Θέλω να περνάει όλα του τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Θα ήθελα να του δώσω όλες αυτές τις χαρές και τον χρόνο ξεγνοιασιάς που έχουμε εμείς οι Έλληνες.
Χρήστο, στον Απόλλωνα μιλάς ελληνικά;
Χρήστος: Του μιλάω μόνο ελληνικά αυστηρά και η μαμά του μόνο αγγλικά. Λειτουργεί καλά αυτό. Γιατί καταλαβαίνει και απαντά είτε του μιλάμε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά. Όσο περνάει ο καιρός, θα αφιερώνω από τον χρόνο μου για να κάνουμε μάθημα ελληνικών, να μάθει να γράφει και να μιλάει σωστά.
Σάρα: Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμιγώς ελληνικό σχολείο στο Λος Άντζελες, οπότε ό,τι μάθει θα το μάθει από τον μπαμπά του.
Χρήστος: Εκτός αν μετακομίσουμε πίσω στην Ελλάδα…
Υπάρχει αυτό ως σκέψη στο μυαλό σας;
Χρήστος: Το σκεφτόμαστε κι αυτό.
Σάρα: Θα ήθελα κάποια στιγμή να έρθουμε στην Ελλάδα, ίσως όταν σταματήσω με τη δουλειά (σ.σ. εργάζεται ως hair colorist).
Χρήστος: Τι εννοείς; Όταν πάρεις σύνταξη;
Σάρα: Όχι, δεν εννοώ όταν θα πάρω σύνταξη. (Γελάει.) Αλλά να το πάρω απόφαση! Επίσης, πρέπει να βρούμε το κατάλληλο μέρος για να ζήσουμε γιατί νιώθω πως η Αθήνα είναι πολύβουη πόλη.
Χρήστος: Είναι μια σκέψη που έχουμε στο μυαλό μας, ειδικά με τα τελευταία γεγονότα που συμβαίνουν στην Αμερική, με τις εκτρώσεις, τα όπλα κ.ο.κ. Είναι λίγο φοβιστικό όσον αφορά το μεγάλωμα ενός παιδιού. Όταν σκέφτεσαι το μέλλον του παιδιού σου σε μια χώρα που απαγορεύονται οι εκτρώσεις ,τα όπλα είναι παντού, στα σχολεία τούς κάνουν ασκήσεις «τι κάνεις σε περίπτωση που μπει ένας συμμαθητής σου με καραμπίνα»… Είναι λίγο απογοητευτικό που η χώρα της ευκαιρίας και της ελευθερίας δεν είναι αυτό ακριβώς που πιστεύεις – κι αυτό το βλέπεις όσο πιο πολύ τη ζεις.
Πώς και δεν έχετε παντρευτεί ακόμη;
Χρήστος: Τη Σάρα ρώτησε.
Σάρα: Δεν ήθελα. Δεν είμαι η γυναίκα που ονειρευόταν γάμους και νυφικά. Εξάλλου ο Χρήστος είχε παντρευτεί μια φορά στο παρελθόν.
Πόσο σας έχει αλλάξει ο ερχομός του παιδιού;
Χρήστος: Πάρα πολύ. Καταρχάς, μας έδεσε ακόμα περισσότερο. Η Σάρα είναι η γυναίκα που ήθελα για να κάνω τον γιο μου.
Σάρα: Ευχαριστώ, Χρήστο. Βασικά, είμαστε ευλογημένοι με τον ερχομό του Απόλλωνα. Η γονεϊκότητα είναι η μεγαλύτερη ευλογία, αλλά σε γεμίζει και άγχος. Ανησυχείς για το παρόν και το μέλλον του. Προσωπικά με άλλαξε σε όλα τα επίπεδα. Πρώτα σκέφτεσαι το παιδί σου και μετά τον εαυτό σου. Να φανταστείς, μπαίνω σε ένα δωμάτιο και αμέσως ελέγχω τα πάντα, αν είναι κλειστό το παράθυρο –να μη βρει να σκαρφαλώσει κάπου–, αν είναι κλειστοί οι διακόπτες.
Πώς είναι η ζωή σας στο Λος Άντζελες;
Σάρα: Ζούμε στο Μπέβερλι Χιλς, και συγκεκριμένα στο Μπένεντικτ Κάνιον.
Χρήστος: Με κωδικό 90210. Η περιοχή που μένουμε είχε παλιά καταφύγια για κυνηγούς και νομίζω πως το δικό μας σπίτι ήταν ένα τέτοιο σπίτι. Χτίστηκε το 1928 και είναι ένα τρομερό τριώροφο πάνω στον λόφο.
Σάρα: Ουσιαστικά είναι το τελευταίο σπίτι στην άκρη του δρόμου, έχει μια τρομερή διαδρομή, νομίζεις πως είσαι στην εξοχή. Πάνω στον λόφο υπάρχει μια υπέροχη καφετέρια, όπου πάμε πολλά πρωινά και απολαμβάνουμε την ησυχία.
Ποιους διάσημους γείτονες έχετε;
Χρήστος: Υπάρχουν πολλοί γείτονες που μένουν αρκετά κοντά. Στον ίδιο δρόμο με μας έχει σπίτι ο Μπραντ Πιτ. Αλλά αυτά τα ξέρει καλύτερα η Σάρα.
Σάρα: Μη νομίζεις πως ξέρουμε ποιοι είναι οι γείτονές μας γιατί τα σπίτια είναι μεγάλα, με τεράστιους κήπους, και ο καθένας επιζητά ιδιωτικότητα. Επίσης, λίγο πιο κάτω από μας μένει το supermodel Κέιτ Άπτον, ενώ στο café που λέγαμε πριν συχνάζουν τα μέλη της μπάντας Kiss. Γενικά, στο Λος Άντζελες είναι εύκολο να δεις celebrities σε άσχετες φάσεις. Ας πούμε, έχω δει στα φανάρια, στο
διπλανό αυτοκίνητο, τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, τον Μαρκ Γουόλμπεργκ και τον Μπράντλεϊ Κούπερ. Έχει την πλάκα του.
