Όλα τα ωραία έχουν κάποτε ένα τέλος. Έξι όμορφοι μήνες, κοντά στη φύση, στον επίγειο παράδεισο που δημιούργησε μαζί με τη Βίκυ Σταυροπούλου, πέρασαν για τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και πια ο ηθοποιός αφήνει πίσω την αγροτική ζωή στον Κάμπο της Μάνης και επιστρέφει στην Αθήνα.

Το θέρος πλησιάζει, επομένως και οι καλοκαιρινές περιοδείες, με τον ηθοποιό να ετοιμάζεται πια για την Επίδαυρο στο έργο «Φοίνισσες» του Ευρυπίδη, γι΄αυτό και γυρνά στους ρυθμούς της πόλης, όχι όμως χωρίς τη νοσταλγία για τον ξέγνοιαστο καιρό που έζησε μακριά από τις σκοτούρες.

Με μία φωτογραφία αποχαιρέτησε την ουτοπία που δημιούργησε στη σκιά του Ταΰγετου γράφοντας:

«Μετά από 6 μήνες καραντίνας σ΄αυτό το μαγικό μέρος ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα! Γεμάτος από την μοναδική ενέργεια της φύσης,εμβολιασμένος,και αισιόδοξος ότι φτάνουμε στο τέλος της μεγάλης περιπέτειας, μπαίνω πρώτα ο Θεός στην όμορφο ταξίδι ενός έργου,μιας παράστασης με ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω! Κι αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά και αντισταθμίζει τη λύπη του αποχωρισμού… η φώτο από την τελευταία μου για φέτος βόλτα δίπλα στη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου με τ Βίκυ Σταυροπούλου».

Το κτήμα του στον μεσσηνιακό κόλπο είναι το πάθος του, η επικοινωνία του με τη μαγεία της φύσης, η αποτοξίνωση από τους έξαλλους ρυθμούς της καθημερινότητας. Με μεράκι δουλεύει πάνω στις βιολογικές καλλιέργειες στα μποστάνια που έχει σπείρει, μάς τα δείχνει άλλωστε συχνά με αγάπη και καμάρι. «Είναι ένα κτήμα όπου έχουμε δώσει μεγάλη προσοχή στο βιολογικό προσανατολισμό του, δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα στα φυτά, τα λουλούδια και τα μποστάνια μας, δεν χρησιμοποιούμε χημικά. Μόνο νεράκι, χώμα και τον υπέροχο ήλιο της Μάνης» είχε πει αναφερόμενος στον παραδεισένιο προορισμό σε παλιά του συνέντευξη.