Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έζησε μία γεμάτη ζωή και στα 99 του χρόνια πέρασε στην αιωνιότητα πλήρης ημερών αφήνοντας πίσω του έναν μύθο γύρω από το όνομά του.
Υπήρξε εραστής της δημοσιογραφίας, την οποία υπηρέτησε πιστά μέσα από τα φύλλα των εφημερίδων, ενώ το δικό της στίγμα άφησε και η θρυλική εκπομπή του στην τηλεόραση «Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου».
Ο ίδιος πολέμησε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τα όσα έζησε κατέθεσε αργότερα μέσα από το βιβλίο του «Τα Μονοπάτια του Πολέμου».
Σε αυτό περιγράφει τι έζησε η γενιά του ’40 και βεβαίως και ο ίδιος, μια και ανήκει σ’ αυτήν. Ξεκινάει από το 1941, όταν 17 χρονών έφυγε από την κατεχόμενη Ελλάδα και βρέθηκε στρατιώτης στην πολιορκία του Τομπρούκ, για οκτώ μήνες, και στη συνέχεια, για δέκα ακόμη μήνες, στην έρημο, με τη μάχη του Ελ Αλαμέιν και το πολύμηνο οδοιπορικό της ερήμου μέχρι την Ελ Αγκέιλα, κοντά στα σύνορα της Τυνησίας. Ακολούθησε η «ανάπαυση του πολεμιστή», στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και τη Βηρυτό, από όπου έφυγε με τα αρματαγωγά για την απόβαση στην Ιταλία. Οκτώ μήνες κράτησαν οι μάχες στην Ιταλία και τελείωσαν με την κατάληψη του Ρίμινι. Επιστροφή στην Ελλάδα στα μέσα των Δεκεμβριανών. Το 1946 τελικά απολύεται.
Οι γυναίκες ήταν μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του καθώς παντρεύτηκε όχι μία, όχι δύο, αλλά πέντε συνολικά φορές.
Ο πρώτος του γάμος ήταν με μια Γαλλίδα, κόρη στρατηγού με την οποία χώρισε όταν ο πατέρας της του είπε να τον βάλει στο Γαλλικό στρατό.
Η Δανάη Σωσσίδη ήταν η δεύτερη σύζυγός του, γόνος της οικογένειας Κύρου, της εφημερίδας «Εστίας», με την οποία έφεραν στον κόσμο την κόρη τους Μανίτα.
Παντρεύτηκε τρίτη φορά τη Γαλλίδα Ιρέν στο Παρίσι .
Η Τζένη Καρέζη ήταν τέταρτη σύζυγός του. Παντρεύτηκαν όπως είχε πει σε έναν γάμο που «οι καλεσμένοι ήταν 500 και οι απρόσκλητοι 5.000».
Τελευταίο του «στεφάνι» ήταν η πρώην Μις Ελλάς, Κατερίνα Παπαδημητρίου, με την οποία ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησιάς στη Μύκονο.
