Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μίλησε στη Νίκη Λυμπεράκη και στον Κώστα Γιαννακίδη στο pod.gr για τους Προδότες, τη νέα σειρά του Alpha, «Ο γιατρός», τον λόγο που δεν έχει social πλέον.
«Το Survivor Ελλάδα – Τουρκία το έκανα το 2006. Δεν είχα καμία δεύτερη σκέψη, το διάλεξα, το ήξερα, μου άρεσε, το είδα. Δεν κάνω ποτέ τίποτα μισό. Ό,τι κάνω το κάνω ολόκληρο. Επίσης δεν “φτύνω εκεί που τρώω”. Έχει να κάνει με το να υπάρχεις ολόκληρος μέσα στα πράγματα που κάνεις από τη στιγμή που το διαλέγεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έκανα οποιοδήποτε παιχνίδι όπως δεν θα έκανα οποιαδήποτε παράσταση».
«Αγαπάω τις ιστορίες που έχω πει. Αγάπησα πάρα πολύ τον “Πουπουλένιο”. Είναι εργάτζα, είναι ένα αριστούργημα ως έργο και έτσι ξεκίνησα να σκηνοθετώ. Ήθελα να πω οπωσδήποτε αυτή την ιστορία.
Η σκηνοθεσία είναι μια δουλειά που ξεκινάει πολλούς μήνες πριν ανέβει το έργο. Μπορεί να ξεκινάει από κάτι πολύ εσωτερικό» είπε μεταξύ άλλων για την σκηνοθετική του ιδιότητα.
Για την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου
«Αυτός ο σκοτωμός γινόταν πάντα απλώς δεν υπήρχαν σόσιαλ. Πολλές παραστάσεις είχαν δημιουργήσει ένταση μέσα στο κοίλον της Επιδαύρου. Η Επίδαυρος σου βάζει εκ των πραγμάτων ένα πλαίσιο. Ο στόχος πρέπει να είναι πάντα το κέντρο. Το θέατρο ένα πράγμα δεν πρέπει να είναι, βαρετό και πληκτικό. Στην ανάγκη να μην είναι βαρετό χάνουμε τη μπάλα και να κάνουμε μια πρόκληση για την πρόκληση. Αλλά επιτρέπονται όλα» είπε σχολιάζοντας τον θόρυβο για τη Λένα Κιτσοπούλου.
Γιατί δεν έχει πλέον social media;
«Ο λόγος που δεν έχω κοινωνικά δίκτυα είναι άλλοι από αυτά που φαντάζεστε. Σταμάτησα το FB το 2021 για το χάσιμο χρόνου. Τwitter δεν είχα ποτέ, δεν μπορώ να εκφραστώ με 140 χαρακτήρες. Θα το συνέστηνα στον καθένα να μην έχει.
Παρατήρησα τον εαυτό μου, υπάρχει η αυτόματη ευχαρίστηση και ηδονή, που πας το χεράκι σου και σκρολάρεις, ή αυτό που μπαίνεις στο youtube και δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει.
Έχω ένα θέμα, δεν αντέχω να βλέπω βίντεο σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν αντέχω να βλέπω να σηκώνουν το κινητό κάθετα. Ο κόσμος είναι οριζόντιος. Έχει μετακινηθεί ο τρόπος που βλέπεις» ανέφερε.
Γιατί του αρέσει όταν διακόπτεται μία παράσταση;
Ο ηθοποιός μίλησε για την «ηδονή» που απολαμβάνει ένας καλλιτέχνης όταν συντονίζεται με το κοινό του σε μια παράσταση.
«Υπάρχουν μέρες που κάτι συμβαίνει και νιώθεις μια ηδονή που λες λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό που νιώθω. Είναι η ίδια ηδονή με τον Μέσι που βάζει μια γκολάρα ή αυτόν που κάνει ελεύθερη πτώση.
Παίζω λιγότερο πλέον. Βαριέσαι για έναν απλό λόγο, είσαι σε κατάσταση ηρεμίας και πρέπει να βρεθείς σε κατάσταση αγώνα που δεν μπορεί να διακοπεί αν και όταν διακόπτεται μία παράσταση από φυσικούς λόγους ή ένα έντομο είναι πάρα πολύ ωραίο».
«Ο γιατρός»
«Είναι πάρα πολύ ωραίος ρόλος. Είναι ιταλικό φορμάτ που αγόρασαν καμιά 10αριά χώρες. Το ιταλικό ήταν βασισμένο στην πραγματική ιστορία ενός γιατρού που τον πυροβόλησε στο κεφάλι ο πατέρας ενός ασθενή του. Και ενώ είναι ένας σούπερ τοπ γιατρός, ελαφρώς αλαζονικός, αυτό που του συμβαίνει τον πετάει από τα ψηλά στα χαμηλά. Έχει άλλη οικογένεια από αυτή που νόμιζε. Είναι 16 επεισόδια» είπε για τη σειρά «Ο γιατρός».
«Έχω δυσκολία στο να βρίσκω το επόμενο πράγμα που θα κάνω. Πρέπει να βρω κάτι που να με ακουμπάει πολύ.
Αν αντί ηθοποιός ήμουν σκίπερ ή καπετάνιος θα μου άρεσε» αποκάλυψε για το τέλος.
