Στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα μίλησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες της γενιάς του και επιστρέφει στη σκηνή- στο θέατρο της εταιρείας Μακεδονικών σπουδών στην Θεσσαλονίκη και αργότερα, τον Ιούνιο, για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα με τον μονόλογο «Η αγαπημένη του κυρίου Λιν», σε σκηνοθεσία του κορυφαίου Βέλγου Γκι Κασιέρς.
Ο 53 χρόνος ηθοποιός μίλησε στο OK! για τις ιστορίες που τον ενδιαφέρει να αφηγείται στους θεατές, τις σχέσεις που του χαρίζουν την ευτυχία, τον χρόνο που του έχει φερθεί τόσο καλά αλλά και για τον γιο του.
Στην Ιταλία, από όπου ήρθε το φορμάτ για τη σειρά, Ο Γιατρός ολοκληρώθηκε σε 3 κύκλους των 12 επεισοδίων. Θα συνεχιστεί κι εδώ για δεύτερη σεζόν;
Έχω μια αισιοδοξία, αλλά δεν ξέρω κάτι παραπάνω. Αν με το καλό συνεχιστεί, εγώ θα είμαι εκεί.
Είναι σύμπτωση με τον φετινό σου τηλεοπτικό ρόλο που ο 18χρονος γιος σου, Γιώργος, σπουδάζει Ιατρική;
Πράγματι, ο Γιώργος σπουδάζει Ιατρική στο Humanitas University στο Μιλάνο. Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένος.
Δεν του πέρασε από το μυαλό να γίνει ηθοποιός;
Ο Γιώργος έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι με γιατρούς. Ο παππούς του ήταν γιατρός, η θεία του επίσης, ψυχίατροι και οι δύο, και η γιαγιά του μικροβιολόγος.
Αν ήσουν ξανά 18 χρόνων, θα έκανες κάτι διαφορετικά;
Δεν νομίζω. Και το γεγονός ότι σου απαντώ χωρίς να το σκεφτώ μου δημιουργεί ένα θετικό συναίσθημα. Δεν ξέρω αν θα έπαιρνα την απόφαση να φύγω στο εξωτερικό, αλλά και πάλι
όχι… Ξέρεις, ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι Το παράπονο του Δημήτρη Παπαδημητρίου που τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Και λέει κάπου «άλλα είναι εκείνα που αγαπώ/γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα». Κάποια μέρα είπα στον Δημήτρη ότι για μένα δεν ισχύει αυτό. Αισθάνομαι ότι πήγα κοντά σε αυτό που ήθελα να κάνω, και είμαι κοντά σε αυτό που θέλω να είμαι. Και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά κάποια στιγμή ή έρθει μια αποτυχία, η συνολική μου πορεία είναι πολύ κοντά σε αυτό που ονειρεύτηκα παιδί. Οπότε λέω στον εαυτό μου «ΟΚ, είσαι ήδη πολύ τυχερός».
Είσαι ταγμένος στους φίλους σου, έχεις φίλους χρόνων και σταθερούς. Η φιλία μετράει περισσότερο από τον έρωτα;
Άλλο πράγμα το ένα και άλλο το άλλο. Γενικά πιστεύω ότι ένας πολύ κεντρικός άξονας της ζωής μας είναι οι σχέσεις που δημιουργούμε, οι συναισθηματικές, οι οικογενειακές, οι φιλικές, οι επαγγελματικές. Οι σχέσεις αποτελούν τον πιο κεντρικό παράγοντα της ευτυχίας μου.
Θεωρείς ότι ο ναρκισσισμός είναι απαραίτητος για έναν ηθοποιό;
Είναι παρεξηγημένο αυτό. Ο ναρκισσισμός μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε κουτές επιλογές. Το να έχεις πίστη στον εαυτό σου, ότι αξίζει να βγεις σε μια σκηνή και να έρθουν άνθρωποι να πληρώσουν χρήματα για να δουν εσένα και τους συνεργάτες σου, αυτό μπορεί να έχει μια καλώς εννοούμενη έπαρση. Ο υπερβολικός ναρκισσισμός και ένα συνεχές κοίταγμα προς τα μέσα συνήθως δημιουργεί πρόβλημα στον καθέναν.
Είσαι 53 ετών και ο χρόνος φαίνεται ότι έχει σταθεί σύμμαχός σου. Πώς το έχεις καταφέρει;
Δεν ξέρω αν εννοείς εξωτερικά, γι’ αυτό την ευθύνη έχουν μόνο τα γονίδια. Εσωτερικά, που είναι και το σημαντικό, ο χρόνος σού φέρεται καλά όταν έχεις κι εσύ φερθεί καλά στον εαυτό σου, τον έχεις αγαπήσει, τον έχεις καταλάβει, τον έχεις βοηθήσει να είναι καλός με τους άλλους ανθρώπους.
Πιστεύεις στο τυχαίο του έρωτα;
Πιστεύω στους ανθρώπους που έχουν τη συναισθηματική ευφυΐα να πάρουν από τη ζωή το καλύτερο πράγμα που μπορεί να τους δώσει τη δεδομένη στιγμή.
Νιώθεις πως τα έχεις καταφέρει σε αυτό το κομμάτι;
Ναι. Βασικά δουλεύω τη συναισθηματική μου νοημοσύνη. Είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη και ευτυχώς που είναι έτσι, γιατί καθώς μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε, κατανοούμε και προχωράμε. Από τη φύση μου έχω την τάση να βλέπω το καλό, να το παρατηρώ. Οπότε πολύ συχνά αυτό είναι εκείνο που λαμβάνω, το καλό.
Διαβάστε τη συνέχεια στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα
