Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιώργο Πράσινο παραχώρησε η Λυδία Φωτοπούλου κάνοντας μία αναδρομή στα παιδικά της χρόνια, στη θεατρική της πορεία ενώ προχώρησε και σε μία σπάνια αναφορά στην προσωπική της ζωή.
Το θέατρο μπήκε ξαφνικά στη ζωή της, μπήκε στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και στη συνέχεια γνώρισε τον Ανδρέα Βουτσινά που αποτέλεσε μέντορα για εκείνη.
Ποιος σε βοήθησε, Λυδία;
Μπήκα στη Δραματική του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και με το που την τελείωσα, η πρώτη μου μεγάλη τύχη ήταν όταν με επέλεξε ο Ανδρέας Βουτσινάς. Κοντά του πέρασα μια δεύτερη –πραγματική– σχολή. Ο Ανδρέας ήταν δάσκαλος ηθοποιών. Σου έλεγε « αυτό το σημείο της ζωής σου είναι μια “άγκυρα” για αυτό τον ρόλο». Έτσι, έμαθα να δουλεύω και μόνη μου. Αργότερα συνεργάστηκα με τον Δημήτρη Μαυρίκιο, αυτό τον μάγο της σκηνοθεσίας. Είχα δει 15 φορές τα Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα που είχε κάνει, πριν καν δουλέψουμε μαζί. Δεν πίστευα τι μαγεία μπορούσε να δημιουργήσει επί σκηνής. Ξέρει να χειρίζεται αριστουργηματικά τον ήχο, τη μουσική, την εικόνα.
Ως εργαζόμενη στο ΚΘΒΕ πώς έβλεπες την καλλιτεχνική κίνηση στην πρωτεύουσα με θιασάρχες-σούπερ σταρ;
Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου ως πρωταγωνίστρια ή ντίβα. Ποτέ δεν με έβαλα μπροστά. Μου προκαλούσε ντροπή ο εαυτός μου. Αισθανόμουν καλυμμένη πίσω από τον ρόλο. Εκείνη την περίο- δο μου είχε τηλεφωνήσει ένας μεγάλος θεατρικός παραγωγός, δεν θυμάμαι αν ήταν ο Γιώργος Λεμπέσης ή ο Βαγγέλης Λιβαδάς, και μου είχε πει « έλα εδώ, θα είναι το όνομά σου στη μαρκίζα» και του απάντησα « δεν μπορώ, δουλεύω στο Κρατικό». Δεν μου ερχόταν να κάνω αυτό το βήμα.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Ο δικός μου πατέρας ήταν μηχανικός. Είχε χηρέψει και είχε μια κόρη ήδη μεγάλη –19 χρόνων– όταν παντρεύτηκε τη μαμά μου, την ήξερε από παιδί. Οι γονείς μου είχαν 16 χρόνια διαφορά. Όταν γεννήθηκα, πήγαμε να ζήσουμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη – η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά, φρόντιζε το σπίτι και εμάς. Την αδελφή μου την είχα σαν δεύτερη μαμά μου. Ήμουν 14 όταν η μαμά μου αρρώστησε και πέθανε. Μαζί με τον μπαμπά μου κατεβήκαμε στην Αθήνα, όπου εδώ ήταν τα αδέλφια του, όπως και η αδελφή μου, που είχε ήδη παντρευτεί.
Είχες παντρευτεί με τον ηθοποιό Δημήτρη Καρέλλη.
Και έχω έναν υπέροχο γιο, τον Κωνσταντίνο. Όταν ο γιος μας ήταν 6 χρόνων, χωρίσαμε. Ο Κωνσταντίνος είναι 43, του αρέσει να βλέπει θέατρο και να διαβάζει, αλλά δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με αυτό. Ούτε τον είχα στα καμαρίνια. Είναι καθηγητής Πανεπιστημίου με ειδικότητα στην Κινεζική Πολιτική, στο Λονδίνο και το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Και τώρα μαζί με τη γυναίκα του απέκτησαν τη μΙκρή Λυδία.
Υπάρχει χώρος για συντροφικότητα;
Δεν αποζητώ τη συντροφικότητα γιατί με συντροφεύουν πολύ οι φίλοι, οι συνεργάτες και η οικογένειά μου. Νομίζω πως ο έρωτας ανήκει σε πιο νεαρές ηλικίες. Τώρα, αν χτυπήσει την πόρτα, θα δούμε. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που ακούν εύκολα την πόρτα να χτυπάει. (Γελάει).
