Ο Κώστας Αποστολάκης ήταν καλεσμένος στο Καλύτερα αργά και εξήγησε γιατί δεν θέλει να μιλάει για το παρελθόν αλλά και για τη μεταστροφή του σε μια ζωή κοντά στον Θεό.
«Το παρελθόν θλίβει. Μπορούμε να μιλάμε για ό,τι δεν μας θλίβει.
Έβλεπα μια αναφορά του Αγίου Σωφρονίου που έλεγε ότι η πνευματική σου κατάσταση φαίνεται από το πώς φέρεσαι στους ανθρώπους.
Η ευγένεια είναι ναρκισσισμός που είναι πάνω από την ηθική.
Υπάρχει μία γραμμή που από δω είναι δράμα κι από δω κωμωδία. Έτσι και στη δική μου ζωή. Το 2002 βρήκα ένα χαρτάκι και πήγα πρώτη φορά στο Άγιο Όρος.
Ήμουν σε μια παράσταση που δεν ήθελα να παίζω και επειδή μου είχαν συμβεί 2-3 πράγματα και αυτό ήταν το 4ο και είπα θα σταματήσω το θέατρο. Πήγα στη μηχανή μου και παραλίγο να γλιστρήσω σε ένα χαρτάκι που είχε ένα ποίημα του Λάμπρου Κανελλόπουλου.
Ξέρεις από πόσες φάσεις πρέπει να περάσουμε μέχρι να αλλάξουμε;
Είμαι ίδια μάρκα και πολύ μάρκα!
Είμαστε σταλμένοι σε δύο φυλακές που δεν θα φύγουμε, το κορμί μας και τον πλανήτη. Μένεις μέχρι να εκτίσεις την ποινή σου.
Ήμουν παραπλανητής, γητευτής, θα με ονομάσω μέγα διαφθορέα. Τραβούσα κι άλλους σε αυτόν τον δρόμο. Ήταν προϊόντα εξυπηρέτησης. Δεν το ήθελα.
Δεν είμαι έμπειρος Χριστιανός. Είναι πολύ σημαντικά τα Μυστήρια. Εξομολογούμαι όσο συχνά το έχω ανάγκη. Η εξομολόγηση είναι μεγάλη ψυχοθεραπεία».
«Είπα ότι προτιμώ να είμαι ερωτευμένος με τον Ιησού Χριστό και παρεξηγήθηκα. Δεν είπα ότι είμαι. Δεν είμαι επειδή δεν τηρώ το Ευαγγέλιο. Είναι θείος έρωτας. Το έχω νιώσει κάποια στιγμή και μου φεύγει γιατί δεν είμαστε σταθεροί. Είναι κάτι πολύ ανθρώπινο. Έχει μεγάλη υγεία αυτός ο έρωτας γιατί δεν θα προδοθείς και δεν έχει ημερομηνία λήξης. Κάθε έρωτας σε αυτή τη Γη είναι με ημερομηνία λήξης» ανέφερε.
«Δεν μπορώ να κάνω πλάκα με τη φωνή μου. Δεν την είχα πάντα. Η φωνή μου δημιουργήθηκε με πολλή νύχτα, πολλή κατάπτωση, πολύ ποτό. Έτσι φτιάχτηκε. Η παλιά ήταν λίγο καλύτερη, λίγο πιο καθαρή».
