Στο planbemag.gr και τη δημοσιογράφο Μαρία Λυσάνδρου παραχώρησε συνέντευξη ο Μιχάλης Σαράντης και αναφέρθηκε στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή αλλά και το πώς είναι να βιώνει την πατρότητα.
Μεγάλωσες σε μια οικογένεια με τρεις αδελφές, τώρα μεγαλώνεις μια κόρη… Για πες, λοιπόν: Ποιο είναι το βασικότερο πράγμα που έχεις καταλάβει για τις γυναίκες;
Δεν έχω απάντηση! Δεν είμαι σίγουρος ότι οι συμπεριφορές μεταξύ ενός κοριτσιού και ενός αγοριού διαφέρουν τόσο, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες· βλέποντας τη μικρή, νομίζω ότι ο τρόπος που λειτουργεί θα μπορούσε να είναι και ενός αγοριού. Ήταν πολύ μεγάλη τύχη το ότι μεγάλωσα με πολλές γυναίκες – τόσο μοναδικές, μάχιμες, δυναμικές, που πάντα αποζητούσαν το δίκαιο και για τους άλλους, και απέναντί τους. Και η μάνα μου ήταν έντονη προσωπικότητα, και η γιαγιά μου. Τώρα πάει αλλού η κουβέντα, αλλά αν δεν έχεις δει τη σειρά “Adolesence”, δες την Τώρα!
Βλέπεις πώς όλοι, ουσιαστικά, είμαστε δέσμιοι της συμπεριφοράς άλλων ανθρώπων, οι οποίες φαινομενικά δεν έχουν και τρομερή σημασία. Είμαστε όλοι γεμάτοι «ακίδες», ενοχές, ναρκισσισμούς, εγωισμούς… Όμως τα μάτια ενός παιδιού, που τα βλέπω τώρα στην κόρη μου, αλλά έχουν υπάρξει και δικά μου, και δικά σου, τα λένε όλα πεντακάθαρα – μετά αρχίζουν και βρωμίζουν…
Αυτό που λένε, ότι οι ηθοποιοί διατηρούν την παιδικότητά τους, είναι μια μπούρδα. Τη διατηρούν μεν, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Η διατήρηση της παιδικότητας δεν είναι προνόμιο των καλλιτεχνών! Είναι ένας τρόπος να ανατροφοδοτείσαι, να μπαίνεις στα πράγματα φρέσκα και αθώα. Αν πας προς τα εκεί, όποια δουλειά κι αν κάνεις, επικοινωνείς με τους ανθρώπους πιο καθαρά. Κι εμένα αυτό με συγκινεί πολύ. Τα κορίτσια της οικογένειάς μου, λοιπόν, πάντα είχαν καθαρά και θαρραλέα μάτια. Το βλέμμα τους ήταν έντονο – και πονεμένο, και άφοβο και πωρωμένο, και χαρούμενο, και μελαγχολικό… Όλα μαζί!
Νομίζω ότι αυτή η διάδραση με τα κορίτσια στην οικογένειά σου ίσως να έπαιξε ρόλο στο ότι είσαι τόσο ευαίσθητος…
Μπορεί! Μπορεί να φταίει αυτό, μπορεί να φταίει η ίδια η δουλειά, μπορεί να φταίει η καταβύθιση σε κείμενα, μπορεί να φταίνε οι φίλοι μου που έπαιξαν τεράστιο ρόλο, οι εμπειρίες μου, οι απώλειές μου… Η ευαισθησία συντηρείται, δεν είναι κεκτημένη. Ιδίως στη δουλειά. Είμαστε μεν επαγγελματίες, αλλά σε κάθε νέα δουλειά πρέπει να μπαίνουμε «λευκοί».
