Στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο παραχώρησε συνέντευξη ο Νίκος Συρίγος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον έρωτα αλλά και τη σχέση του με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
Στο blog σου έχεις γράψει: «Στους ανθρώπους μπορείς να ερωτευτείς και χωρίς να αναπαραχθείς. Να ερωτευτείς για τον έρωτα. Ή για το γαμώτο. Κι ας έχει γίνει πια πολύ δύσκολη πίστα ο έρωτας. Ο πραγματικός. Όχι αυτός που πουλάνε. Να ξέρεις κάτι. Δεν θέλει πολλά για να ερωτευτείς. Αρκεί μια ματιά και μια μυρωδιά. Μεγάλο πράγμα η μυρωδιά». Ερωτεύεσαι πρώτα με την όσφρηση;
Ερωτεύεσαι πρώτα το βλέμμα. Από εκεί ξεκινάει ο έρωτας για μένα και στη συνέχεια ακολουθεί η μυρωδιά. Ξέρεις, όταν μυρίζεις τον άλλο δεν έχει να κάνει με το τι άρωμα φοράει. Είναι η μυρωδιά που εκπέμπει το σώμα του, νομίζω ότι εκεί ο Θεός έχει κάνει το θαύμα του. Για να καταλάβεις πότε ερωτεύεσαι πραγματικά, είναι όταν δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τη μυρωδιά του άλλου. Ο έρωτας είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος, δεν θα τον ανακαλύψουμε ποτέ. Είναι όμως η κινητήρια δύναμη για να βγάλεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Βέβαια οι μεγαλύτερες επιτυχίες στο ελληνικό τραγούδι έχουν γραφτεί από ανθρώπους που έχουν φάει τα μούτρα τους. Όπως έχω γράψει σε ένα κείμενό μου, «ο έρωτας δεν πρέπει να έχει τέλος, να έχει μόνο αρχή πάντα». Γιατί στο τέλος αρχίζεις αυτόν που αποθέωνες να τον βρίζεις. Όμως κι αυτό είναι μέρος του έρωτα.
Έχεις υπάρξει θύμα απιστίας;
Αν έχει συμβεί, μάλλον δεν θα το ήξερα. Δεν μου έχει τύχει ή δεν το έχω μάθει. Και δεν θέλω να το μάθω. Κοίταξε, οι Σκορπιοί δεν συγχωρούμε εύκολα. Πάντως αν προκύψει, θα δω πώς θα το αντιμετωπίσω. Ελπίζω με ψυχραιμία.
Σε μια παλιότερη ανάρτησή σου στο Instagram γράφεις: «Να τις σέβεσαι τις γυναίκες. Να τις κάνεις να νιώθουν μοναδικές, είτε είναι σχέση της μιας βραδιάς είτε της μιας ζωής. Και στις δύο πρέπει να φέρεσαι με τον ίδιο σεβασμό. (…) Και να είσαι ευγενής. Δεν έχω δει γυναίκα που να μην πεθαίνει για να της κρατήσεις το παλτό να το φορέσει. Και δυστυχώς δεν βλέπω πια πολλούς εκεί έξω που να το κάνουν».
Ναι, αυτά τα έχουμε ξεχάσει στις μέρες μας. Να ανοίξεις την πόρτα σε ένα κορίτσι, να του κρατήσεις το παλτό. Ξέρεις τι μου έγραψε μια τηλεθεάτρια; Της έκανε εντύπωση που είχε έρθει τις προάλλες μια καλεσμένη στο πλατό και περίμενα να καθίσει στον καναπέ πριν κάτσω εγώ. Έτσι θεωρώ ότι πρέπει να γίνει, είναι κανόνες καλής συμπεριφοράς και ευγένειας. «Ευτυχώς που κάποιος το κάνει για να μας δείξει ποιοι είναι οι σωστοί τρόποι» μου έγραψε η κοπελιά που το είδε από την τηλεόραση και χάρηκα. Είπα «δες, κάποιος προσέχει κάτι τόσο απλό». Δεν έχω τον ίδιο αξιακό κώδικα που έχουν άλλοι. Άλλες φορές στενοχωριέμαι, άλλες φορές χαίρομαι.
Επίσης, στην ίδια ανάρτησή σου γράφεις παρακάτω: «Να είσαι άρχοντας με τις γυναίκες. Να είσαι άρχοντας γενικά. Είτε έχεις στην τσέπη σου 10 είτε 10.000 ευρώ. Δεν είναι θέμα χρημάτων το να είσαι άρχοντας. Έχω δει πολλούς φραγκάτους να είναι γύφτοι στη συμπεριφορά τους».
Ακριβώς, είτε έχεις 1 ευρώ στην τσέπη σου είτε 500, να είσαι άρχοντας. Να μη σκεφτείς αν θα τα χαλάσεις. Να κάνεις το κορίτσι να αισθάνεται βασίλισσα με τα λίγα ή τα πολλά. Και γενικά και με τους φίλους σου. Να μην είσαι μίζερος και «βάζουμε ρεφενέ;» και «οχ, δεν έχω τώρα!». Άμα συνοδεύεις ένα κορίτσι, οφείλεις να πληρώσεις εσύ. Ακόμη και αν το κορίτσι είναι… πάμπλουτο.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη στα περίπτερα
