Για την τηλεόραση και το θέατρο μίλησε ο Σταύρος Τσουμάνης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τον μέσο πολίτη το τελευταίο διάστημα.
«Πριν αρχίσω να σπουδάζω στη δραματική σχολή δούλευα νύχτα ως σερβιτόρος, έπαιζα ποδόσφαιρο. Γενικά, είμαι ο τύπος του ανθρώπου που βαριέται γρήγορα και θέλει καινούργια πράγματα για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του. Πάντως, ακόμα κι έτσι, με ό,τι κι αν καταπιανόμουν, ήθελα να το κάνω καλά. Αυτό έγινε και με την υποκριτική. Μου πήρε ένα χρόνο σπουδών για να έρθει μέσα μου μια ωραία επιβεβαίωση πως εδώ ανήκω και εδώ θέλω να αφοσιωθώ. Δεν μπορώ, δηλαδή, να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από την Τέχνη.
Στον πλανήτη της «Αγρυπνίας» η βία γίνεται καθεστώς. Κι αυτό δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Το βλέπουμε συνεχώς και πρακτικά. Από το σκηνικό επίθεσης σε τρανς άτομα στη Θεσσαλονίκη, μέχρι αυτά που γράφονται social media. Αλλά βία δεν είναι και όταν η υπόθεση των Τεμπών παραμένει ατιμώρητη; Έμπαινα σε αυτό το τρένο για όλη μου τη ζωή – γιατί είμαι από τη Βέροια – και μούδιασα στη σκέψη της τραγωδίας που συνέβη εκεί πέρα αλλά και στο πως επιχειρείται η συγκάλυψη της. Βία δεν είναι και ότι πανηγυρίζουμε επειδή ένας βιαστής και μαστροπός τελικά τιμωρείται όπως του άξιζε; Βία δεν είναι να παλεύεις για το αυτονόητο; Βία δεν είναι να ξέρεις ότι υπάρχει μια γυναίκα εισαγγελέας εκεί έξω που υποστηρίζει ότι ένα 12χρονο κορίτσι εκδιδόταν με τη θέληση του; Μα είναι δυνατόν; Ακόμα δεν μπορώ να χωρέσω κάποια πράγματα στο κεφάλι μου. Έχουμε πρόβλημα σαν κοινωνία, σαν χώρα, κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Όλα είναι λάθος, όλα είναι βία.
Η τηλεόραση μπήκε στη ζωή μου εξίσου γρήγορα με το θέατρο. Για την ακρίβεια ήρθε σε μια φάση όπου δεν ήμουν πολύ ικανοποιημένος από το πώς πήγαιναν τα πράγματα και είχα αποφασίσει να φύγω και να δουλέψω σεζόν στη Μύκονο. Έφυγα πράγματι αλλά επέστρεψα σε ένα μήνα καθώς δέχθηκα πρόταση για μια σειρά στον Alpha, τον «Έρωτα μετά». Θυμάμαι πως πήρα τηλέφωνο μια καθηγήτρια μου για να ζητήσω τη γνώμη της. Εκείνη με ενθάρρυνε αμέσως. Μπαίνοντας, λοιπόν, στο χώρο της μυθοπλασίας ήμουν τυχερός γιατί βρέθηκα ανάμεσα σε πολύ καλούς συνεργάτες. Και φυσικά, αυτό με έχει βοηθήσει επαγγελματικά, αφού όλοι έχουν τηλεόραση στο σπίτι τους. Όμως, στο θέατρο και στο σινεμά δεν πάνε όλοι».
Για να διαβάσετε περισσότερα επισκεφθείτε το monopoli.gr
