Στο περιοδικό ΟΚ! που γιορτάζει τα 18 του χρόνια και τον Νίκο Γεωργιάδη μίλησε η Βίκυ Καγιά για την απόφασή της να σταματήσει από την τηλεόραση και την οικογένειά της.
Είσαι τόσο καλά αυτή την περίοδο όσο δείχνεις;
πολύ καλά, δόξα τω Θεώ. Ξαναβρήκα την ισορροπία μου. Ξαναβρήκα τη Βίκυ που είχα ξεχάσει. Στο μυαλό μου νόμιζα ότι αυτή η Βίκυ δεν υπήρχε πια. Πίστευα ότι η ήρεμη και χαλαρή Βίκυ είχε τελειώσει, θες λόγω συνθηκών, θες επειδή μεγαλώνουμε… Κι όμως, την ξαναβρήκα. Με κόπο. Με ειδική αγωγή βιταμινών για έξι ολόκληρους μήνες Πεταγόμουν στον ύπνο μου από το στρες. Κοιτούσα το ρολόι και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να πάω πουθενά. Η υγεία μας όμως και η οικογένειά μας είναι πάνω από όλα.
Ήταν τόσο μεγάλη η πίεση;
Φυσικά και ήταν. Θες με τη δουλειά, τα παιδιά, την καριέρα τη δική μου, την καριέρα του Ηλία (σ.σ. Κρασσά, του συζύγου της), είχαν πέσει πολλά πράγματα μαζί. Τώρα που αξιολογώ την κατάσταση και όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι δεν αξίζει. Πρέπει να προσθέτεις πράγματα στο καλάθι σου μέχρι εκεί που μπορείς να αντέξεις.
Ήταν μια γενναία απόφαση να πεις «τώρα εγώ θα κάνω ένα διάλειμμα».
Δεν ξέρω αν ήταν γενναία, ήταν σίγουρα απαραίτητη. Είχαν αρχίσει να βγαίνουν θέματα υγείας, ψυχοσωματικά. Είχα αναπτύξει περίεργες ταχυκαρδίες, υποτασικά επεισόδια σε βαθμό λιποθυμίας. Χωρίς παθολογικά αίτια. Αυτό το burnout, που λένε, διαπίστωσα ότι υπάρχει. Εκεί πρέπει να βάλουμε μόνοι μας τον κόφτη, να μην περνάμε την κόκκινη γραμμή. Θα μου πεις «και παλιά δεν δούλευες έτσι;». Φυσικά, αλλά δεν είχα κάνει οικογένεια, οπότε υπήρχαν στιγμές ξεκούρασης.
Είχες ενοχές απέναντι στα παιδιά σου;
Τέτοιες ενοχές δεν είχα ποτέ. Το έχω δουλέψει από μικρό παιδί αυτό με ψυχανάλυση. Το θεωρώ και λίγο ανούσιο συναίσθημα. Μου αρέσουν οι λύσεις. Σίγουρα μου έλειπε χρόνος με την οικογένειά μου.
Τι σε είχε οδηγήσει την πρώτη φορά στον ψυχαναλυτή;
Κάποια οικογενειακά θέματα υγείας. Αλλά και το μόντελινγκ. Ήμουν μόνη μου στο Παρίσι στα 18 μου χρόνια. Πηγαίνεις σε κάστινγκ και σου λένε «όχι, είσαι πολύ κοντή», «όχι, είσαι πολύ ψηλή», «όχι, σε θέλουμε αλλιώτικη». Ευτυχώς στο πρακτορείο Ford, όπου ανήκα, τότε υπήρχε ψυχολόγος, οπότε το είχα δει πιο ζεστά το θέμα.
Πας λοιπόν σε αυτό τον ειδικό και τι του λες;
Ότι μια αισθάνομαι ότι κάνω καλά τα πράγματα και την άλλη ότι δεν τα κάνω, μια φορά αισθάνομαι αρκετή και την άλλη όχι. Και μου λέει: «Μην ανησυχείς, όλοι έτσι αισθανόμαστε. Έλα να το συζητήσουμε». Έτσι ηρέμησα.
Όσο μεγαλώνεις, αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου;
Και τον αγαπώ περισσότερο και τον σέβομαι περισσότερο. Μπορεί αυτό το αίσθημα να υπήρχε και σε μικρότερες ηλικίες, που αγωνίζεσαι για τον εαυτό σου, διαβάζεις βιβλία, κάνεις ψυχανάλυση, ταξιδεύεις, αλλά ήταν λίγες οι φορές που τον σεβάστηκα. Ήξερα ότι έκανα λάθος και συνέχιζα να πηγαίνω με τον σταυρό στο χέρι, με την πίστη ότι θα το αλλάξω, θα το σώσω. Λάθος.
Το Shopping Star, φαντάζομαι, δεν το συγκαταλέγεις στα λάθη σου;
Καθόλου. Ήταν από τα αγαπημένα πράγματα που έχω κάνει. Το λάτρευα. Δεν έχω περάσει πιο ωραία στη ζωή μου. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία επτά χρόνων.
Τα gossip δημοσιεύματα που συνόδευαν πάντα την επαγγελματική σου πορεία τα αντιμετώπιζες επιδερμικά ή σε διαπερνούσαν;
Επιδερμικά. Η διασημότητα και τα αρνητικά σχόλια δεν ήρθαν στη ζωή μου ξαφνικά, με συνόδευαν από την ημέρα που ξεκίνησα. Είχα μάθει να ακούω και τα καλά και τα αρνητικά.
Το ψέμα όμως δεν σε επηρεάζει;
Δεν του δίνω σημασία γιατί είναι ψέμα. Όταν είσαι αυθεντικός και σταθερός άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει ο άλλος με μένος για να σε διαβάλει πριν προλάβεις να πεις την αλήθεια –αυτό είναι πολύ συχνό, είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και θα γίνεται όλο και χειρότερο–, εσύ μένεις πιστός στις αρχές σου και περιμένεις ότι κάποια στιγμή η αλήθεια θα λάμψει από μόνη της. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο απέναντι στην τοξικότητα. Ειδικά σε μένα έχουν έρθει έτσι τα πράγματα που η ζωή τα τακτοποιεί μόνη της στο τέλος.
Λες ότι διανύεις μια ευχάριστη περίοδο στη ζωή σου…
Και απαραίτητη, σ’ το λέω πάλι. Πολλοί άνθρωποι που εργάζονται σκληρά στα Μέσα και κάνουν αρκετά πράγματα μαζί βολεύονται και δεν θέλουν να σταματήσουν. Εγώ όμως όταν βολεύομαι εκνευρίζομαι. Θέλω να εφεύρω από την αρχή τον εαυτό μου. Να κάνω διαφορετικά πράγματα. Άρα προτιμώ να κάνω ένα βήμα πίσω για να αξιολογήσω τις συνεργασίες μου και τον εαυτό μου γιατί κι εγώ δεν είμαι τέλεια. Να δω τι έχω κάνει λάθος, να βρω την αρμονία στο σπίτι μου και στην προσωπική μου ζωή. Γιατί μέχρι τώρα όλη μου η μέρα ήταν ρυθμισμένη στο λεπτό, σαν να ήμουν ρομπότ. Δεν είμαι αυτό όμως. Είμαι ένας τρυφερός, ζεστός άνθρωπος που το σπίτι μου είναι όλη μου η ζωή.
Έπαιξε ρόλο στην απόφαση αυτή ο σύζυγός σου;
Ο Ηλίας δεν με έχει πιέσει ποτέ. Ίσα ίσα, όταν του ανακοίνωσα ότι αποφάσισα να κάνω ένα βήμα πίσω, με ρώτησε: «Γιατί, αφού όλα σου πάνε τόσο καλά στη δουλειά σου;». Και του είπα: «Είναι απαραίτητο και για εμάς και για μένα».
Τα παιδιά σας, η Μπιάνκα και ο Κάρολος, το ευχαριστιούνται, υποθέτω, πιο πολύ από όλους.
Δεν κατάλαβες… Καμιά φορά όταν με βλέπουν να ετοιμάζομαι γιατί έχω επαγγελματικό ραντεβού, μου λένε: «Μαμά, μήπως ξαναπάς στη δουλειά; Αυτά είναι τα ρούχα της δουλειάς!». (Γελάει.) Γιατί κανονικά είμαι έτσι όπως με βλέπεις τώρα. Σηκώνουν τα μικρά και το «κρασσέικο» φρύδι, σαν τον πατέρα τους, και τους λέω: «Όχι, θα πάω σε ένα ραντεβού και θα γυρίσω». Βλέπεις, μεγάλωσαν τώρα και έχουν αίσθηση του χρόνου, δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Πιο μικρά δεν καταλάβαιναν πόση ώρα έλειπα.
Ποιο θυμίζει περισσότερο εσένα στον χαρακτήρα;
Με τα παιδιά μας έχει γίνει κάτι μαγικό. Είναι συνδυασμός και των δύο. Αφού καμιά φορά κοιταζόμαστε με τον Ηλία και λέμε «τώρα πώς έγινε αυτό;». Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από τα παιδιά και την οικογένεια. Συγκινούμαι και μόνο που σ’ το λέω.
Ήσουν όμως από τις γυναίκες που πάντα ήθελαν να κάνουν οικογένεια;
Ναι, αλλά όχι όποτε το ήθελαν οι άλλοι. Στα 30 και κάτι με είχαν πείσει όλοι ότι πρέπει να κάνω παιδιά, γιατί περνάει ο καιρός, γιατί το βιολογικό ρολόι χτυπάει και όλα αυτά. Είχα αγχωθεί γιατί ενώ δεν το ήθελα τότε, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι έπρεπε να γίνει.
Φαντάζομαι ότι σε αυτή τη φάση δεν λείπει κάτι από τη ζωή σου.
Θα πέσει ο ουρανός να με πλακώσει. Δεν μετανιώνω για κάτι, έχω μόνο αγάπη για όλους, ακόμα και εκείνους που μου έκαναν πολύ κακό. Τους ευγνωμονώ όλους, δεν κρατάω αρνητικά συναισθήματα για κανέναν γιατί έτσι νιώθω ελεύθερη
