Και ξαφνικά για όλα τα δεινά αυτού του τόπου φταίνε οι ρεπόρτερ, οι «ελευθερατζήδες» του ρεπορτάζ, οι δημοσιογράφοι των 500 ευρώ που κάνουν την περισσότερη δουλειά νυχθημερόν για να έχουν ευχαριστημένους τους αρχισυντάκτες, τους παρουσιαστές τους, που πολλές φορές τους πιέζουν για ένα παραπάνω αποκλειστικό, τους επιβάλλουν να μην κάνουν δημόσιες σχέσεις, τους ρίχνουν στον «πόλεμο» του ρεπορτάζ για να φέρουν το καλύτερο και να το μοσχοπουλήσουν οι παρουσιαστές των εκπομπών τους.
Ευτυχώς εκείνοι που τους έριξαν την πέτρα του αναθέματος ήταν λίγοι, και αφού το έπαιξαν στην εκπομπή τους. Ναι, υπήρξαν παρουσιαστές που συμφώνησαν με το «δεν ντρέπεσαι του Νταλάρα», με το «λερώνετε την στιγμή» του Πάνου Βλάχου.
Και η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό, κύριοι.
Δεν φταίνε οι ρεπόρτερ για την κατρακύλα της τηλεόρασης, για τη φαιδρότητα και την ευκολία που κάποιοι άριστοι αυτού του τόπου κουνούν το δάχτυλο εκ του ασφαλούς σε δημοσιογράφους που τρέμουν για την επόμενη μέρα, για την κακή την μέρα που δεν θα κάτσει το «πέσιμο» και θα χαθεί το μεροκάματο, θα χρεωθεί η βάρδια και ο αρχισυντάκτης δεν θα έχει τι να παίξει.
Τα παιδιά που ο Νταλάρας έστησε στον τοίχο -τα «κοτόπουλα» όπως είπε- είναι δημοσιογράφοι με πτυχία, που ξέρουν τον Τσιτσάνη από τη Συνεφιασμένη Κυριακή και δεν ανήκουν σε παρεάκια και που αγωνιούν για το αύριο.
Αυτά τα «κοτόπουλα» ήταν εκεί όταν έκανε παρουσίαση του δίσκου του, ήταν εκεί στην συνεργασία του με τον Χρήστο Μάστορα -που διαφήμισε και πατατάκια- , αυτά τα παιδιά του πεντακοσάρικου ήταν στην πρεμιέρα του με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, που ο Νταλάρας ξέχασε πως είχε κάνει διαφήμιση όχι για λουκάνικα όπως ο Αργυρός αλλά για τράπεζα μια εποχή που οι τράπεζες έπαιρναν τα σπίτια όσων χρωστούσαν…
Αυτά τα παιδιά ήταν εκεί και τον στήριζαν όταν ο Πανούσης διερωτούνταν «πόσο Νταλάρας είσαι;» ή «δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα;», που και τα δυο τα άκουσα ακόμη και από εκείνους που τάχθηκαν υπέρ του σήμερα.
Επειδή έχετε κοντή μνήμη, λοιπόν, καλό θα είναι όχι να μετράτε τι λέτε αλλά κυρίως πώς αντιμετωπίζετε οι απανταχού άριστοι -παρουσιαστές, ηθοποιοί, τραγουδιστές, πολιτικοί και κάθε λογής καρύδι που έτυχε να σας γεννά και ο κόκορας- τα παιδιά του μεροκάματου.
Ο βολεμένος τον φτωχό δεν τον φοβάται, με ευκολία τον κάνει να ντρέπεται που δεν ανήκει στην elite, δεν ακούει Μπετόβεν, δεν ξυπνά στις 12 το μεσημέρι, δεν συχνάζει στο γνωστό καφέ της Βουκουρεστίου και δεν προσπερνά τη φουφού του καστανά για να μην καπνίσει το κασμιρένιο του σακάκι…
Είδα και κάτι δημοσιογράφους, που για μια τυρόπιτα κάνουν τεμενάδες στον «αφέντη», να ρίχνουν το ανάθεμα στους ρεπόρτερ, μπας και ο «αφέντης» τούς αφήσει να γλείψουν το πιάτο με το σουσάμι…
Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιον να λυπηθώ, τα παιδιά των 500 ευρώ ή όλους εκείνους που το μυαλό τους είναι θολό.
Αυτό που ξέρω είναι ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
