Έγραφα την προηγούμενη φορά ότι δε βλέπω τηλεόραση.
Ο διευθυντής του site μου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό: «Δες GNTM και πες μου πώς το συγκρίνεις με τις μεγάλες μέρες των μοντέλων παλιότερα».
Εδώ που τα λέμε, το είχα δει μερικές φορές αποσπασματικά.
Έχω μάθει να μην υποτιμώ κανένα τηλεοπτικό προϊόν και ειδικά αν αυτό το βλέπει πολύς κόσμος. Και το GNTM είναι στην κορυφή των τηλεθεάσεων μαζί με κάποια σήριαλ. Άρα δεν μπορείς να το σνομπάρεις. Άποψη μπορείς να έχεις.
Ήθελα να δω καταρχήν πέρα από την κριτική επιτροπή (γιατί αυτοί είναι η πραγματικοί πρωταγωνιστές του τηλεοπτικού ριάλιτι- γιατί ριάλιτι είναι ) την ποιότητα των κοριτσιών που συμμετέχουν.
Μπορούν κάποιες από αυτές να κάνουν καριέρα; Ας πάμε εδώ λοιπόν σε μια ιστορική παρένθεση.
Από τη Cindy Crawdford και την Έλενα Κουντουρά στην… Ειρήνη Καζαριάν
Τα μοντέλα έγιναν σταρ επιπέδου Χόλιγουντ σε παγκόσμια κλίμακα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως και τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ήταν η «συμμορία» που πρώτος την «οργάνωσε» ο φωτογράφος Peter Lindbergh, που πέθανε πρόσφατα. Ήταν η Cindy Crawford, η Linda Evangelista, η Christy Turlington, η Naomi Campbell, η Tatiana Patitz, η Claudia Schiffer και η πιτσιρίκα τότε Kate Moss.
Έγιναν σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς, ξεπέρασαν τους σταρ του Χόλιγουντ και άρχισαν να βγάζουν εκατομμύρια. Ήταν γυναίκες σύμβολα για τα όλα τα στυλ γυναικών. Από την juicy Cindy μέχρι το ξωτικό Evangelista. Οι δουλειές που έκαναν ήταν για τις μεγαλύτερες μπράντες του πλανήτη με τους μεγαλύτερους φωτογράφους.
Αυτό σήμαινε ότι είχαν τη υψηλότερη αισθητική που θα μπορούσες να βρεις εκείνη την εποχή- γυμνές, που δεν το φοβήθηκε καμία, ή ντυμένες.
Αυτό δημιούργησε ένα παγκόσμιο trend και η κάθε χώρα έψαχνε τις δικές της μοντέλες.
Τότε σε μια Ελλάδα που ζούσε πλούσια, που είχε μεγάλη παραγωγή ρούχων από πολλούς σχεδιαστές, από σπόνσορες μεγάλες εταιρείες που έβαζαν χρήματα στη μόδα, παρουσιάστηκε μια ομάδα κοριτσιών μέσα σε πέντε χρόνια που έγιναν κι αυτές «σταρ» σε ντόπια κλίμακα.
Αυτή που έκανε την μεγαλύτερη καριέρα είχε φύγει αμέσως , ήταν λίγο μεγαλύτερη, η Έλενα Κουντουρά. Από εκεί και πέρα η Βίκυ Κουλιανού έφερε νέα μεγέθη, εκτός ελληνικού γενετικού κώδικα, στο εγχώριο μόντελινγκ. Δίπλα της έσκασε η ελληνοποιημένη Φιλίπα Μάθιους που ήρθε για διακοπές και κόλλησε και μετά βγήκε η Τζένη Μπαλατσινού, η Δήμητρα Κωστάκη, το τεκνό ακόμα, Βίκυ Καγιά, η Μαρίνα Τσιντικίδου και από δίπλα η Ρέα Τουτουνζή, η Εύη Αδάμ και η Ιωάννα Σουλιώτη. Σόρρυ αν ξεχνάω κάποια, γιατί υπήρχαν κι άλλα κορίτσια.
Εκείνη την εποχή είχαν τη δημοσιότητα (και μάλλον την άξιζαν παραπάνω) από αυτή που έχουν σήμερα ως «σταρ» οι διάφοροι παίκτες των ριάλιτι- εδώ φτάσαμε! Ήταν η εποχή ήταν και τα λεφτά που υπήρχαν στον χώρο της μόδας.
Για να καταλάβετε, ο Κωστέτσος που «σκότωνε» τότε, έκανε επιδείξεις μόδας και έδινε 10-15 εκατ. δραχμές από σπόνσορες που έβρισκε για να ανέβουν στην πασαρέλα δίπλα στις δικιές μας η Cindy, η Linda και η Naomi.
Οι πασαρέλες σε επαρχιακές πόλεις, γίνονταν στις κεντρικές πλατείες και μάζευαν χιλιάδες κόσμου. Το κασέ για μια Ελληνίδα από τις παραπάνω, για μια επίδειξη, ήταν από 500 χιλιάδες μέχρι 1 εκατομμύριο δραχμές.
Βέβαια τα ευτράπελα ήταν πολλά. Όπως π.χ. στη Λαμία όπου αγροτικό αυτοκίνητο με ντουντούκες έκανε τον γύρο της πόλης και καλούσε τον κόσμο να πάει στην επίδειξη φωνάζοντας «σήμερα στη Λαμία ο Βασίλειος Κωστέτσος και τα κορίτσια του… Βίκυ Κουλιανού, Τζένη Μπαλατσινού, Μαρίνα Τσιντικίδου κ.ά.»
Αυτή η εποχή κράτησε 5-7 χρόνια. Οι πιο πολλές από τις μοντέλες τότε έβγαιναν από τα Καλλιστεία του ΑΝΤ1 που είχαν τεράστια λάμψη, ήταν από τα γεγονότα της χρονιάς- τώρα τα καλλιστεία κρατάνε 4 μήνες και λέγονται GNTM.
Μετά άρχισε η κάμψη των Ελλήνων σχεδιαστών μέχρι που έφτασε η κρίση και τα πράγματα ισοπεδώθηκαν.
Κανένα μοντέλο που βγήκε από την αρχική εκδοχή του GNTM στον ΑΝΤ1 (με επιτροπή Καγιά, Μπαλατσινού, Κοτέντο, Χριστόπουλο) είτε στη σημερινή εκδοχή που είναι πολύ πιο ριάλιτι, δεν έβγαλε μοντέλο να κάνει κάποια ενδιαφέρουσα καριέρα.
Και δεν φταίνε μόνο τα κορίτσια, φταίει η εποχή όπου το μόντελινγκ στην Ελλάδα απλά δεν υπάρχει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περσινή νικήτρια, που το καλύτερο που κατάφερε να κάνει είναι να… παίξει Ίψεν.
Μόντελινγκ δεν θα υπάρξει για πολύ καιρό ακόμα
Δεν υπάρχει μόντελινγκ στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει ανεπτυγμένη βιομηχανία μόδας.
Και μιας και μιλάμε για διαφορετικότητα, έχει φτάσει μία 40χρονη, διορθωμένη έντονα παντού, ύψους 1.59 και με περιφέρεια “πλατείας Ομονοίας” να είναι το κατ’ ουσίαν πιο διάσημο μοντέλο στον κόσμο. Η Kim Kardashian. Αν ένα στυλ έχει κοπιαριστεί, από το ντύσιμο, το μακιγιάζ σαν μάσκα γιαπωνέζικου θεάτρου μέχρι τις πλαστικές φάτσας και περιφέρειας, αυτό είναι δυστυχώς το δικό της. Δεν είναι της χαριτωμένης αδερφής της Kendall, δεν είναι των αδερφών Hadid ή της Kaia Gerber, οι οποίες προσπαθούν να κάνουν μια αναβίωση της ιστορικής συμμορίας που γράφαμε παραπάνω. Ούτε αυτές μπορούν.
Ένα μόνο μοντέλο έγινε σούπερ σταρ από μόνο του στο ενδιάμεσο διάστημα. Η Gisele Bundchen.
Οπότε, τι να πω εδώ στον Νίκο ότι είδα; Και τι χρησιμότητα έχει όταν μόντελινγκ δεν θα υπάρξει για πολύ καιρό ακόμα; Όλες θα βγάζουν, όσα χρήματα βγάζουν, από το Instagram ως influencers.
Αλλά και εκεί, κορίτσια που δεν είναι μοντέλα βγάζουν τα περισσότερα, όπως η Συνατσάκη και η Οικονομάκου. Για να καταλάβετε, για μια φωτογράφιση για κατάλογο ή e-shop με 30-40-50 φωτογραφίες σε μια μέρα, η αμοιβή είναι 100 ευρώ με το ζόρι.
Σε κτίρια δεν κρεμάσαμε κανένα μοντέλο!
Τώρα αν μιλήσω για το παιχνίδι, το βλέπω λίγο άγριο στην (ευάλωτη) φάση που είμαι.
Οι κριτές παίζουν σαφέστατα σκηνοθετημένο ρόλο και μπορεί ο καθένας κατά περίσταση να μετατραπεί από ανακριτής τρομοκρατών του FBI σε γλυκιά baby sitter. «Πες τι σκεφτόσουν, πώς το έκανες αυτό;»
Τι να σκεφτώ, ρε Ηλιάνα; Μην πέσω και σκοτωθώ από κει πάνω, μη με δαγκώσει κανά φίδι που το σιχαίνομαι, μη σκοτωθώ σαν καουμπόι από τον αφηνιασμένο μηχανικό ταύρο, ή να μην γκρεμοτσακιστώ από αυτή τη ρόδα που έμοιαζε με σκουριασμένο τροχό της τύχης.
Στα 25 χρόνια που έκανα περιοδικά πρέπει να έχω κάνει 5000 φωτογραφίσεις μόδας με ό,τι μοντέλο έχει περάσει από εδώ ή από το εξωτερικό. Σε κτίρια, σαν να είναι καθαριστές τζαμιών ουρανοξύστη, δεν κρεμάσαμε καμία.
Φιδάκια βάλαμε. Να πάρει πόζα κοπέλα πάνω σε ψεύτικο ταύρο που χοροπηδάει, δεν το φαντάστηκε κανένας από τους υπέροχους φωτογράφους που είχαμε. Είναι σαν να ψάχνουν κασκαντέρ, που να αναπληρώσει την Angelina Jolie σε σκηνές δράσης από το Tomb Raider μέχρι το Salt.
Η φίλη μου η Βίκυ, παρά τα πολλά αγγλικά που χρησιμοποιεί, είναι καλή. Είναι ταυτόχρονα η αυστηρή Γερμανίδα νταντά που και χαϊδεύει και τις “ρίχνει”.
Η Ηλιάνα βγαίνει πολύ όμορφη (η πιο όμορφη new entry στην ελληνική τηλεόραση) αν και μου φαίνεται ότι πήρε κάποια κιλά τελευταία – ευτυχώς σταμάτησε να λέει τελευταία “το ‘χω κάνει κι εγώ αυτό”. Και εγώ έχω κατέβει από βουνό με σκοινιά, έχω πέσει από αεροπλάνο, έχω κάνει ράφτινγκ σε μικρούς καταρράκτες αλλά μοντέλο δεν έγινα!
Ο Μπράτης, που είναι πολύ καλός σχεδιαστής, ξέρει τι λέει, αλλά, απλά λόγω ρόλου, μπορεί να μπει σε διάλογο και να τσακωθεί.
Ο Σκουλός ευτυχώς άσπρισε φέτος. Φαίνεται ότι του αρέσει πολύ, γίνεται κι αυτός υπερβολικός αλλά εντάξει, είπαμε, ρόλοι είναι αυτοί.
Αλλά θα το ήθελα λίγο πιο γλυκό κι αυτό γιατί έχουν επιλέξει ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ κορίτσια που δεν μπορούν να περάσουν ούτε απ’ έξω από την πόρτα πρακτορείου μοντέλων.
Τα μοντέλα έχουν και κάποιες βασικές προδιαγραφές: Ένα ύψος, ένα βάρος, μια φάτσα. Το διαφορετικό είναι επιτέλους στη μόδα πια, όπως η Winnie Harlow που έχει λεύκη, είναι όμως κουκλάρα και fashion icon.
Τώρα από τα κορίτσια, μου αρέσουν δύο. Μία είναι η Κάτια και σαν κοπέλα και σαν μοντέλο (αυτά τα δυο δεν συμπίπτουν πάντα. Πολλές άλλες πιο ωραίες κοπέλες δεν κάνουν για μοντέλα, ευτυχώς για εκείνες) αλλά και η Σουζάνα. Ωραίο κορίτσι, αλλά δεν ξέρω για μοντέλο, είναι η Κέισι.
Α, ξέχασα να πω. Υπάρχει μια κοπέλα η οποία διεσύρθη πέρσι από την κριτική επιτροπή και είναι μάλλον η μοναδική Ελληνίδα σήμερα που κάνει κανονική καριέρα μοντέλου. Η Ιωάννα Μπέλλα. Την πήραν και στο Λος Άντζελες, όπου είναι και η Σοφία Χαρμαντά.
Συμπέρασμα: Οι πιο πολλές από τις διαγωνιζόμενες δεν κάνουν για μοντέλα.
Τις διάλεξαν με ψυχολογικά κριτήρια. Τι βαβούρα ή τι κόντρες μπορούν να φτιάξουν. Και οι τέσσερις κριτές το ήξεραν καλά, αλλά έτσι έπρεπε να γίνουν για να φτάσουν το 30%. Αυτή που θα βγει θα μπορέσει να κάνει κάτι μόνο αν φύγει έξω, όπως θα έπρεπε να κάνει και ένα παιδί που ασχολείται με προγράμματα ηλεκτρονικών εγκεφάλων.
Το πάρτι του σόου μια χαρά κρατεί και κάνει τα νούμερα που θέλει το κανάλι και φέρνει λεφτά, τα κορίτσια είναι πολύ ψυλλιασμένα, το έχουν ξαναδεί το έργο, ξέρουν πού βρίσκονται και δεν πρέπει να γκρινιάζουν.
Πρέπει όμως να κόψουν την ελληνική κατινιά, όταν βγαίνουν μόνες τους και θάβουν τις άλλες στην κάμερα. Είναι γελοίο και ανήθικο.
Είπε κάποιος ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ή ως κωμωδία. Μπορεί. Αν μιλάμε όμως για μοντέλα που μπορούν να κάνουν καριέρα (!!!) και για κρίσεις, αυτό που βλέπω είναι φαρσοκωμωδία.
Ένα ριάλιτι είναι με ανακυκλώσιμα υλικά… Αναλώσιμους χαρακτήρες που ξέρουν και αυτές και οι γονείς τους ότι το μόνο που θα κερδίσουν είναι κάποια ανθρωποφαγία, κράξιμο, και μετά αναφορά στα sites ότι ζουν, κολυμπούν, ερωτεύονται και τρώνε χλιδάτα, κάπου… Και πολλούς ακόλουθους στο Instagram. Αυτά…
