Δεν έχω μάθει κάτι άλλο στη ζωή μου απ’ το να διαβάζω στην αρχή της και να δουλεύω, μετέπειτα… Κάποιες φορές έκανα και τα δύο ταυτόχρονα, αδέλφια μου και τώρα, 24 χρόνια μετά τον πρώτο μου, μισθό, ως σερβιτόρος μπορώ να σας πω με σιγουριά: Ποτέ μην παραμελείτε την υγεία και τη ζωή σας για χάρη των στόχων σας. Σημαδεύουμε κορυφές, όταν τις κατακτούμε συνεχίζουμε για ψηλότερες και, κάπου εκεί ξοδεύουμε μια ζωή σκαρφαλώνοντας…
Ο ώμος μου «βγήκε» πρώτη φορά το 2007 με πόνο που ούτε σε άνθρωπο που με μισεί θα επέτρεπα. Από τότε έμαθα παβλοφικά τον εαυτό μου να μην τεντώνεται στο κρεβάτι, να μη χορεύει άτσαλα για να ξεδώσει, να πέφτει σαν σακί για να μην στηριχτεί στο χέρι του και γενικά, να αντιμετωπίζει τα αθλήματα όπως οι «Ράδιο Αρβύλα» το να ολοκληρώσουν τη σεζόν μαζί με όλες τις υπόλοιπες εκπομπές. Πάντα έβαζα τη δουλειά, ως προτεραιότητα αφήνοντας τον χρόνο να περνά.
Αυτό που ξέχασα και σας παροτρύνω να μην αμελείτε κι εσείς, αδέλφια μου, είναι ότι οι στόχοι, τα όνειρα και η δουλειά είμαστε εμείς. Τίποτε δεν έχει νόημα, αν δεν έχουμε την υγεία μας και κανέναν στόχο δε μπορούμε να πετύχουμε, αν δεν είμαστε καλά για να τον χαρούμε.
Ξέρω ότι μαλακίες λέω και ότι από Δευτέρα θα «βουτήξω» πάλι στη δουλειά με ένα χέρι λιγότερο για να σας κάνω να περνάτε καλά και να ξεχνιέμαι κι εγώ. Είχα ανάγκη να σας γράψω τα παραπάνω, όμως κι ας μείνουν…
«Κουμπώνουμε» τραγουδάρα από Κίτρινα Ποδήλατα «Η Ζωή Σου Φωνάζει», λοιπόν και ξεκινάμε, αδέλφια μου…
ΑΝΑCKOΠΙCIC
«Απάλευτο Μεσημεράκι» Season 4, Episode 210: Ο Νίκος Μουτσινάς αφού απείλησε να μην επιστρέψει στην εκπομπή, αν δεν φτιάξουν τα αιρ-κοντίσιον του πλατώ, τώρα δεν την «παλεύει» με την ψύξη που «σκάει» πάνω του την ώρα της εκπομπής. Μακάρι να πάνε όλα καλά.
Η Άννα-Μαρία Βέλλη προτείνει εκπομπή με τον Τζέημς (τζάμπα τον ακολουθεί 2 βδομάδες τώρα, λες και θα του γράψει τα απομνημονεύματα;) Αν και πιστεύω ότι οι δυο τους, μαζί με τον Μπάρτζη θα ήταν οι ιδανικοί νέοι «Θαλασσόλυκοι». Όλα εγώ; Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δε μπορεί να συμβεί, γιατί «Οι Θαλασσόλυκοι» πρέπει να «εγκριθούν» απ’ το Dot, όπως και οι νέοι παρουσιαστές του Dot, σου λέει, γιατί οι προηγούμενοι πάνε να παρουσιάσουν εκπομπή στην ΕΡΤ που δε θα είναι το Dot. Καταλάβατε; Ούτε εγώ. Κατάλαβε, όμως, σίγουρα, ο Παύλος Γαλακτερός. Προχωράμε…
Ο Τζέημς απ’ την άλλη, θα δεχτεί να κάνει εκπομπή μόνο με τους δικούς του… «τερμς». Σίγουρα, ένας από αυτούς θα είναι η παραγωγή της εκπομπής να εκκενώνει τα σούπερ-μάρκετ δίπλα στα γυρίσματα σε περίπτωση που θέλει να ψωνίσει (είναι το χόμπι του), γιατί ο κόσμος του ζητά φωτογραφίες και του σπαν’ τα τερμς του. Το 2021 αρνούμαι ότι άκουσα τα επιχειρήματα της Βάνας Μπάρμπα εναντίον συγκεκριμένων γυναικών, ή τα σχόλια για τα κιλά της Έλενας Παπαρίζου και προχωρώ 🤦🏻♂️.
Ο Ατζούν βγάζει έναν ωραίο λόγο για τους δυο λαούς που δεν έχουν τίποτε να τους χωρίζει, παρά μόνο «μια θάλασσα που δε σημαίνει τίποτα» και θα σας πω την αμαρτία μου, ψάρωσα ότι όντως έχει καλή πρόθεση. Μαλακία ατάκα, λέω, για τη θάλασσα, αλλά μέσα από ένα δημοφιλές πρόγραμμα ίσως θέλει ο άνθρωπος να κάνει ένα καλό για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μετά, θυμήθηκα ότι ο Ατζούν Ιλιτζαλί είναι κολλητός του Ερντογάν και σκέφτηκα πως δεν θα έλεγε τίποτα που δε θα άρεσε στον φίλο του, γιατί εκεί έχει φαπ, όχι αστεία. Καλή πρόθεση και καλή προπαγάνδα: Ξεκινούν και τα δύο από «προ» και πάντα τα μπερδεύω. Έχετε το νου σας κι εσείς…
Σορβάιβο: Η Γυμνή Αλήθεια
Κι ανοίγω τηλεόραση και βλέπω τσίτσα τους Σορβάιβορζ-παίκτες-συνεταίρους Ατζούν. Κοιτάζω την ώρα, βλέπω το σήμα του ΣΚΑΪ πάνω δεξιά, ξανά την ώρα, ξανά το σήμα του σταθμού και όσο συνεχίζουν με πανελλήνια ηλιοθεραπεία, εγώ ήρεμα συνειδητοποιώ, αδέλφια μου:
Γεγονό 1ο: Τα νούμερα του Σορβάιβο έπεσαν από τότε που έφυγαν σημαντικοί παίχται-συνεργάται του Ατζούν.
Γεγονό 2ο: Το Σορβάιβο κάνει ακόμη νούμερα (μην τρελαίνεστε οι πσυχούλες συνάδελφοι). Όταν όλοι παλεύουμε για ένα 15%, το 21% του Σορβάιβο είναι υψηλό για τα δεδομένα και της ζώνης και του ΣΚΑΪ.
Γεγονό 3ο: Το πρώτο ορίτζιναλ Σορβάιβο, όπως έχει προβληθεί στην Αμερική διαρκεί αυστηρά 50 ημέρες (βέβαια στις 20 πρώτες σκευρώνουν απ’ την πείνα, δε ροδίζουν μαγουλάκι σαν του Ασημακόπουλου). Την ίδια διάρκεια είχαν και τα πρώτα Σορβάιβο στο ορθόδοξο Mega το 2003 και 2004 χωρίς Ατζούν. Φέτο, με μπόλικο Ατζούν και συμμετέχοντες που νιώθουν μάλλον πιο οικεία στον Άη Δομίνικο απ’ το σπίτι τους, το ριάλιτι επιβίωσης έχει διαρκέσει ήδη, πάνω από 150 ημέρες και προχωράμε…
Γεγονό 4ο: Όσο παράλογα οικεία κι αν νιώθουν οι συνεργάτες του Ατζούν που συνεχίζουν στο παιχνίδι, η παρατεταμένη παραμονή τους στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι φυσιολογική για τον οργανισμό και τον ψυχισμό τους, ούτε καν, ως κοινωνικό πείραμα. Θέλω να πω, ότι δε χρειάζεται παρά μόνο λογική για να κατανοήσεις πως κάθε επόμενη μέρα που περνά πλέον, οι άνθρωποι χρειάζονται ιατρική, διατροφική και ψυχολογική υποστήριξη – ασχέτως αν νιώθουν ότι τη χρειάζονται. Και τα χάμστερ νομίζουν ότι τρέχουν στη ρόδα με κάποιο προορισμό, μέχρι που το ξεχνούν και απλά …τρέχουν στη ρόδα.
Γεγονό +1: Να ξέρετε, ότι παγκοσμίως το Σορβάιβο θεωρείται παιχνίδι αρχικά στρατηγικής και έπειτα, αντοχής. Τόσο πολύ που δυνατοί σωματικά παίκτες κρύβονται στα αγωνίσματα για να μην τους ψηφίσουν οι άλλοι από την αρχή. Γι’ αυτό και στις εκδόσεις του ριάλιτι επιβίωσης παγκοσμίως έχουμε νικητές σχεδόν όλων των ηλικιών και όλων των κιλών και δυνατοτήτων. Δικό σου αυτό, Ντάφυ.
Αφού ειπώθηκαν αυτά, με το φτωχό μου – γεμάτο απ’ τη νάρκωση του χειρουργείου – μυαλό συμπεραίνω, αδέλφια μου:
Πως θέλανε οι παίχται να τους δει γυμνούς όλη η Ελλάδα μια που το έκαναν μπροστά στις κάμερες, χωρίς να ξέρουν τι και πώς θα μονταριστεί. Τό ‘θελαν, τό ‘καναν. Μπράβο των.
Πως δεν τους πίεσε κανείς να τσιτσιδωθούν, μια που κάποιοι το γυρόφερναν και μέρες μέσα από «στοιχήματα» που δεν τους κάθονταν. Προς τιμήν της Ελένης Χαμπέρη, όχι τόσο που δεν τσιτσιδώθηκε, αλλά που είχε «κότσια» μεγαλύτερα από εκείνους που τα έδειξαν να διαχωρίσει τη θέση της.
Πως μια χαρά βιντεοσκόπησε και μόνταρε η παραγωγή τα κωλαράκια.
Πως ακόμη μια χαρά προέβαλε ο ενημερωτικός ΣΚΑΪ στις 22:15 το βράδυ το Ιλιτζαλί του κάθε παίχτου, ακόμη και θολωμένο σαν το μυαλό εκείνου που το αποφάσισε.
Πως ακόμη κι αν τα παιδιά που «τα πέταξαν» στο πιάτο του βραδινού μας τό ‘θελαν και τό ‘καναν, η επίδραση της διάρκειας παραμονής σε μη φυσιολογικές για έναν άνθρωπο, συνθήκες με κάνει να αμφιβάλω για το κατά πόσο καταλάβαιναν το τι ένιωθαν πως ήθελαν, ή απλά ξέσπαγαν μετά από 5 μήνες σε μια παραλία.
Προς Θεού, αδέλφια μου, όλα τα παραπάνω δεν εκπορεύονται από κανενός είδους πουριτανισμό – μακριά από μένα αυτά. Ζήτω το γυμνό, αν το νιώθεις, αν το γουστάρεις, ή ακόμη κι αν θες να περάσεις ένα μήνυμα. Όχι όμως στο κουτουρού γυμνό, ή το γυμνό που προκύπτει από την πίεση της απομόνωσης. Η παραγωγή έπρεπε να προστατεύσει τα παιδιά και το κανάλι τους συνεργάτες και τον εαυτό του. Όχι για λόγους λογοκρισίας, αλλά για να έχουν φυλάξει και κάτι δικό τους, αυτά τα παιδιά επιστρέφοντας, ή όπως έγραψε κι ο φίλος μου, Βαγγέλης Γιαννόπουλος (@eVaN_GiAn στο Twitter) «Κρατήστε και κάτι και για τον γαμπρό»…
Οι Ίνφλουενσερζ με τα Τρία Φι
Ως φοιτητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήμουν λίγο παραπάνω μαλάκας. Έκανα την επανάστασή μου κι εγώ μετά τις Πανελλήνιες. Μόλις είχα αρχίσει να χάνω τα παραπανίσια κιλά, να πηγαίνω λίγο γυμναστήριο, να έχω κοπέλα και επιτέλους… να ακούνε τα μέτρια αστεία μου. Νιώθεις κάπως ότι σ’ το χρώσταγε η ζωή, ότι εκεί ήσουν και επιτέλους σε παρατήρησαν και τα κάνεις όλα με συσσωρευμένη φόρα – και χωρίς μέτρο.
Ήταν τότε στη Γραμματεία της Σχολής, ο Γιάννης, ο Δρόσος. Ένας εξαιρετικός επαγγελματίας που γούσταρε τη δουλειά του, ήταν πάντα γελαστός και ήξερε να κρατά αποστάσεις απ’ τους φοιτητές που δοκίμαζαν να εκμεταλλευτούν τη μικρή διαφορά ηλικίας που είχαν μαζί του. Φανταστείτε ότι παρέα κάναμε, αφού τέλειωσα τη Σχολή κι ακόμη κρατάμε επαφή, ως παράσημο απ’ τη φοιτητική ζωή στην Καλαμιώτου και στη Σταδίου 5 των Ε.Μ.Μ.Ε του Ε.Κ.Π.Α. Ο Γιάννης, λοιπόν, όποτε με έβλεπε να εκτροχιάζομαι έλεγε: «Μήτσο, πάλι κάνεις χαβαλέ, χωρίς αιτία…»
Αυτή η φράση εξακολουθεί να μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που ακούω νέα και προβεβλημένα παιδιά όπως την Χριστίνα Μπόμπα, την Έλενα Κρεμλίδου, την Ιωάννα Τούνη να δηλώνουν ως επάγγελμα: Ίνφλουενσερζ-Επιχειρηματίες, Δημιουργοί Περιεχομένου, ή Μπραντ Αμπάσαντορζ και Αούα #ξερωγώ. Μα, για να επηρεάσεις κάποιον να αγοράσει αυτό που φοράς και του πλασάρεις δεν πρέπει να σε θαυμάζει για κάποιο σου, επίτευγμα; Δεν πρέπει για κάποιο λόγο να σε «έχει ψηλά», ώστε να θέλει να τρώει αυτά που τρως, να ντύνεται, όπως εσύ, ή να ταξιδεύει εκεί που μπορεί να σε βρει; Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε έχουμε το μήνυμα (διαφήμιση), έχουμε τον δέκτη (φόλοουερ), μα δεν έχουμε πομπό… Εκτός αν ο πομπός ταυτίζεται με το μήνυμα και η Τούνη με το προϊόν που διαφημίζει. Χαβαλές χωρίς αιτία, δηλαδή, Γιάννη μου.
Όχι τίποτα, αλλά ακούν και τα παιδιά που δίνουν και Πανελλήνιες (ο Θεός να τις κάνει φέτος) διαβάζοντας πράγματα που η κάθε Τούνη, Κρεμλίδου και Μπόμπα δε χρειάστηκαν ποτέ για να ασκήσουν την επικερδή ασχολία που βάφτισαν «επάγγελμα». Θα μου πείτε, δεν έχουν τόσους ακολούθους στο Insta; Δεν αποτελούν αυτοί αγοραστικό κοινό, τόσο που κάποιοι από τους «ίνφλουενσερζ» να στήνουν και τις δικές τους εταιρείες ρούχων και προϊόντων; Δεν «κόβουν» τιμολόγια; Φυσικά, αλλά τι προσόντα χρειάζεσαι για να έχεις φόλοουερζ; Ομορφιά; Έξυπνο περιεχόμενο; Φίλτρα; Καλό φως (ρινγκ, ή όπως διάλα το λένε;) Ή μήπως, απλά, να είσαι επιτυχημένος στο ήδη υπάρχον επάγγελμά σου;
Τα λεφτά μου θα τα έβαζα στο τελευταίο, αδέλφια μου. Παλεύεις γι’ αυτό που θες, το ακολουθείς ως επάγγελμα, τα καταφέρνεις καλύτερα από όλους και τότε… «Επηρεάζεις» με το παράδειγμά σου. Και σ’ αυτό το παράδειγμα «κουμπώνεις» ρούχα, αξεσουάρ, φαγητά, συσκευές, καλλυντικά, πλαστικά σκατά, μαλλιαρά ανδρείκελα και ό,τι θες να προτείνεις σε όσους ΗΔΗ σε θαυμάζουν. Διαφορετικά, δεν είσαι τίποτε παραπάνω από μια βιτρίνα καταστήματος χαρακτηρίζοντας ως επάγγελμα ένα από τα προνόμια που συνοδεύουν την πρόσκαιρη φήμη σου και τη βιτρίνα, κατάστημα…
Ό,τι αποφέρει λεφτά δεν είναι επάγγελμα, ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός και ό,τι δηλώσεις, δεν είσαι. Τα όνειρα, η εξέλιξη, η προσφορά ακόμη και το ζόρι μέχρι να δοκιμάσουμε τα όριά μας για εμάς – όχι για το αφεντικό μας – ας είναι τα κριτήρια που θα κάνουν μια ασχολία, επάγγελμα, αδέλφια μου και όχι οι φόλοουερζ, τα φράγκα και η φιγούρα (τα 3 Φι). Αν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας κάτι παραπάνω από ένα like και χαβαλέ, χωρίς αιτία…
Κουιζάρα
Και φύγαμε για κουιζάρα:
Ποια πανελίστρια επιστρέφει στο παλιό της, πόστο; Ποια διαδίδει ότι επιστρέφει; Ποια θέλει να φύγει, αλλά δεν της κάνει κανείς πρόταση και ποια ανυπομονεί να τελειώσει η σεζόν για να γλιτώσει;
Κλείνοντας θα ήθελα να αφιερώσουμε τα σημερινά Fake News και 2 λεπτά απ’ τη σκέψη μας σε όλους, όσοι παρακολουθούν τηλεόραση, ακούν ραδιόφωνο, ή μας διαβάζουν απ’ το κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Θα περάσει, σας το υπόσχομαι και με χαρά θα σμίξουμε πάλι που λέει κι ο Χαρούλης. Αφιερωμένο…
