Γενέθλια είχε το περασμένο Σάββατο ο Giorgio Armani και το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» και η Αγάπη Σιώρα, ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής του, που τα είχε όλα!
Γεννήθηκε στη γραφική πόλη Πιασέντζα της Ιταλίας στις 11 Ιουλίου του 1934. Γιος του Ούγκο Αρμάνι, ενός δημοσίου υπαλλήλου και της ηθοποιού Μαρίας Ραϊμόντι, μεγάλωσε με τα δύο αδέλφια του, τον Σέρτζιο και η Ροζάνα.
«Η Πιασέντζα ήταν ένας μικρός κόσμος όπου ζούσαμε ειρηνικά και προστατευμένα. Οι αναμνήσεις από τον 19ο αιώνα, από τους παππούδες μας, όπως και η επαρχιακή ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών, είναι κάτι που κουβαλάω πάντα μαζί μου» θα πει για εκείνα τα χρόνια. Η παιδική του ηλικία συνέπεσε με την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και στιγματίστηκε από σκηνές σκληρότητας. Τμήμα της Πιασέντζας αλλά και του σπιτιού του καταστράφηκαν. Μάλιστα, όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος, στα 9 του χρόνια μαζί με κάποιους φίλους του βρήκαν μια τσάντα με μπαρούτι και η παιδική αφέλεια και περιέργεια τους οδήγησαν να παίξουν μαζί της. Όπως ήταν αναμενόμενο, η τσάντα εξερράγη, το σπίτι του σχεδόν καταστράφηκε και ο ίδιος ο Giorgio Armani κατέληξε με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο – εκεί πέρασε έξι εβδομάδες με τον κίνδυνο να επηρεαστεί η όρασή του, κάτι που τελικά κατάφερε να ξεπεράσει.
Το όνειρο της ιατρικής
Από μικρός ονειρευόταν να γίνει γιατρός. To 1957, ύστερα από τρία χρόνια σπουδών, άφησε την ιατρική σχολή στην οποία φοιτούσε στο Μιλάνο για να καταταγεί στον στρατό. Λόγω των σπουδών του, του ζητήθηκε να θητεύσει στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Βερόνας.
Ολοκληρώνοντας τη θητεία του εκεί συνειδητοποίησε ότι η θέα του αίματος δεν είναι κάτι που μπορούσε να αντέξει να βλέπει σε όλη του τη ζωή. Ξεκίνησε λοιπόν να εργάζεται στο εμπορικό κατάστημα La Rinascente στο Μιλάνο, όπου για επτά χρόνια πέρασε σχεδόν από όλα τα τμήματα και έτσι έμαθε τα πάντα για τη μόδα, τις πωλήσεις αλλά και τους νόμους του μάρκετινγκ. «Όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω, όλοι οι άντρες ντύνονταν με τον ίδιο τρόπο» θα δηλώσει αργότερα. Εργάστηκε σε διάφορους οίκους μόδας (Allegri, Bagutta, Hilton, Sicons, Montedoro) πριν αποφασίσει να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση.
Το 1964 γνώρισε τον διάσημο Ιταλό σχεδιαστή Nino Cerruti, με τον οποίο συνεργάστηκαν για εννέα χρόνια. «Όταν ο Cerruti έριξε μια στοίβα από δείγματα στο γραφείο, μου ζήτησε να διαλέξω τα αγαπημένα μου και εγώ ευτυχώς επέλεξα εκείνα που άρεσαν και σε εκείνον. Η ζωή μου ήταν μια χαρά τότε» είχε περιγράψει λίγο πριν κλείσει τα 40 του χρόνια, χωρίς μέχρι εκείνη την εποχή να έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι δικό του. Μια πραγματικότητα που ωστόσο δεν τον έκανε να συμβιβαστεί. «Τα 40 είναι η στιγμή που ξεκινάς να καταλαβαίνεις. Είναι η αρχή. Πάντα πίστευα ότι για να υλοποιήσεις αυτό που σκέφτεσαι χρειάζεται χρόνος και πειραματισμός» έχει δηλώσει.
Τα ανεκπλήρωτα όνειρα
«Κάποιες φορές πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να έχω ασχοληθεί με τη μόδα. Ίσως έπρεπε να έχω κάνει κάτι που θα μπορούσα να εκφράσω τον εαυτό μου περισσότερο, χωρίς περιορισμούς. Όπως ένας συγγραφέας που γράφει ό,τι σκέφτεται. Στον κόσμο της μόδας πρέπει να φτιάχνεις ρούχα που πουλάνε, για τα ΜΜΕ, για σένα. Δηλαδή όλα είναι μέρος μιας υποχρέωσης. Αλλά ένας συγγραφέας; Ένας καλλιτέχνης; Μπορεί να μη βγάζει λεφτά, αλλά κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Κοιτώντας πίσω στον χρόνο θα είχα λιγότερο φόβο για το ότι θα κάνω λάθος. Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό για να κάνεις ένα λάθος, οπότε είναι μια επιλογή που πρέπει να κάνεις πολλές φορές την ημέρα. Υπήρχαν φορές που ο φόβος με έκανε να χάσω χρόνο. Σαν νέος άντρας κάποια στιγμή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήμουν εμφανίσιμος και υπήρχε πιθανότητα να έχω τύχη σε αυτό» θα εξομολογηθεί προβάλλοντας το ανθρώπινο στοιχείο του
Ένα ελεύθερο πνεύμα
Πίσω από τον ισχυρό επιχειρηματία κρύβεται ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, που αναφέρεται σπάνια στην προσωπική του ζωή. Δεν κρύβει, όμως, ότι θέλει να τον αγαπούν και να τον αποδέχονται. «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αγάπη. Χρειάζομαι να έχω έναν άνθρωπο στον οποίο να βασίζομαι. Όχι στο κρεβάτι. Εννοώ μέσω μιας βαθιάς σύνδεσης. Η μητέρα μου σπάνια με αγκάλιαζε. Υπήρχε μια σεμνότητα στην οικογένειά μου. Ήταν διαφορετικοί καιροί. Οι σχέσεις που είχα στη ζωή μου δεν με άφησαν ποτέ γεμάτο πίκρα. Τελείωναν πάντα για τους σωστούς λόγους. Ίσως λόγω της ηλικίας μου αποτελούσα περισσότερο μια πατρική φιγούρα. ‘Η ίσως απλά ήταν ο ρόλος που εγώ αναζητούσα. Είχα γυναίκες στη ζωή μου και κάποιες φορές άντρες. Αν μιλάμε από σεξουαλικής άποψης, πρέπει να έχεις ελεύθερο μυαλό».
Τα παιδιά που δεν έκανε
Δεν κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, ωστόσο πιστεύει ότι αν το είχε αποφασίσει θα μεγάλωνε παιδιά με αξίες και αρχές. «Εύχομαι να είχα κάνει πολλά παιδιά. Πρώτα από όλα θα τους μάθαινα να σέβονται τους γύρω τους. Μπορεί κάποιος να γεννηθεί έξυπνος, πλούσιος, φτωχός, με καλή ή κακή αισθητική, αλλά απαιτώ να τους σέβονται. Και να είναι διακριτικοί. Έτσι πεθαίνει η χυδαιότητα» έχει πει σε συνεντεύξεις του ο «βασιλιάς της ιταλικής μόδας», που στις 11 Ιουλίου γίνεται 87 χρόνων. Και τα γιορτάζει παραμένοντας ενεργός στη μόδα, συνεχίζοντας να ντύνει τους μεγαλύτερους σταρ του πλανήτη και κάνοντας όνειρα για το μέλλον. Άλλωστε, όπως ο ίδιος έχει πει, «το να διατηρείσαι σε φόρμα απαιτεί προσπάθεια. Είναι το αντίδοτο της τεμπελιάς, την οποία μισώ περισσότερο από όλα. Και τελικά το αντίδοτο στο πέρασμα του χρόνου».
