Κωνσταντίνος Μενούνος: Ο ξάδελφος της Maria Menounos μιλά στο Znews για τη σοβαρή περιπέτεια με τον κορονοϊό και τον θάνατο της θείας του, Λίτσας

Μια σοβαρή περιπέτεια υγείας με τον κορονοίό πέρασε λίγο πριν από το Πάσχα ο ηθοποιός και χορογράφος Κωνσταντίνος Μενούνος και χρειάστηκε τόσο ο ίδιος όσο και οι δυο γονείς του να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο. Ο ξάδελφος της Maria Menounos μίλησε στο Znews για τις δύσκολες ώρες που έζησε στο νοσοκομείο, την επιστροφή του στο σπίτι μετά τη νοσηλεία του, αλλά και τη μεγάλη απώλεια που έζησε η οικογένειά του μετά τον θάνατο της θείας του -και μητέρας της Maria Menounos- Λίτσας που έσβησε μετά από  σκληρή «μάχη» με τον καρκίνο.

Λίγο πριν από το Πάσχα πέρασες και εσύ κορονοϊό και χρειάστηκε μάλιστα και να νοσηλευτείς στο νοσοκομείο. Πώς το βίωσες όλο αυτό;

Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές τις ζωής μου που όσο και αν δεν θέλω να θυμάμαι δυστυχώς ήταν τόσο σκληρές οι μέρες και οι ώρες που δεν περνούσαν… Δεν θα μπορέσω να τις ξεχάσω ποτέ διότι αφορούσαν και την οικογένεια μου, τη μητέρα μου και τον πατέρα μου που έπρεπε να φροντίσω και να μεριμνήσω για την εισαγωγή και νοσηλεία τους σε κάποιο νοσοκομείο επειδή νόσησαν πριν από μένα. Ακόμη είχα και να φροντίσω και τη γιαγιά μας, που έχουμε σπίτι και είναι 103 ετών, η οποία -ευτυχώς από θαύμα θα έλεγα-  δεν νόσησε παρόλο που ήταν σε ένα σπίτι με 3 άτομα που νοσούσαν.

Εγώ ξεκίνησα να έχω συμπτώματα και άρχισα να νοσώ με κορονοϊό. Μέρα με τη μέρα η κατάσταση μου γινόταν ολοένα και χειρότερη αλλά λόγω της όλης κατάστασης που υπήρχε σπίτι έπρεπε να αντέξω και έτσι φτάσαμε αισίως στη δωδέκατη μέρα, όπου το ευτύχημα ήταν ότι βγήκε  η μητέρα μου από το νοσοκομείο και ήρθε σπίτι. Έτσι μπόρεσα και νοσηλεύτηκα και εγώ, καθώς η κατάσταση της υγείας μου ήταν άσχημη και ο οργανισμός μου είχε εξαντληθεί. Το οξυγόνο μου άρχιζε να πέφτει επικίνδυνα. Είχα βάλει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή μου λόγω της όλης κατάστασης που περνούσε όλη η οικογένεια. Δεν γινόταν διαφορετικά γιατί όπως ξέρουμε όλοι τη συγκεκριμένη ίωση δυστυχώς την περνάς τελείως μόνος γιατί δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας σε αυτή την περίπτωση. Το μόνο που νιώθεις είναι τεράστια μοναξιά και απόγνωση.

Φοβήθηκες κατά τη διάρκεια της νοσηλείας;

Όχι ίσα ισά που ένιωσα μεγάλη ασφάλεια και λύτρωση αφού κατάφερα μετά από όλα αυτά που ανέφερα να νοσηλευτώ επιτέλους. Σε αυτήν την περίπτωση δεν πρέπει να αφήνουμε πολλά περιθώρια και να περνούν οι μέρες στο σπίτι,  αν βλέπουμε ότι η κατάσταση μένει στάσιμη ή δεν καλυτερεύει αλλά μόνο χειροτερεύει γιατί μετά φέρνουμε τον οργανισμό μας σε κίνδυνο και πολύ κοντά στο ενδεχόμενο διασωλήνωσης που είναι το τελευταίο στάδιο που μπορεί να φτάσει ο ασθενής και δεν ξέρεις αν θα έχει αίσιο τέλος. Αυτό το αναφέρω για τον κόσμο περισσότερο που δεν δίνει τη δέουσα σημασία και το θεωρεί ως κάτι συνηθισμένο, ως μια απλή ίωση που μπορεί να την περάσει μόνο στο σπίτι, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή του. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις έτσι.

Πώς ήταν η επιστροφή στο σπίτι και η επανένωση με την οικογένειά σου;

Κατ’ αρχάς ήταν μεγάλη η χαρά μου που ξεπέρασα όλο αυτό βλέποντας και το τελευταίο μοριακό τεστ (που είναι και το πιο έγκυρο για το αποτέλεσμά του) που μου έκαναν στο νοσοκομείο και ήταν αρνητικό! Μπαίνοντας στο σπίτι μου φάνηκε λες και μπήκα σε «παλάτι».  Μου φαίνονταν όλα πολύ περίεργα γύρω μου λόγω του ότι είχα την εικόνα του νοσοκομείου έντονα ακόμη στο μυαλό μου. Είναι κάτι που δεν είναι ευχάριστο για κανέναν άνθρωπο πιστεύω. Επίσης ένιωσα την αγάπη των δικών μου που είχαν επιστρέψει και οι δυο από το νοσοκομείο και ήμασταν ξανά όλοι μαζί χωρίς καμιά απώλεια.

Εκτός από την προσωπική σου περιπέτεια υγείας, πρόσφατα η οικογένεια είχε και μια μεγάλη απώλεια, τον χαμό της θείας σου Λίτσας και μητέρας της Μαρίας Μενούνος. Πώς βιώσατε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση;

Ναι όντως μέσα σε όλα αυτά, είχαμε και αυτό το γεγονός που μας στεναχώρησε πάρα πολύ. Είναι αυτό που λέμε  “σου έρχονται όλα μαζί”. Aυτό ακριβώς ζήσαμε οικογενειακώς κι εμείς. Σίγουρα γνωρίζαμε ότι ήταν μια δύσκολη κατάσταση, λόγω του τετάρτου βαθμού καρκίνου στο κεφάλι, που σε αυτές τις περιπτώσεις δεν δίνουν πολύ καιρό ζωής – το πολύ ένα χρόνο – και καταλαβαίναμε την κρισιμότητα της κατάστασης. Η μητέρα της Μαρίας μας έζησε 4 με 5 χρόνια από θαύμα και με την απεριόριστη αγάπη και τη φροντίδα που εισέπραττε καθημερινά από όλη την οικογένεια και ιδιαίτερα από τη Μαρία μας που ήταν συνεχώς στο προσκεφάλι της και της μιλούσε για να μπορεί να έχει και μέχρι τέλους την επικοινωνία της και να μην είναι σε κώμα δίχως να καταλαβαίνει τίποτα. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, αλλά καμιά φορά είναι αυτό που λέμε η στιγμή που συμβαίνει κάτι.

Αυτή η στιγμή που συνέβη η απώλεια ήταν δύσκολη για όλη την οικογένεια.  Ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζαμε ένα σοβαρό θέμα υγείας και δίναμε μεγάλο αγώνα ζωής, χωρίς να μπορούμε  να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλον τουλάχιστον για συμπαράσταση και μια ζεστή αγκαλιά. Είμαι όμως σίγουρος πως η θεία Λίτσα είναι καλά εκεί που πήγε και έχει μια θέση δίπλα στο Κύριο μας γιατί ήταν ένας Άγγελος, με καρδιά μικρού παιδιού, με αγνή ψυχή, δίνοντας πραγματική αγάπη σε όλους μας.

Έχεις επικοινωνήσει με τη Μαρία Μενούνος;

Προσπάθησα να επικοινωνήσω εκείνες τις ημέρες αλλά δεν ήταν εφικτό, μαθαίνοντας από συγγενείς ότι ήταν σε άσχημη κατάσταση και δεν ήθελε να μιλήσει με κανέναν. Ξέρετε αυτές οι στιγμές στην ουσία είναι στιγμές μοναξιάς που δεν υπάρχουν λόγια να πεις.

Τέλος, θέλω να σε πάω και σε ένα άλλο θέμα. Όλο αυτό το κομμάτι της πανδημίας έχει στοιχίσει επαγγελματικά και στον καλλιτεχνικό κόσμο που ανήκεις και εσύ. Πώς είναι τα πράγματα αυτήν την περίοδο. Ετοιμάζεις κάτι στο επαγγελματικό κομμάτι;

Επαγγελματικά ήταν και εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο δύσκολες περιόδους που περνάμε όλοι οι καλλιτέχνες σε κάθε τομέα. Δεν είναι μόνο το κομμάτι του βιοπορισμού, αλλά και το δημιουργικό κομμάτι, που για εμάς είναι το οξυγόνο μας και χωρίς αυτό η ζωή μας γίνεται μίζερη. Αυτό είναι κάτι που απεχθάνομαι, αλλά δυστυχώς με την όλη κατάσταση που επικρατεί μας το έχουν επιβάλει να υπάρχει στις ζωές μας.

Αισιοδοξώ και εύχομαι τα πράγματα να αλλάξουν σύντομα, αν και κάτι τέτοιο εισπράττω αυτό το διάστημα και ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει και ανοίγουν σιγά σιγά τα πράγματα στο θέατρο. Ευελπιστώ να έχουμε και ένα καλό φθινόπωρο και να συνεχίσουν ομαλά τα πράγματα και να έχουμε καλή πορεία. Γι’ αυτό και εγώ ετοιμάζομαι με τον υπόλοιπο θίασο για πρόβες σε έργο που θα ανέβει το φθινόπωρο με το καλό. Πρόκειται για ένα έργο που είχαμε ξεκινήσει και κάναμε πρόβες από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι αρχές φθινοπώρου του 2020. Λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα μας, όμως, σταματήσαμε λόγω των γεγονότων. Πιστεύω, όμως, ότι αυτήν τη φορά θα τα καταφέρουμε να το ανεβάσουμε επιτέλους! Η παράσταση λέγεται «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια» του Γιώργου Α. Χριστοδούλου σε σκηνοθεσία του Βασίλη Πλατάκη στο μικρό Broadway στο κέντρο της Αθήνας.

Ταυτόχρονα, τα τηλεοπτικά μαθήματα χορού που κάνω εδώ και τέσσερις συνεχόμενες τηλεοπτικές χρονιές συνεχίζονται με τη στήλη «Χορός από το σπίτι» από διάφορους τηλεοπτικούς σταθμούς που ο κόσμος έχει αγαπήσει.

Τέλος θα ήθελα από καρδιάς πραγματικά να ευχαριστήσω όλων αυτών τον κόσμο που όλο αυτό το δύσκολο διάστημα που πέρασα ήταν νοητά κοντά μου με τις συνεχείς προσευχές τους και τα λόγια αγάπης για “γρήγορη ανάρρωση” και “επιστροφή στο σπίτι μου με την οικογένειά μου”. Όπως επίσης όλους τους δημοσιογράφους, τηλεοπτικούς σταθμούς που αντιμετώπισαν τις δύσκολες πραγματικά στιγμές της ζωής μου με σεβασμό και απεριόριστο ενδιαφέρον όπου μέσα από αυτό περάσαμε μηνύματα ζωής στον κόσμο.