Γιατί μας έλκει τόσο το drama και η εγκατάλειψη;
Ψυχολογία

Γιατί μας έλκει τόσο το drama και η εγκατάλειψη;

Γιατί μας έλκει τόσο το drama και η εγκατάλειψη;

Το Ne me quitte pas από τον Jacques Brel, αλλά και το ρεφρέν του Μενιδιάτη ‘Όχι, όχι μην με παρατάς” έχουν μέσα τους το παράπονο και την απόγνωση που φέρνει ο χωρισμός και η εγκατάλειψη. Γιατί όμως πονάει τόσο ο χωρισμός και βγάζει από μέσα μας το δραματικό μας εαυτό, που είναι έτοιμος να κυλιστεί στα πάτωμα και να εκλιπαρήσει για μια επιστροφή στις μέρες της ερωτικής Εδέμ;

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο De Paul στο Σικάγο, αυτό που μας ενεργοποιεί ένας χωρισμός είναι το πονεμένο παιδί που κρύβουμε μέσα μας και νιώθει μόνο και ανήμπορο κάτω από το βάρος της γονικής εγκατάλειψης.

Στην παιδική ηλικία οι περισσότεροι βιώσαμε το αίσθημα του αποχωρισμού από τον γονέα και αυτός ο τρόμος και το κενό που φέρνει αυτή η απουσία, ενεργοποιείται κάθε φορά που κάποιος ακόμα και μη συνειδητά, μας φέρνει σ’ επαφή μ’ αυτή αποχώρηση.

Η αμφίθυμη μητέρα

Όλα ξεκινούν εξηγεί η ψυχαναλύτρια Φρίντα Τσαγκαράκη από την αμφίθυμη μητέρα.

Εννέα στις δέκα μητέρες έχουν ένα αίσθημα αμφιθυμίας απέναντι στα παιδιά. Τους συμβαίνει δηλαδή, το εξής παράδοξο: Αυτό που λατρεύουν περισσότερο, αυτό ακριβώς και τους πνίγει. Έτσι, συχνά σπρώχνουν τα παιδιά, που είναι κολλημένα πάνω τους, κάπως βίαια και αμέσως μετά τα ξανατραβάνε πάνω τους. Έτσι, όταν ο εραστής ή η ερωμένη, από την απόλυτη συνάφεια και το δέσιμο, μας τραβάει το ερωτικό χαλί, βιώνουμε την ίδια ακριβώς ταραχή.

Μεγάλες προσδοκίες

Ο ψυχολόγος Γιώργος Πιντέρης στο βιβλίο του “Συντροφικότητα και αυτονομία”, εξηγεί με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο, ότι στον έρωτα, το πρώτο πράγμα που πληγώνεται είναι οι προσδοκίες, ακόμα και εκείνες που φτιάξαμε ερήμην του άλλου.

Η Μαλβίνα έλεγε πριν ερωτευτείς το προσφιλές πρόσωπο, κοίτα αν σου κάνει, δηλαδή μην βιαστείς και ρίξεις πάνω του το κινηματογραφικό πανί και παίξεις τη ταινία που εσύ θέλεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να μπουν σε καταστάσεις για να διαψευσθούν και να πονέσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που συντηρούν “ευλαβικά” το δράμα τους και δεν αφήνουν τη ζωή να εξελιχθεί ομαλά. Τους φταίει πάντα ο “άλλος” και η εγκατάλειψη είναι ένα καλό άλλοθι, για όλα εκείνα που δεν βγήκαν στη ζωή τους.

Ανάλαβε την ευθύνη του εαυτού σου

Ψυχολόγοι, εγχειρίδια αυτοβοήθειας, άλλα και η κοινή λογική λένε: “Ανάλαβε την ευθύνη του εαυτού σου και προχώρα”. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτή τη δέσμευση. Τουτέστιν, φύγε από το δράμα σου, τη στιγμή που η ζωή σου παύει να ‘ναι λειτουργική. Χρησιμοποίησε τον ερωτικό πόνο σαν ασπίδα, αλλά και σαν έμπνευση για τέχνη, πιο δημιουργική δουλεία, ακόμα και πιο υγιείς σχέσεις στο μέλλον.

Αν μάθουμε τον βυθό που κουβαλάμε, έλεγε ο Φερνάντο Πεσσόα, τότε διασχιζόμαστε τα σκοτάδια μας με άλλη αποτελεσματικότητα. Καμιά φορά αρκεί απλά να κοιταχτούμε στον καθρέφτη με παραδοχή και να πούμε στη drama queen περσόνα μας, ότι αποφασίζουμε να βάλουμε τέλεια σ’ όλο αυτό, και να προχωρήσουμε.