Πίτσα, ένα πιάτο που αρέσει σε μικρούς και μεγάλους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η πίτσα που τρώμε σήμερα απέχει πολύ από την αυθεντική ιταλική. Στην πραγματικότητα η πίτσα έχει πολλές διαφορετικές παραλλαγές, ανάλογα με την περιοχή της Ιταλίας στην οποία θα την δοκιμάσετε. Για παράδειγμα, η ζύμη στη Ρώμη γίνεται με ελαιόλαδο, ώστε να μπορεί να είναι ελαστική και τελικά να γίνει πιο λεπτή. Στη Νάπολη από την άλλη, η ζύμη αποτελείται από μαγιά, αλεύρι, νερό και αλάτι, που κάνει τη βάση αφράτη. Σε αυτό το άρθρο θα διαβάσουμε την ιστορία της πασίγνωστης πίτσας από τη Νάπολη, την ταπεινή, αλλά και νόστιμη, Μαργαρίτα.
Το 1780 ανοίγει η πιτσαρία «Pizzeria di Pietro e basta così», και το όνομα της τα λέει όλα: «Η πιτσαρία του Pietro και αυτό είναι αρκετό». Ο Pietro Colicchio σερβίρει μόνο πίτσα, και θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις πρώτες πιτσαρίες της Νάπολης.
Στην συνέχεια την σκυτάλη της επιχείρησης ανέλαβε ο Ενρίκο Μπράντι, ο οποίος με τη σειρά του τη μεταβίβασε στην κόρη του Mαρία μελλοντική σύζυγο του Ραφαέλε Εσποζίτο (Raffaele Esposito). Το μαγαζί το οποίο βρίσκεται ακόμα και σήμερα σε ένα από τα καλύτερα σημεία της πόλης θα δημιουργήσει το δικό του θρύλο που παραδίδεται από γενιά σε γενιά: τη γέννηση της «Pizza Margherita». Πρόκειται για μια πίτσα που είναι, χωρίς υπερβολή, η πιο δημοφιλής στον κόσμο.
Είναι καλοκαίρι του 1889 και οι βασιλείς της Σαβοΐας βρίσκονται στη Νάπολη και συγκεκριμένα στο παλάτι του Καποντιμόντε. Όπως λέει ο θρύλος η Βασίλισσα Μαργαρίτα κουρασμένη από την γκουρμέ γαλλική κουζίνα του παλατιού, ζήτησε να δοκιμάσει «την περίφημη ναπολιτάνικη πίτσα». Έτσι, ένας υπάλληλος του παλατιού καλεί τον Ραφαέλε Εσποζίτο να φέρει τις κλασικές του πίτες.
Ο σεφ φτιάχνει τρία είδη πίτσας. Η πρώτη ήταν «λευκή», με ελαιόλαδο, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με cecenielle (είδος σαρδέλας) και η τρίτη με μοτσαρέλα και ντομάτα. Αυτή που διάλεξε η βασίλισσα και της έφερε στο μυαλό τα χρώματα της σημαίας της Σαβοΐας πέρασε στην ιστορία με το όνομά της φτιαγμένη με τρία πολύ απλά υλικά : μοτσαρέλα, βασιλικό και κόκκινη ντομάτα.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη πίτσα ήταν γνωστή στη Νάπολη πριν από το 1889. Ονομάστηκε «Μαργαρίτα» λόγω της διάταξης της σε σχήμα μαργαρίτας.
Όποια και αν είναι η αλήθεια, ο σεφ Ραφαέλε Εσποζίτο ξεκίνησε μια μακρόχρονη παράδοση της ναπολιτάνικης γαστρονομίας.
Η πίτσα «Μαργαρίτα» του 21ου αιώνα που βγαίνει από το φούρνο του «Brandi» εξακολουθεί να είναι εξαιρετική, ζουμερή, λαχταριστή, χρησιμοποιώντας τις πιο φρέσκες ντομάτες, μοτσαρέλα, βασιλικό από τα χωριά του Βεζούβιου και το καλύτερο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να δοκιμάζεις την πιο διάσημη πίτσα του κόσμου μία συνταγή 130 ετών, στο σημείο όπου γεννήθηκε σύμφωνα με δημοσίευμα στο Culinary Backstreets.
