Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Γιάννα Τερζή και αναφέρθηκε στην περιπέτεια υγείας της, πώς το ανακάλυψε και πώς το αντιμετώπισε.
«Όταν είσαι έτοιμος βοηθάει υπό την έννοια ότι επειδή είδα πόσο δύσκολη διαδικασία ήταν, ήθελα να το μοιραστώ με ανθρώπους που ζουν το ίδιο. Το να μοιράζεις αυτό καθ’ αυτό δεν είναι εύκολο, για αυτό και άργησα τρία χρόνια. Ήταν προοδευτικά σε σχέση με το πώς πήγα μετά την επέμβαση. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο. Η αποκατάσταση της επέμβασης ήταν πολύ δύσκολη και με έβαλε σε μια συνθήκη που δεν πίστευα ότι θα ζήσω. Ήμουν για αρκετό καιρό σε αμαξίδιο. Η επέμβαση πήγε πολύ καλά. Ήταν ένας όγκος στον νωτιαίο μυελό και αν αφαιρεθεί με επιτυχία είναι σπάνιο να μην σου αφήσει κάποιο πρόβλημα. Είχα κάποιες ενοχλήσεις στην πλάτη και νόμιζα ότι είχα θέμα στη μέση.
Ήμουν ένας άνθρωπος που ήθελε να χρησιμοποιεί πολύ το σώμα μου! Αισθάνεσαι ότι να ναι, σφίξιμο στις πατούσες, πόνο στη μέση. Έκανα μια μαγνητική και μετά στον θώρακα γιατί εκεί ήταν το πρόβλημα. Άρχισε μια τεράστια διαδικασία έρευνας γιατί κατάλαβα ότι μπορεί να βγω με κουσούρι μετά. Έβαλα λυτούς και δεμένους να μάθω ποιος άνθρωπος μπορεί να κάνει αυτή την δύσκολη επέμβαση και να βγω όσο καλύτερα γίνεται. Δεν ήταν πολλοί αυτούς που βρήκα. Εγώ έκανα ραντεβού με πολλούς ανθρώπους μέχρι να βρω τον γιατρό μου. Αυτό που έκανα ήταν ότι έκανα σχεδόν συνέντευξη. Τους έλεγα “πόσες φορές έχεις κάνει την εγχείρηση και με ποια επιτυχία”;».
«Ήμασταν μέσα στην καραντίνα, ήμουν 2-3 πριν από τα γενέθλιά μου και περίμενα τα αποτελέσματα τηλεφωνικά. Ήταν Σάββατο βράδυ και άκουγα τις λέξεις τη μία μετά την άλλη και νόμιζα ότι παθαίνω εγκεφαλικό. Στον πατέρα μου το είπα όταν πήγαν όλα καλά, μετά την επέμβαση. Την ημερομηνία της επέμβασης την απέκρυψα από τους γονείς μου γιατί ήταν 11 ώρες. Ήθελα να τους προστατέψω από όλο αυτό. Αυτός που με συνόδεψε ήταν ο αδελφός μου!».
«Πήγαινα για άπειρες μαγνητικές και έριξα πολύ κλάμα. Είναι άσχημα τα νέα αυτά, δεν τα καταπίνεις τόσο εύκολα. Οι πιο δύσκολοι μήνες ήταν της αποκατάστασης. Οι πόνοι, ότι δεν αισθάνομαι το σώμα μου από τη μέση και κάτω. Όλο αυτό ήταν το βασανιστικό. Είσαι σε ένα κρεβάτι και χρειάζεσαι άνθρωπο να σε πάει στην τουαλέτα, να σε κάνει μπάνιο. Πρέπει να κοιτάς τα πόδια σου για να στέλνεις μήνυμα επί τόπου, να πάρουν εντολή. Τα πόδια μου δεν είχαν αισθητικότητα. Μετά από τρία χρόνια ότι δουλειά ήταν να κάνουν τα νεύρα μου, το έκαναν. Το τακούνι που φοράω είναι για την εικόνα!».
Διαβάστε επίσης
Γιάννα Τερζή: «Μόλις πήγε να γίνει σοβαρή η επαφή μου με τη νύχτα, “πνίγηκα”»
