Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Με “βίαζαν” και μετά από τα νεύρα μου πετούσα καρέκλες, έβριζα…»
Τηλεόραση

Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Με “βίαζαν” και μετά από τα νεύρα μου πετούσα καρέκλες, έβριζα…»

Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Με “βίαζαν” και μετά από τα νεύρα μου πετούσα καρέκλες, έβριζα…»

Όσα είπε για την ταινία, Οξυγόνο, αλλά και την πολιτική

Καλεσμένος στην εκπομπή, Καλύτερα Αργά, βρέθηκε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική αλλά και την πιο δύσκολη σκηνή που βίωσε στην ταινία, Οξυγόνο.

«Δεν το είχα στο μυαλό μου να γίνω πατέρας και από την άλλη δεν το έχεις μέχρι να γίνεις. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να γίνουν ποτέ. Και βλέπουμε τον τελευταίο καιρό πάρα πολλούς ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να είναι γεννημένοι καν. Έχουμε πολύ λάθος αντιμετώπιση στα πράγματα και όλα ξεκινούν από την παιδεία. Λυπάμαι αλλά έχω την εντύπωση ότι κάθε πέρσι και καλύτερα. Πάντα συνέβαιναν πάντα και γυναικοκτονίες είχαμε στο παρελθόν. Άσχετα αν δεν είχαμε τα μέσα να μαθευτούν.

Από εκεί που λες ότι αν πάρει το φως της δημοσιότητας και λες ότι θα μαζευτεί, τελικά είναι όλα μιμητές. Φτάνεις σε ένα σημείο που ο άλλος δεν χαμπαριάζει τίποτα. Έχει καταντήσει η ζωή το πιο ευτελές πράγμα. Αν φας ισόβια και με μια καλή διαγωγή να βγεις σε 11 χρόνια. Κάπου πρέπει να αναθεωρήσουμε και να φτιάξουμε τα πράγματα. Αν φτάνουμε σε σημείο να σκοτώνονται έξω από το ΑΤ ζητώντας βοήθεια, λες ότι είναι όλα στραβά. Η πολιτική είναι κάτι πολύ δύσκολο πράγμα για μένα. Τα βλέπω πολύ συναισθηματικά και δεν θα την πάλευα. Ο εκνευρισμός μου θα πήγαινε στα ουράνια.

Κάθε δουλειά ψάχνεις κι αυτό είναι το καλό που έχει η υποκριτική. Αυτό σε κάνει να μην ρουτινιάζεις ποτέ και η αλλαγή της συνθήκης! Είναι όλο αυτό ανανεωτικό. Από την άλλη, είναι τόσο εφήμερο που πρέπει να σφραγίζεις μια “βίζα” κάθε έξι μήνες!

Στο “Οξυγόνο” έπρεπε να τη χτυπήσω στο πάτωμα και έβαζα το χέρι κάτω από το κεφάλι της και χτυπούσα το χέρι μου. Κάποια στιγμή γλίστρησε το χέρι και χτύπησε το κεφάλι της κανονικά η Τζόυς Ευείδη! Δεν άντεξα… Υπήρξε άλλη μια σκηνή που με “βίαζαν”. Ήμουν 22 ετών, έκανα μια ταινία μεγάλου μήκους και είχα μια σκηνή που με βίαζαν. Ήταν δύσκολο ούτως ή άλλως γιατί ήταν ο πρώτος μεγάλος ρόλος. Όλη η ταινία ήταν αυτή η σκηνή. Μόλις τελείωνε, μπορούσα να την απολαύσω. Πιο πριν, είχα έναν κόμπο στο στομάχι. Όταν τελείωσε η σκηνή, δεν μιλούσε κανείς και άρχισα να κλωτσάω τις καρέκλες, να βρίζω. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο γιατί θα χτυπούσα κάποιον άλλον. Και γενικά όταν έχω νεύρα, αν θέλει ο άλλος να μου την πει, ας μου την πει μετά».

Διαβάστε επίσης

Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Υπάρχει κρούση για το Τι ψυχή θα παραδώσεις – Το Fishy είναι στον “πάγο”»