Η Ιωάννα Ασημακοπούλου καλεσμένη στην εκπομπή Ελένη μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, την υποκριτική και τις αλλαγές στη ζωή της μέσα από το γέλιο και τον θυμό.
«Όταν ήμουν μικρή ήμουν το κοριτσάκι που έλεγαν, ”τι όμορφο παιδάκι είναι αυτό”. Ήμουν όμως και το παιδί που όταν δεν ήθελα να παρακολουθήσω το μάθημα, κρυβόμουν πάντα πίσω από το κουκλοθέατρο γιατί αισθανόμουν εκεί ήταν σαν σκηνή. Δεν με επηρέαζαν τα σχόλια για την εξωτερική μου εμφάνιση. Γιατί πολλές φορές αυτά είναι τα “θέλω” των άλλων που στα φορτώνουν. Δεν το είχα ποτέ όμως στο μυαλό μου ίσα ίσα ήμουν πιο αυστηρή με τον εαυτό μου».
«Στους περισσότερους ηθοποιούς που πιο μικροί ήταν πιο ντροπαλοί, αυτό λειτουργεί ομοιοπαθητικά. Γιατί πας εκεί στην κόντρα για να σπάσεις την ντροπή σου και το θέατρο το καταφέρνει αυτό. Εκφράζεις πράγματα που δεν έχεις εκφράσει και στη ζωή σου, ζεις πολλές ζωές, σπας την ντροπή σου συνέχεια. Όταν είσαι στη σκηνή είσαι ο ρόλος. Σε κοιτάνε αλλά ξέρεις ότι αυτά που λέω δεν είμαι εγώ, παίζω μέσα από εμένα φυσικά αλλά έχω την ασφάλεια του χαρακτήρα που παίζω».
Για την υποκριτική και τις αλλαγές στη ζωή της ανέφερε:
«Ήθελα να κάνω και διαφορετικούς ρόλους. Οι προτάσεις για την τηλεόραση ήταν κυρίως για κωμικούς ρόλους, στο θέατρο όμως είχα κάνει παραστάσεις με δραματικούς ρόλους. Από εκεί και πέρα η αντιμετώπιση και ο δρόμος είναι ένας. Είναι ωραίο να αλλάζεις γιατί αλλάζοντας εξελίσσεσαι. Εξάλλου η κωμωδία έχει πολύ δράμα μέσα της στην πραγματικότητα. Νομίζω ότι είναι θέμα τι ανάγκη έχει ο καθένας να δει, είναι διαφορετικά πράγματα».
«Εγώ γελάω στη ζωή μου πολύ. Οι παρέες μου είναι όλες έτσι ανάλαφρες και έχουν την αίσθηση του χιούμορ. Αυτό το αναζητώ και στις προσωπικές μου σχέσεις. Είναι βασικό χαρακτηριστικό και δικό μου αλλά για τους άλλους, εκεί συναντιόμαστε. Έχω αλλάξει αλλά κάθε μέρα αλλάζουμε ούτως ή άλλως. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός με έχει σώσει από πολλές καταστάσεις είναι ασπίδα.
Οι άνθρωποι γύρω μου έχουν χιούμορ και έχουν και θυμό. Τον θυμό τον έχουμε ορίσει σαν ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα αλλά παρόλα αυτά είναι και ένα θετικό συναίσθημα γιατί αν δεν θυμώσουμε με τα πράγματα δεν θα τα αλλάξουμε. Το θέμα είναι το πως θα εκφράσεις το συναίσθημα σου».
Διαβάστε επίσης:
Ιωάννα Ασημακοπούλου: «Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου είναι σαν δεύτερη μητέρα μου»
