Για τα παιδικά του χρόνια, την τηλεόραση αλλά και το ενδεχόμενο ενός γάμου μίλησε ο Διονύσης Ατζαράκης στην εκπομπή, Night Out.
«Έκανα την επανάστασή μου και έφυγα από το καταπιεστικό σχολείο που πήγαινα στον Καρέα. Γύρω από το σχολείο είχαμε 1995 και μέσα στο σχολείο είχαμε 1965. Μετά πήγα σε ένα άλλο ιδιωτικό, στις καλόγριες. Ήταν πιο χαλαρά και πιο ωραία και άνετα μαθητικά χρόνια. Ποτέ δεν με πήγαν στις καλόγριες γιατί ήταν να με πάνε για παππά. Ήθελαν ιδιωτικό οι γονείς μου, ήταν κοντά στην Ηλιούπολη και με πήγαν εκεί. Τελειώνω εκεί το Λύκειο, σπούδασα κάποια πράγματα. Ήμουν στο πλαίσιο μιας γενικότερης αναζήτησης και ήθελα να εξοπλιστώ με γνώσεις για να δω τι θα μου χρησιμεύσει.
Stand up έκανα από τα 20 μου, το συνδύασα με τις σπουδές μου. Γυρνώντας μετά κάποια στιγμή ξεκίνησαν και τα πρώτα τηλεοπτικά. Άργησα να πω στους γονείς μου ότι κάνω stand up. Με κάποιο τρόπο δεν το ένιωθα σαν άγχος. Είχα την πεποίθηση ότι ο καλύτερος τρόπος να βγάλεις λεφτά, είναι να μην κυνηγάς τα λεφτά. Το καλό το να κάνεις αυτό που σου αρέσει, δουλεύεις ασταμάτητες ώρες. Αν το λατρεύεις είναι μέρος της ζωής σου, δεν βαριέσαι. Πλέον το κοινό πάει πολύ εύκολα να δει stand up».
«Τα social media δεν είναι απαραίτητα αλλά βοηθάνε πολύ να προσεγγίσεις κόσμο, να δείξεις τη δουλειά σου. Σίγουρα υπάρχουν περιορισμοί μέσω των social media. Μειώνεται η δυνατότητα προσοχής του κόσμου. Δύσκολα θα κάτσει να το παρατηρήσει. Είναι η εποχή που είναι όλα σύντομα! Αυτό έχει τον αρνητικό αλλά και τον θετικό αντίκτυπό του. Σου δίνει την δυνατότητα να πειραματιστείς με την κωμωδία σε σύντομο χρόνο.
Επειδή είμαι καιρό σε αυτή τη δουλειά μαθαίνεις να ξεχωρίζεις από πού προέρχεται η κριτική. Βλέπεις ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επιχειρήματα ή μου τα έχει μαζεμένα και κράζει; Αν μπει κάποιος και γράψει μια βλακεία δεν θα στεναχωρηθώ. Αν δω ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επιχειρήματα μπορεί να τα ακούσω. Λόγω της ανωνυμίας είναι πιο εύκολο να κράξεις. Μπορεί να μου στείλει κάποιος να με κράξει, μπορεί να απαντήσω φιλικά και θα του πω ότι δεν βγάζει νόημα. Μετά αυτός που έκραζε στο πρώτο μήνυμα, θα πει “εντάξει, δεν το εννοούσα”. Σου μιλάνε λες και είσαι μια απρόσωπη επιχείρηση. Όταν απαντάς ανθρώπινα, σοκάρεται και νιώθει άσχημα, νιώθει τύψεις και σου λένε ότι έχεις δίκιο.
Ανέκαθεν είχα την ανησυχία το να κάνω κωμωδία μέσω της τηλεόρασης. Η τηλεόραση ήταν ένα άλλο κοινό, ένα μέσο που σου δίνει πρόσβαση σε μεγάλη μερίδα κόσμου. Την είχα κάνει αυτή την συνειδητοποίηση από πολύ νωρίς. Οι ΠΑΙΔΕΣ ξεκίνησε ότι ήθελαν να το κάνουν πολύ μοντέρνο αλλά στην τηλεόραση υπάρχει η τηλεθέαση και τους πιάνει ο πανικός και φέρνουν ζώδια κτλ. Πολύ συχνά από τότε μου κάνουν πρόταση για πάνελ. Νιώθω ότι αυτό που λείπει από την τηλεόραση είναι να υπάρχουν εκπομπές με writers. Θέλουν τον αυθορμητισμό αλλά δεν θα είναι καλύτερο από το να το έχει γράψει κάποιος! Έρχομαι στα κανάλια και κράζω τα κανάλια και είμαι γραφικός πλέον.
Δεν ξέρετε τίποτα για την προσωπική μου ζωή. Δεν είναι ότι την κρύβω αλλά δεν ξέρω αν τους νοιάζει κιόλας. Δεν την προβάλλω και επειδή ο κόσμος δεν με έχει μάθει από την προσωπική μου ζωή, δεν την προβάλλω. Δεν έχω σχέση! Δεν νιώθω άνετα στα social όπως το να ανεβάσω ένα βίντεο. Το ότι δουλεύω τόσο πολύ θα επηρεάσει την προσωπική μου ζωή. Χρειάζεται η κοπέλα να έχει κατανόηση. Δεν θα πρέπει να είναι άνθρωπος της δουλειάς αλλά να καταλαβαίνει ότι “μπλέξαμε” εδώ, δουλεύει πολύ. Σαν σκέψη είναι συνέχεια στο μυαλό μου η ισορροπία αλλά στην πράξη αποτυγχάνει. Θα σκεφτώ τον γάμο και τα παιδιά, αλλά είναι να σε πάει η ζωή εκεί. Παλιά μου φαινόταν μακριά όλο αυτό. Τώρα πια έχω αρχίσει ότι θα έβλεπα γάμο, αλλά πρέπει να είσαι κάπου που να στο βγάλει. Πρέπει να σου βγει οργανικά, δεν το έχω αυτοσκοπό!».
