Η συγκίνηση του Λεωνίδα Καλφαγιάννη: «Η αδελφή μου σαν παιδί είχε καρκίνο. Τώρα περνάει το ίδιο»
Late night shows

Η συγκίνηση του Λεωνίδα Καλφαγιάννη: «Η αδελφή μου σαν παιδί είχε καρκίνο. Τώρα περνάει το ίδιο»

Η συγκίνηση του Λεωνίδα Καλφαγιάννη: «Η αδελφή μου σαν παιδί είχε καρκίνο. Τώρα περνάει το ίδιο»

Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης καλεσμένος στο Καλύτερα αργά σε μια συνέντευξη εφ'όλης της ύλης

Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης καλεσμένος στο Καλύτερα αργά μίλησε για την παιδική του ηλικία, πως αντιλαμβάνεται την ελευθερία των παιδιών, το πρόβλημα υγείας της αδελφής του που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει και τον ρόλο του ως μπαμπάς.

Αναφερόμενος στην παιδική του ηλικία, είπε:

«Όταν ήμουν παιδί δεν ξέρω αν είχα διάσπαση προσοχής, στην δεκαετία του ’80 έλεγαν, ”τι ταλέντο έχει αυτό το παιδί και μπορεί και μιλάει και κάνει τόσα πράγματα μαζί”. Έκανα συγχρόνως τα πάντα, μαρέσει που τα κάνω όλα μαζί, είμαι και ήμουν υπερκινητικός. Ο γιος μου είναι καρμπόν εγώ».

Επίσης ανέφερε την άποψη του για την νέα γενιά έχοντας τον ρόλο του πατέρα:

«Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν συνάδει με την πραγματική φροντίδα και την μοναδικότητα του κάθε παιδιού. Τα καταπιεσμένα παιδιά, γίνονται πονηρά παιδιά. Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα και φροντίστε το σύστημα το πεπαλαιωμένο. Μην τα χρησιμοποιείται τα παιδιά ως δικαιολογία ή άλλοθι. Έχει έρθει η ώρα να αγκαλιάσουμε τα παιδιά και να τα καταλάβουμε. Τα παιδιά είναι το παράδειγμα μας μήπως ξυπνήσουμε».

Μίλησε επίσης και το δεύτερο επάγγελμ;a του:

«Το πρωί ψήνω καφέδες και με χαρά λέω καλημέρα στους ανθρώπους. Εκτιμώ ότι βρέθηκα σε αυτό το χώρο και δίνω μια μικρή χαρά στους ανθρώπους. Ένας άνθρωπος του θέατρου μπορεί να κάνει τον μπαρίστα και τον ηθοποιό και όλα όσα θέλει και να τα καταφέρει».

Για την σχέση του με το θεό και την περιπέτεια υγείας της αδελφής του, είπε:

«Πιστεύω πολύ στον Θεό, έχει βγει από μέσα μου, δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτό. Στην ζωή των ανθρώπων συμβαίνουν θαύματα και αν θέλεις μπορείς να τα πιάσεις από τα μαλλιά όπως την τύχη. Μεγάλωσα στο σπίτι μιας μέσης οικογένειας με την ευλογία μιας δυσκολίας» είπε με έναν λυγμό.

«Η αδελφή μου ήταν άρρωστη από καρκίνο, την είχε επηρεάσει το Τσέρνομπιλ. Τότε ήταν όλα τόσο πίσω σε σχέση με τον παιδικό καρκίνο. Μεγαλώσαμε μέσα στο Παίδων αλλά για εμένα όλο αυτό ήταν ευλογία. Έτσι ήθελε ο Θεός. Μεγάλωσα βέβαια με τις τύψεις ότι εγώ είμαι εντάξει αλλά η αδελφή μου όχι» είπε φανερά συγκινημένος. «Ο λόγος που συγκινούμαι είναι γιατί η αδελφή μου περνάει αντίστοιχο πράγμα και θέλω να είναι καλά».

Αναφερόμενος στον ρόλο του ως πατέρας, είπε:

«Τα παιδιά μου θέλω να είναι ελεύθερα και γενναία, εγώ θα είμαι υπηρέτης τους για όλα αυτά που θέλουν. Τα παιδιά μου, μου άλλαξαν την ζωή. Αν δεν είχε γεννηθεί η κόρη μου και αργότερα ο γιος μου θα ήμουν στο εξωτερικό. Η ζωή μου αλλάζει καθημερινά με τα παιδιά μου. Ήμουν γεννημένος για να γίνω μπαμπάς, εξ αρχής αγαπούσα τους πάντες με πατρικό τρόπο και το πλήρωσα».

Δείτε όλη τη συνέντευξη: