Τον Πάνο Κιάμο υποδέχτηκε ο Θέμης Γεωργαντάς στο After Dark για μία συνέντευξη που τα είχε όλα. Διηγήσεις, αποκαλύψεις και πολύ τραγούδι.
Ο τραγουδιστής μίλησε για την απόφασή του να ασχοληθεί με το τραγούδι σε νεαρή ηλικία, αλλά και για το πόσο τυχερός αισθάνεται που μεγάλωσε σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη.
Αποκάλυψε γιατί διάλεξε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά και το περιστατικό στο νοσοκομείο που τον έκανε να αλλάξει γνώμη για αυτήν.
«Μια φορά με είχαν πιάσει αδιάβαστο, προτιμούσα να τρώω δυο ώρες στο σπίτι μου και να προσέχω στην παράδοση ώστε την άλλη μέρα να είμαι εντάξει παρά να νιώσω ξανά αυτή την αμηχανία. Εγώ διάλεξα την Ιατρική γιατί με τα αρχαία δεν τα πήγαινα καθόλου καλά. Διάβασα λοιπόν και την διάλεξα χωρίς να την αγαπάω».
«Κάποια στιγμή περνάνε τα χρόνια, δίνω εξετάσεις και περνάω τα τρία από τα τέσσερα μαθήματα και μου λέει η μάνα μου, «ένα μάθημα έμεινε, το χρωστάς για την Ιατρική, του χρόνου θα πας και θα σκίσεις». Εγώ, όμως, είχα πάρει τα μηνύματα. Πριν από κάποιους μήνες, λίγο πριν δώσουμε δηλαδή εξετάσεις, ένας φίλος μου ήταν με την μηχανή και είχε ένα ατύχημα. Όχι σοβαρό αλλά έσπασε το πόδι του ο άνθρωπος. Επειδή ήταν και συμμαθητής μου πήγα να τον δω και μόλις τον βλέπω, Θέμη, λιποθυμάω! Τόσο καλή σχέση έχω εγώ με το αίμα. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να κάνω αυτό το επάγγελμα. Ακόμα και τώρα τις φοβάμαι τις ενέσεις. Δηλαδή φοβάμαι τα πάντα, ότι έχει σχέση με αίμα και δεν είμαι για γιατρός. Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι τέλος η Ιατρική» ανέφερε ο δημοφιλής τραγουδιστής.
Σε άλλο σημείο παραδέχτηκε πως υπήρξε συνεργασία που μετάνιωσε στην πορεία του για την οποία ο πατέρας του μάλιστα τον είχε προειδοποιήσει.
«Την τελευταία πενταετία συνέβη. Ο πατέρας μου, μου είπε να μην κάνω μία συνεργασία, εγώ επέμενα να την κάνω. Μου είχε πει ότι δεν θα είμαι καλά σε αυτήν τη συνεργασία, όχι εξαιτίας του άλλου καλλιτέχνη, αλλά εξαιτίας των συνθηκών. Όταν υπάρχει μία συνεργασία κάνεις κάποια βήματα πίσω εσύ, κάποια ο άλλος καλλιτέχνης. Γενικότερα, η ουσία είναι να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να νιώθεις χαρά, να νιώθεις ότι θέλεις να πηγαίνεις το βράδυ στο μαγαζί. Εγώ λοιπόν, δεν το ένιωθα αυτό το πράγμα, και είχε δίκιο ο πατέρας μου παρότι την έκανα τη συνεργασία. Εκείνος δεν μου είπε τίποτα, μετά εγώ του είπα, “πατέρα είχες δίκιο για άλλη μία φορά. Πήγα να το παίξω ότι τα έχω μάθει εγώ τα πράγματα, ότι έχω εμπειρία. Φαίνεται ότι είναι πολύ σημαντικό τελικά να ακούω και την άλλην άποψη. Παραδέχτηκα το λάθος μου».
