Για την περιπέτεια υγείας της αδελφής της αλλά και το πώς έπρεπε να το αντιμετωπίσει όλο αυτό μίλησε η Λίζα Δουκακάρου στην εκπομπή, Στούντιο 4.
«Ήταν τα γεγονότα τόσο γρήγορα και το ένα κοντά στο άλλο που δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις την όλη κατάσταση. Λες “οκ, παίρνω ανάσα και πάμε να δούμε τι γίνεται”.
Στη σκέψη “πάμε να δούμε τι γίνεται” είναι εκεί που έχεις πέσει, σηκώνεσαι και συνεχίζεις. Είμαι έτσι, τι άλλο θα γινόταν. Επίσης υπήρχε πάντα κάτι πίσω που περίμενε.
Δηλαδή έγιναν όλα αυτά, έμενε και η μητέρα μου μαζί μου. Οπότε ήταν ένας άνθρωπος που είχε ήδη κλονισμένη υγεία και έπρεπε να υπάρχει ένα συγκεκριμένο στάτους για να μπορώ για αυτόν τον άνθρωπο να είμαι εκεί. Μετά έτυχε το πρόβλημα υγείας με την αδελφή μου, που έπρεπε και εκεί να υπάρχει κάτι.
Πηγαινοερχόμουν στην Αμερική από τα περσινά Χριστούγεννα και τους τελευταίους μήνες συνεχόμενα. Δύσκολο διάστημα πολύ, γνώριζα από την αρχή ότι ήταν κάτι μη ιάσιμο.
Κάπου όμως το ξέρεις, κάπου λες ότι δεν μπορεί, κάτι θα γίνει… Δεν φανέρωνα τα αληθινά μου συναισθήματα ούτε στον καθρέφτη, όχι μόνο στον άνθρωπο, γιατί αν δεν θέλεις να σε πάρει από κάτω η κατάσταση, δεν θέλεις να το φέρεις μπροστά σου και να είναι η πρώτη εικόνα μέσα σου.
Οπότε το είχα πολύ βαθιά προσπαθώντας να σκεφτώ εναλλακτικές και τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί, σκεπτόμενη μόνο θετικά πράγματα γιατί δεν θα μπορούσα ούτε εγώ ψυχολογικά να είμαι καλά ούτε και να βοηθήσω τους δικούς μου ανθρώπους.
Πρώτα απ’ όλα την αδελφή μου αλλά και τον άνδρα της αδελφής μου, το παιδί. Δεν θα μπορούσα να είμαι εκεί γι’ αυτούς οπότε όλο το άλλο θέμα πάει πίσω».
