Η Ελένη Ράντου ήταν η φιλοξενούμενη της Έλενας Κατρίτση στα «Προσωπικά» της ΕΡΤ1 με αφορμή και τη νέα σειρά της ΕΡΤ «Ζακέτα να πάρεις» στην οποία θαπρωταγωνιστεί.
Η δημοφιλής ηθοποιός ξενάγησε την εκπομπή στο Χαϊδάρι όπου μεγάλωσε και θυμήθηκε τότε που ξεκινούσε αξημέρωτα, να πάει με το λεωφορείο στα μαθήματα που παρακολουθούσε στη Γαλλική φιλολογία και στη συνέχεια στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η ηθοποιός εξήγησε ότι στα πρώτα της βήματα επειδή προερχόταν από τα δυτικά προάστια «το ταβάνι ήταν πολύ συγκεκριμένο για κάποιον που προερχόταν από μια εργατική συνοικία του Αιγάλεω city».
«Δεν με ένοιαζε. Γενικά ένιωθα μια δυσκολία να ενταχθώ κάπου. Γι’ αυτό αγάπησα το θέατρο. Νόμιζα ότι έπρεπε να σώσω τον κόσμο. Το θέατρο στην αρχή μου φαινόταν πολύ λίγο. Αφού δεν πήγα καν να δω αν είχα περάσει. Μου έλεγαν ότι δεν θα περάσω επειδή δεν είχα μέσον. Το σινάφι είναι πάρα πολύ συγκρατημένο και πάρα πολύ δύσκολο θα πει έναν καλό λόγο. Λένε για μένα ότι αυτή την αγαπάει ο κόσμος σαν να έχω κάνει έγκλημα. Αυτό σε ένα πλαίσιο εντεχνίλας που καθορίζει ποια είναι τα ιερά τέρατα κι αν είσαι και γυναίκα σου πριονίζει πιο εύκολα τα φτερά. Έχεις τις μισές ευκαιρίες από τους άντρες».
Μίλησε για το bullying που δέχτηκε ως παιδί γιατί φορούσε γυαλιά και μάλιστα εξέφρασε την απορία της γιατί 30 χρόνια μετά η κόρη της στο νηπιαγωγείο που φορούσε γυαλιά πέρασε τα ίδια και μάλιστα σε νηπιαγωγείο βορείων προαστίων, όπως είπε.
«Μέχρι τα 40 μου δεν φοβόμουν το ρίσκο, να πληρώνω, να χρεώνομαι, να κάνω τις παραγωγές. Μετά τα 40 άρχισε να μπαίνει ο φόβος. Ο άνθρωπος όταν δεν έχει κάτι να χάσει δεν φοβάται. Εκεί συναντήθηκα με τον φόβο, όταν άρχισα να φοβάμαι ότι θα χάσω πράγματα τα οποία με κόπο κατέκτησα».
Πολλοί οι ρόλοι που έχει επωμιστεί τα τελευταία χρόνια. Πρωταγωνίστρια, συγγραφέας, θιασάρχης, παραγωγός, σύζυγος, μητέρα, κόρη. «Στη φάση που βρίσκομαι τώρα ως κόρη, είμαι μαμά… Γιατί η μητέρα μου χρειάζεται πλέον μια μαμά» είπε για το πρόβλημα άνοιας της μητέρας της. «Το περιβάλλον υποφέρει περισσότερο και θέλει στήριξη»
«Σε αναγνωρίζει;» τη ρώτησε η Έλενα Κατρίτση. «Δεν ξέρω αν είναι από κεκτημένη ταχύτητα που ακούω το όνομά μου. Κάποιες ώρες, μου τίθεται η ερώτηση ποια είμαι… Εκεί μαθαίνεις να το αντιμετωπίζεις σαν να είναι ένα μωρό δυο-τριών μηνών. Τώρα ανακαλύπτω πώς ένιωθε η κόρη μου ως μωρό μέσα από τη μητέρα μου. Όταν είσαι στο μάτι του κυκλώνα δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Όταν ολοκληρωθεί αυτό τότε θα σου πω πόσο σε καταβάλει. Αυτή τη στιγμή είμαι εκεί με χιούμορ, με αγάπη, με φροντίδα και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ερωτηθεί αν ζορίζομαι. Και βέβαια ζορίζομαι αλλά η προτεραιότητα είναι άλλη».
«Ήμουν ένα βάρος στο οικογενειακό budget» είπε για τις προσπάθειες της μητέρας της να μην έρθει στον κόσμο. «Μια μεγάλη θεραπεία ήταν αυτή η δουλειά. Για πάρα πολλά πράγματα συμφιλιώνομαι τώρα με τη μαμά μου. Έκανε σε όλα κριτική. Και ενώ αμφισβητούσα την κρίση της ήθελα και να την ευχαριστώ. Πρώτα από όλα η μητέρα μου έλεγε ότι έπρεπε πάντα να βγαίνω όμορφη. Εμένα μου άρεσε να τσαλακώνομαι. Με κούραζε πάρα πολύ» ομολόγησε.
Η αγαπημένη ηθοποιός αναφέρεται ακόμα στη γνωριμία και τη σχέση της με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Όταν τον γνώρισα δεν μπορούσα να τον δω ως σύντροφο. Όταν βρέθηκα δίπλα στον Βασίλη, λόγω της ιστορίας που είχε κι εγώ μόλις ξεκινούσα, έπρεπε να σταθώ στο ύψος μιας πολύ μεγάλης ιστορίας. Υπήρχε ένα περιβάλλον που το επέβαλε. Υπήρχε κι ένα περιβάλλον γυναικών οι οποίες ήταν έξαλλες μαζί μου. Υπήρχε ένα κλίμα από τη δισκογραφική του. Τι είχα ακούσει! Επειδή φορούσα μίνι, ήμουν φτηνιάρα, ελαφριά, ότι μάλλον είμαι κατώτερη» είπε.
«Στο κομμάτι του θεάτρου ποτέ ο Βασίλης δεν έχει συμμετάσχει οικονομικά γιατί θέλω να είναι δική μου η ευθύνη. Στην πρώτη μου δουλειά, τι ότι τρώω τα λεφτά του Βασίλη γραφότανε, τι ότι έχω σχέση να τον εκμεταλλευτώ. Νομίζω ότι μου χρωστάει πάρα πολλά πίσω η κοινή γνώμη σε αξιοπρέπεια. Δεν επηρέασαν τη σχέση μας. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο αλλά το δούλεψα πολύ γερά ότι το πρόβλημα του άλλου είναι δικό του όχι δικό μου».
«Μετά την “Εργαζόμενη γυναίκα” που έκανα τα πάντα είδα τη μεγαλύτερη αμηχανία γιατί δεν ήξεραν για τι να με φωνάξουν. Πέρασαν 10 χρόνια για να μου κάνουν μια σοβαρή πρόταση» αποκάλυψε.
Η Ελένη Ράντου αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο θέατρο, προκειμένου να βρει ηθοποιούς για τους ανδρικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, στα έργα που ανεβάζει: «Κάποιοι προτιμούν να μη δουλεύουν με γυναίκες κι αυτό το βλέπω την τελευταία δεκαετία. Μαζεύονται πάρα πολλοί άνδρες και παίζουν έργα για να μας αποφεύγουνε. Προφανώς αισθάνονται πιο άνετα μεταξύ τους. Παλιά, ο χώρος του θεάτρου ήταν γυναικοκρατούμενος, ενώ σήμερα είναι νομίζω ανδροκρατούμενος. Έτσι κι αλλιώς σε οποιονδήποτε τομέα, η εξουσία φοράει πάντα παντελόνια. Και η κατάχρηση της εξουσίας κι αυτή φοράει ανδρικά παντελόνια. Γιατί αναγκαστικά πρέπει να έχεις εξουσία για να κάνεις κατάχρηση».
Για τα περιστατικά κακοποίησης που καταγγέλλονται τον τελευταίο καιρό στον καλλιτεχνικό χώρο, τονίζει:
«Και ποιος δεν έχει δεχτεί παρενόχληση; Σε όλους τους χώρους. Η κατάχρηση εξουσίας, η παρενόχληση, η παιδοφιλία υπάρχει σε όλη την κοινωνία. Το θέατρο έχει ενοχοποιηθεί σαν ο χώρος που συμβαίνουν μόνο αυτά. Η τωρινή κατάσταση με έπιασε αδιάβαστη. Ήξερα για συμπεριφορές που είναι ανάρμοστες εργασιακά, ότι υπάρχουν δύσκολοι άνθρωποι. Αυτό τις λεπτομέρειες που διαβάζω δεν τις ήξερα. Προσπαθώ να πάρω απόσταση και βλέπω πώς ένα ολόκληρο σύστημα επιβραβεύει την κατάχρηση εξουσίας. Το σύστημα έχει δώσει πολλά μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους και τους παραδώσει κλειδιά. Γιατί πρέπει να είσαι ένας αρρωστημένος άνθρωπος και αυτό το πράγμα να το εμπιστεύεται το σύστημα; Άρα σε ενθαρρύνει και σου δίνει θέσεις εξουσίας επειδή σε αναγνωρίζει σαν δικό του παιδί» είπε.
«Για πρώτη φορά, ακούγοντας τέτοια περιστατικά, η κοινωνία αντέδρασε χωρίς να ενοχοποιήσει το θύμα. Δεν του το καταλογίζει, “α, τα ήθελες κι εσύ, καλά να πάθεις”. Υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία στο σοκ που παθαίνει το θύμα. Ίσως κι αυτός είναι ένας λόγος “γιατί τώρα”».
«Η Ελένη είναι ένα μικρό παιδί» ήταν η χαρακτηριστική κουβέντα της Κατιάνας Μπαλανίκα με την οποία έχουν συνυπάρξει και στο θέατρο αλλά και στις «Σαββατογεννημένες».
«Στην καραντίνα έχασα πάρα πολλούς ανθρώπους και συγγενείς. Έχασα περιβάλλον όχι μόνο μπροστά στα φώτα» είπε με συγκίνηση για φίλους και συνεργάτες που «έφυγαν».
«Δεν συμφιλιώνομαι εύκολα με την απώλεια. Φοβάμαι τον θάνατο. Δεν μπορεί να τον κατανοήσει ο εγκέφαλός μου. Δεν το χωράει ο νους μου. Δεν έχει πουθενά την έννοια του θανάτου το μυαλό μου, κάπου μπλοκάρει. Σήμερα στο γύρισμα έπρεπε να πω “από την κηδεία του τάδε” και έλεγα συνέχεια “από τον γάμο του τάδε”. Ήμουν σε άρνηση» είπε.
